Piotr Klejny: - Jakie refleksje towarzyszą Księdzu, jako budowniczemu kościoła i gospodarzowi miejsca, w związku z jubileuszem 10-lecia poświęcenia świątyni?

Ks. dr Marian Duma: - Parafia Świętego Krzyża utworzona została 20 maja 1990 r. przez wydzielenie z macierzystej parafii św. Maksymiliana. Pierwsza cegła wmurowana została 4 maja 1991 r., we wspomnienie św. Floriana. Pamiętam to dokładnie. Do nowego kościoła weszliśmy bardzo szybko, bo już po 2 latach i 3 miesiącach. Otwarcie świątyni i pierwsze poświęcenie przez abp. Pylaka było dla parafii, korzystającej dotąd z drewnianej kaplicy, bardzo ważnym wydarzeniem. Część kościelna czynna jest od 1993 r., natomiast zaplecze wykończyliśmy do 1997 r. Czas budowy przypadł na początek lat 90., a więc na okres transformacji ustrojowej. Po doświadczeniach budowy kaplicy nie wyobrażałem sobie, jak można w ówczesnych warunkach w krótkim czasie wybudować kościół na Bronowicach. Z tak szybkim oddaniem części kościelnej wiąże się więc ogromna wdzięczność dla Boga i ludzi zaangażowanych w budowę od strony materialnej i duchowej. Wybudowanie i oddanie do użytku funkcjonalnego oraz bezpiecznego domu Bożego, umożliwiającego zbieranie się na modlitwę, dokonało się dzięki dobremu projektowi, ekonomicznemu podejściu, gorliwej modlitwie wiernych, czynnemu społecznemu zaangażowaniu ok. 30% parafian oraz młodzieży męskiej ze stworzonego przy parafii Ochotniczego Hufca Pracy. Wraz z budową, z inicjatywy osób indywidualnie włączających się w prace, powstawały grupy modlitewne, które stanowią istotną cząstkę życia parafii. Obecnie są to: III Zakon Franciszkański, Legion Maryi, Neokatechumenat, Akcja Katolicka, Ruch Rodzin Nazaretańskich, grupy młodzieżowe - schole, lektorzy, ministranci, Wspólnota Królowej Pokoju, Bractwo Krzyża Świętego oraz Bractwo Czcicieli Najświętszego Sakramentu.

- Jak przejawia się cześć i szacunek dla drzewa Krzyża w parafii noszącej wezwanie Krzyża Świętego?

- Od początku mojego kapłaństwa myślałem, że jeśli kiedykolwiek zostanie mi dane przez biskupa zadanie budowy świątyni, będzie to kościół noszący tytuł Krzyża. Już na obrazku prymicyjnym umieściłem słowa św. Pawła: „Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (Ga 6, 14). W związku z tym, że w Lublinie nie było parafii pod takim wezwaniem, biskup przystał na moją propozycję. To, że krzyż jest u nas znakiem szczególnym, centrum, przejawia się w charakterystycznym rysie parafii. Bardzo szybko zaczęliśmy odprawiać Drogę Krzyżową w drugi piątek każdego miesiąca. Z inspiracji wspólnot i w nawiązaniu do apelu biskupów o modlitwę o powołania kapłańskie wprowadziliśmy adorację krzyża w pierwszy czwartek każdego miesiąca, podczas której modlimy się o powołania z naszej parafii. Zaowocowało to po kilku latach, w tej chwili mamy 3 alumnów i 3 siostry zakonne. Cześć dla krzyża wzrosła dzięki obecności w naszej parafii relikwii Krzyża Świętego. W 1996 r. jedna z parafianek, Anna Jałowińska, podczas wizyty duszpasterskiej wyraziła pragnienie, aby relikwie, które dostała od siostry zakonnej i przechowuje u siebie od 20 lat, znalazły się w naszej parafii. Zaświadczyła przy tym, że nigdy nie mogła zdecydować się na odstąpienie relikwii tym, którzy wyrażali zainteresowanie nimi i cząstką barokowego, prawdopodobnie XVII-wiecznego relikwiarza. Powiedziała, że ofiarowanie relikwii dla kultu Krzyża w tej parafii jest dla niej wyrazem pragnienia serca. Po odrestaurowaniu relikwiarza, dorobieniu stopki i krzyżyka na wierzchu, przedmiot ten stał się centrum w czasie pierwszoczwartkowych adoracji. Umieszczony w głównym ołtarzu i wystawiany na czas adoracji przyciąga rzesze wiernych. Szkatułka z relikwiami jest zalakowana, znajdują się na niej pieczęcie. Wydaje się, że kiedyś ta cząstka odbierała kult, trudno ustalić dokładnie w jakim czasie i miejscu, u nas cieszy się ona przywiązaniem parafian i łączy z ożywieniem pobożności.

