Rozwój dzielnicy Piaskowa Góra w Wałbrzychu spowodował, że kościół pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny nie mógł pomieścić wiernych przybywających do miasta z różnych stron kraju. Zaistniała konieczność utworzenia nowej placówki duszpasterskiej. W dzielnicy Piaskowa Góra znajdował się kościół, zbudowany w 1911r. przez protestantów z inicjatywy i przy finansowym wsparciu właścicieli huty szkła, rodziny Digligerów. Po II wojnie światowej właścicielem kościoła była parafia ewangelicko-augsburska. Pod koniec 1965 r. zawarto umowę o współużytkowanie kościoła przez wspólnotę katolicką, a następnie świątynię przekazano Kościołowi rzymskokatolickiemu. Został utworzony samodzielny wikariat (ze względu na brak zezwolenia władz państwowych na utworzenie parafii) pełniący funkcję duszpasterskie, niezależnie od parafii macierzystej Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Obowiązki duszpasterza pełnił ks. Jan Pryszczewski, którego władze państwowe, na wniosek Kurii Wrocławskiej, zatwierdziły proboszczem erygowanej w 1972 r. parafii pw. św. Józefa Robotnika.
Kościół, usytuowany na niewielkim wzniesieniu, tworzy jedną, zwartą bryłę. Nawa główna, w której ścianach bocznych umieszczono wąskie, prostokątne, ozdobione witrażami okna, przykryta jest mansardowym dachem. Przylega do niej czworokątna wieża, zakończona blaszanym hełmem wieżowym, z tarczą zegarową z czterech stron. W ścianach wieży znajdują się długie, wąskie okna, przez które wydobywa się dźwięk trzech dzwonów. Jeden z nich pozostał jeszcze z czasów parafii ewangelickiej, dwa pozostałe wykonane przez Ludwisarnię Felczyńskich z Taciszewa, poświęcone zostały przez bp. Tadeusza Rybaka w Roku Jubileuszowym 2000. Wejście główne do kościoła wiedzie przez przylegającą do wieży prostokątną apsydę i niewielką kruchtę. We wnętrzu jednonawowej świątyni ściany między oknami, w nawie i prezbiterium zdobią wizerunki Świętych. W oknach prezbiterium znajdują się witraże przedstawiające św. Józefa, św. Barbarę, patronkę górników oraz Matkę Bożą Częstochowską ze św. Maksymilianem Kolbe. W centralnym miejscu kościoła, w beczkowatym sklepieniu umieszczona jest metaloplastyka z 1935 r., przedstawiająca scenę z ogrodu rajskiego, z Adamem i Ewą zrywającymi owoc z drzewa. Na tylnej ścianie prezbiterium, pod witrażem św. Józefa znajduje się wykonany z metaloplastyki płonący krzew Mojżeszowy, w którym umieszczone jest tabernakulum. Nad nim w słonecznej aureoli znajduje się figura Matki Bożej Fatimskiej. Główną myślą dekoracji kościoła jest światło spływające z góry (promienie metaloplastyki w raju i na wszystkich obrazach) oraz od dołu (płonący krzew i podświetlone stacje Drogi Krzyżowej wykonane z metaloplastyki). Od 1996 r. w kościele znajdują się relikwie św. s. Faustyny Kowalskiej. W ostatnich latach przeprowadzono gruntowny remont świątyni. Po zainstalowaniu dzwonów i zegarów sterowanych elektronicznie, w 2002 r. pokryto kościół nową dachówką, a elewacje zewnętrzną kościoła szlachetnym tynkiem akrylowym. Wyremontowano wnętrze wieży oraz wnętrze świątyni (malowanie), odnowiono drzwi, przywracając im naturalną fakturę drewna. W 2003 r. założono nowe nagłośnienie Firmy Rduch.
Nad wejściem głównym do kościoła znajduje się wsparta na dwóch filarach empora organowa. W jej centralnej części umieszczono organy zbudowane w I połowie XX w. (ok. 1911 r.) przez Firmę Schlag und Söhne ze Świdnicy (OPUS 906). Prospekt ustawiony jest w łuku ściany łączącej wieżę z nawą główną. Klasycystyczny, płaski, malowany na biało i ozdobiony złotą dekoracją rzeźbiarsko-snycerską tworzy z podobnie ozdobioną balustradą jedną, piękną całość. Prospekt złożony jest z trzech części zakończonych prostym gzymsem. Część centralna, wyższa, połączona jest z dwoma bocznymi częściami wąskimi segmentami. Wszystkie części prospektu wypełnione są grającymi piszczałkami prospektowymi, należącymi do głosu Principal 8´. Na płaskim zwieńczeniu części środkowej umieszczono dwie pozłacane figurki aniołków. Jeden z nich trzyma książkę, drugi skrzypce.
W podstawę prospektu, w jego środkową część, wbudowany jest kontuar. Składa się on z dwóch manuałów o skali 1C - 5F (C - f3) i 54 klawiszy każdy oraz klawiatury pedałowej złożonej z 27 drewnianych klawiszy zawartych w skali 1C - 3D (C - d1). Nad górnym, II manuałem znajduje się 17 registrów uruchamiających 14 głosów organowych. Pierwotnie instrument posiadał 11 głosów, potem ok. roku 1940 dostawiono jeszcze trzy, m. in. Posaune 16´.
Zespół brzmieniowy manuału I:
Bordun 16´, Principal 8´, Hohlflöte 8´, Gambe 8´, Octave 4´, Prog. harm. 2 - 3 fach.
Zespół brzmieniowy manuału II:
Salicional 8´, Aeoline 8´, Flöte 4´, Waldflöte 2´, Sifflöte 1´.
Zespół brzmieniowy pedału:
Subbas 16´, Violoncello 8´, Posaune 16´.
Instrument posiada głosy pryncypały, flety, jeden językowy (Posaune) oraz głosy smyczkowe. Głosy smyczkowe budowane są najczęściej z cyny lub cynku, czasami z drewna. Barwa dźwięku zbliżona jest do barwy dźwięku instrumentów smyczkowych (skrzypce, wiolonczela itp.). Grupę głosów smyczkowych tworzą głosy o różnych kształtach korpusów piszczałek, tj. cylindrycznych (Gamba 8´, Violoncello 8´, Aeoline 8´), lejkowatych (Salicional 8´) i konicznych (Spitzgamba) oraz głosy mieszane (Cymbel). Do urządzeń dodatkowych należą: Tutti, Mezzoforte, Tremolo oraz połączenia Manual-Koppel, Pedal - Koppel zu I, Pedal - Koppel zu II, Sup.
- Okt. Koppel II an I. Jest to instrument o trakturze pneumatycznej, posiadający jeden miech magazynowy oraz wiatrownice typu stożkowego. W 2002 r. przeprowadzono remont instrumentu, który wykonała Firma Organmistrzowska Stanisława Broszko i Bolesława Broszko z Tomisławia. W ramach remontu, po demontażu instrumentu, poddano konserwacji jego części drewniane (m.in. piszczałki, wiatrownice), oczyszczono elementy metalowe, wymieniono mieszki oraz części skórzane miecha. Założono nową instalację elektryczną oraz kanały powietrza. W końcowym etapie prac instrument nastrojono, dzięki czemu możemy podziwiać nie tylko jego piękno zewnętrzne, ale także pełne majestatyczności brzmienie.

Dziękujemy ks. prał. Janowi Pryszczewskiemu za udostępnienie organów oraz wszelkich danych dotyczących historii kościoła.