Tak ciepło zrobiło się na sercu, kiedy połączyli swoje dłonie i serca w jednym wołaniu: Ojcze nasz. Biła z nich wzajemna miłość. Widać było, że w tym gronie czują się bezpiecznie. Bez tych Mszy św., bez spotkań w salce niektóre dzieciaki nie mogą już żyć. Wraz z rodzicami i rodzeństwem pokonują więc odległości, które może zdrowemu człowiekowi wydają się niewielkie), aby w każde sobotnie popołudnie tu być.

Duszpasterstwo niepełnosprawnych przy parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Rzeszowie istnieje od 1988 r. Początek wspólnocie dał ks. Stanisław Michalski. Od trzech lat opiekuje się nią ks. Wiesław Burski. Obecnie liczy ona 21 niepełnosprawnych wraz z rodzicami. W IV niedzielę każdego miesiąca wspólnota przygotowuje oprawę liturgiczną na Mszę św. z bardzo licznym udziałem parafian, po której odbywa się uczta miłości czyli agape. We wspólno-cie są osoby z Rzeszowa Łańcuta, Malawy, Kielanówki, Dąbrowy.

14-letni Bartek, cierpi na autyzm. Na spotkanie przyszła babcia z siostrą Bartka - Weroniką. .Będące w łonie matki maleństwo zaatakowała toksoplazmoza i nie prawidłowo wykształcił się narząd wzroku. Kalectwo odkryto dopiero gdy miał 3 miesiące - opowiada babcia. Do 2,5 roku Bartek normalnie się rozwijał, wszystko mówił. Jako powikłanie poporodowe ujawniło się wodogłowie, założono mu zastawkę w mózgu.. Bartek wiele wycierpiał, zanim specjaliści postawili ostateczną diagnozę. Swoim najbliższym zawdzięcza nieustanną rehabilitację w domu oraz wytrwałe wożenie do Warszawy na ćwiczenia edukacyjne i sensoryczne. Chłopiec uczy się obecnie w szkole integracyjnej w Rzeszowie, w klasie, gdzie są i dzieci niewidome i autystyczne. Dobrze posługuje się pismem Braille.a. Uzdrawiający wpływ na Bartka ma 3-letnia siostrzyczka. Lekarze, którzy niegdyś nie dawali mu szans życia, nie mogą nadziwić się jak wspaniale rośnie.

.Od kiedy my uczestniczymy w tych spotkaniach?. - zastanawia się głośno mama, a 11-letni niewidomy Przemek natychmiast podpowiada: Od 11 grudnia 1999 r. Już za pierwszym razem poczuli się tu jak w rodzinie i teraz co tydzień przyjeżdżają z Wysokiej Łańcuckiej. A w przypadku tej rodziny to wielkie wyrzeczenie, gdyż na co dzień Przemek uczy się w Krakowie, w szkole dla dzieci niewidomych. Jest bardzo samodzielny, oprócz czytania Braille.em opanował także grę na skrzypcach. W internacie miał problemy z jedzeniem, zasypianiem. Na szczęście wszystko się unormowało.

Przemek urodził się z pięknymi, zdrowymi oczami, tak uważa mama. Kiedy jednak miał 5 tygodni, zauważyła, że nie reaguje normalnie na światło. Zaczęło się jeżdżenie po różnych klinikach, ale każdy stawiał inną diagnozę. .Mimo tych trudów, dziękuję Bogu, że jest takim zdolnym i dobrym dzieckiem. - mówi mama.

.Przychodzimy tu już od 10 lat. - mówi niewidomy Józio z Malawy. Jest szczęśliwy, że podróżując razem ze wspólnotą odwiedził Licheń, Częstochowę, Niepokalanów. .Urodził się zdrowy - opowiada mama. - Kiedy miał 3 lata, przeszedł operację przepukliny. Kiedy odebrałam go po tygodniu ze szpitala, był nie do poznania. Prawdopodobnie nastąpiło wielonerwowe porażenie, gdyż jego palce uległy zdeformowaniu. Okazało się, że nie widzi. Na szczęście Józio dobrze opanował pismo Braille.a. Łatwiej jednak jest mu czytać za pomocą górnej wargi niż palcami. Książki to cały jego świat. Słucha też kaset, pisze na czarnodrukowej maszynie. Jak sam mówi, to nie jest takie trudne zapamiętać poszczególne klawisze, nawet kiedy się nie widzi. Rodzina zadbała o to, by jak najdłużej chodził do szkoły. Oprócz tradycyjnych cosobotnich spotkań członkowie duszpasterstwa niepełnosprawnych przy parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Rzeszowie spotykają się na wygłaszanych specjalnie dla nich rekolekcjach wielkopostnych i adwentowych, a na zakończenie roku akademickiego (z myślą o studentach - wolontariuszach) odbywa się ognisko u którejś z rodzin. W planach jest pielgrzymka do Ziemi Świętej.