- Na czym polega działalność wspomnianego Bractwa Krzyża Świętego?

- Bractwo Krzyża powstało u nas w związku z peregrynacją znaku naszego zbawienia po całej Polsce w Jubileuszowym Roku 2000. Wspólnota ta w zamierzeniu miała organizować wędrówkę krzyża po naszych domach, przygotowywać rodziny na spotkanie z krzyżem i czuwać nad przebiegiem peregrynacji (na wzór Legionu Maryi przeprowadzającego figurkę Matki Bożej Fatimskiej). Bractwo ma swoje spotkania po adoracji krzyża. Utworzony program formacyjny polega na odprawianiu odpowiedniej stacji Drogi Krzyżowej przez cały miesiąc przez każdego z 14 członków wspólnoty. W tej chwili Bractwo liczy dwie wspólnoty. Po miesiącu dokonywana jest zmiana stacji. Droga Krzyżowa rozważana jest w intencjach o powołania kapłańskie z naszej parafii oraz o umocnienie w powołaniu tych, którzy już zdecydowali się pójść za głosem Jezusa. Oprócz tego członkowie Bractwa są stróżami relikwii.

- Rok temu, podczas odpustu, poświęcony został krzyż namalowany w formie ikony przez Andrzeja Widelskiego w treści łączący dwie tradycje Kościoła: wschodnią i zachodnią. Czy w tym roku możemy spodziewać się zakończenia prac związanych z tabernakulum?

- Mimo szybkiego oddania kościoła do użytku, nie zakończono jeszcze prac nad wystrojem wnętrza. Do tej pory udało się wykonać już docelowe rzeczy święte: prezbiterium, ołtarz, ambonę, chrzcielnicę i marmurową bazę, w której zostanie umieszczone tabernakulum. Jeśli wszystko dobrze się ułoży, to 14 września będziemy poświęcać tabernakulum. To centralne w kościele miejsce, tzw. „święte świętych”, realizowane przez Stanisława Stopyrę spod Leżajska wg projektu Andrzeja Widelskiego, składać się będzie z dwóch części: złoconej pancernej do przechowywania Komunii św. i adoracyjnej do wystawiania Najświętszego Sakramentu. Realizacja projektu, przygotowanego po uwzględnieniu opisu Arki Przymierza z częścią na przechowywanie tablic z Dekalogiem i Przebłagalnią ze szczerego złota (por. Wj 25), wychodzi naprzeciw wskazaniom Jana Pawła II, zawartym w tegorocznej encyklice o Eucharystii, odnośnie uczestnictwa we Mszy św., przyjmowania Komunii św. i adoracji Najświętszego Sakramentu, jako najważniejszych form kultu Jezusa eucharystycznego. Taka konstrukcja tabernakulum umożliwi wyeksponowanie monstrancji i większe skupienie podczas adoracji. Jak dla Żydów złocona Arka była miejscem stawania przed Bogiem, tak dla nas, chrześcijan, Jezus Chrystus w Eucharystii jest miejscem spotkania z Bogiem. Z tych wszystkich względów konstrukcja tabernakulum ze złoceniami i srebrzeniami wymaga wielkiej troski oraz dużego nakładu materialnego, w którym swój udział mają ofiarni parafianie.

- Jaki jest program tegorocznych uroczystości odpustowych?

- Tradycyjnie w wigilię odpustu zbieramy się o godz. 18.00 na uroczystej Mszy św. z kazaniem, aby modlić się za zmarłych parafian. 14 września obowiązywać będzie niedzielny porządek nabożeństw. Uroczysta Suma w intencji parafian odprawiona zostanie o godz. 12.00. Nie będzie Mszy św. o godz. 13.15. Słowo Boże wygłosi o. prof. Antoni Jozafat Nowak. Wszystkich serdecznie zapraszam.

- Dziękuję za rozmowę.