Publikujemy komunikat Nuncjatury Apostolskiej:

Ojciec Święty Franciszek

przyjął rezygnację bp. Józefa Wysockiego z pełnienia posługi biskupa pomocniczego diecezji elbląskiej, złożoną zgodnie z kan. 411 i kan. 401 paragraf 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego.

Warszawa, 31 października 2015 r.

abp Celestino Migliore Nuncjusz Apostolski

***

Biskup Józef Wysocki święcenia biskupie przyjął 29 kwietnia 1989 roku. Początkowo mianowany biskupem pomocniczym diecezji warmińskiej, po reorganizacji podziału terytorialnego Kościoła w 1992 roku posługiwał w diecezji elbląskiej. Jego dewizą biskupią jest zwrot "Scio cui credidi" (wiem, komu zawierzyłem), zaś stolicą tytularną jest Praecausa.

Kończący posługę bp Józef Wysocki urodził się 17 października 1940 w Jartyporach. W 1959 złożył egzamin dojrzałości w Technikum Torfowym w Elblągu. W latach 1959–1965 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum” w Olsztynie. Wyświęcony na kapłana 13 czerwca 1965 w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie przez biskupa Tomasza Wilczyńskiego.

W latach 1975–1979 odbył studia magisterskie w Instytucie Studiów nad Rodziną Akademii Teologii Katolickiej w Łomiankach. Stopień doktora teologii praktycznej małżeństwa i rodziny uzyskał w 1986 na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie dysertacji „Pastoralne aspekty paschalnych obrzędów domowych współczesnej rodziny polskiej”. Promotorem jego pracy doktorskiej był biskup Kazimierz Majdański.

Jako wikariusz pracował kolejno w parafiach w Bartoszycach, Olsztynie, Giżycku. Od 1981 do 1983 był administratorem (proboszczem) parafii św. Jana Chrzciciela w Bartoszycach i zarazem kapelanem miejscowego zakładu karnego. W latach 1983–1992 był proboszczem parafii św. Wojciecha w Ełku, jednocześnie od 1983 do 1989 pełniąc funkcję dziekana dekanatu Ełk.

W 1970 został członkiem diecezjalnej rady duszpasterskiej. W 1986 objął urząd wikariusza biskupiego dla wschodnich terenów diecezji warmińskiej (wikariat ełcki). W 1987 został członkiem diecezjalnej rady ds. ekonomicznych i przewodniczącym diecezjalnej komisji ds. rodzin. Zorganizował i pełnił funkcję dyrektora Teologicznego Studium Małżeństwa i Rodziny w Ełku. W 1986 otrzymał godność szambelana papieskiego.

6 kwietnia 1989 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji warmińskiej ze stolicą tytularną Praecausa. Święcenia biskupie otrzymał 29 kwietnia 1989 w bazylice katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Fromborku z rąk kardynała Józefa Glempa, prymasa Polski, z towarzyszeniem Kazimierza Majdańskiego, biskupa diecezjalnego szczecińsko-kamieńskiego, i Edmunda Piszcza, biskupa diecezjalnego warmińskiego.

20 kwietnia 1989 objął w diecezji urząd wikariusza generalnego. Ponadto w kurii biskupiej pełnił funkcję przewodniczącego wydziału duszpasterskiego i diecezjalnej rady ds. rodziny. W Wyższym Seminarium Duchownym w Olsztynie został wykładowcą teologii praktycznej małżeństwa i rodziny.

25 marca 1992 został przeniesiony na urząd biskupa pomocniczego nowo ustanowionej diecezji elbląskiej. W 1992 został przewodniczącym wydziału duszpasterskiego i wszedł w skład kolegium konsultorów. Objął funkcję przewodniczącego Komisji ds. II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego w diecezji elbląskiej. Ponadto pełnił funkcję dyrektora Diecezjalnego Domu Formacyjnego Rodzin w Stagniewie.

Jest wykładowcą teologii pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym. W 1993 r. został prepozytem kapituły katedralnej w Elblągu.

W ramach Konferencji Episkopatu Polski był członkiem Komisji Misyjnej, Komisji ds. Duszpasterstwa Rodzin i Rady ds. Rodziny.