Ks. prof. dr hab. Roman Murawski, salezjanin, urodził się 26 lutego 1930 r. w Kosobudach w powiecie chojnickim w rodzinie nauczycielskiej. Do 1939 r. mieszkał w Rumi, gdzie ukończył 4 klasy szkoły podstawowej. W okresie okupacji niemieckiej przeze dwa lata w wieku 13-14 lat był więźniem obozu koncentracyjnego w Potulicach k. Nakła. Po wojnie, w latach 1945-47 uczęszczał do gimnazjum ogólnokształcącego w Gdyni. W 1947 roku wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Salezjańskiego w Czerwińsku. Po ukończeniu studiów filozofii i teologii w seminariach Krakowie, Oświęcimiu oraz Warszawie otrzymał święcenia kapłańskie 3 lipca 1955 r. w Czerwińsku.

Po święceniach pracował w parafii NSPJ w Warszawie, studiując jednocześnie prawo kanoniczne na ATK. W latach 1960-63 studiował psychologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, uzyskując dyplom magistra na podstawie pracy „Psychologia trudności religijnych młodzieży szkolnej w aspekcie wychowawczym”. Po trzyletniej pracy duszpasterskiej, ponownie w Bazylice NSPJ w Warszawie, odbył studia katechetyczne na Universita Pontificia Salesiana w Rzymie, zwieńczone w 1971 r. uzyskaniem stopnia doktora na podstawie rozprawy poświęconej historii katechezy w Austrii.

Po powrocie do kraju podjął wykłady w Wyższych Seminariach Duchownych Towarzystwa Salezjańskiego w Lądzie n. Wartą, a następnie w Łodzi oraz w nowicjacie w Czerwińsku. Od 1972 r. prowadził zajęcia dydaktyczne na stanowisku adiunkta na specjalności katechetycznej Wydziału Teologii ATK w Warszawie, a następnie USKW w Warszawie. W 1990 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy „Katecheza chrzcielna w procesie wtajemniczenia chrześcijańskiego czasów apostolskich”. W 1994 r. otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w roku 1999 tytułu profesora.

Ks. prof. Roman Murawski pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji na polu nauki. W latach 1992-94 był prodziekanem, a następnie w latach 1994-99 dziekanem Wydziału Teologii ATK. Od 1992 roku przez wiele lat był przewodniczącym Sekcji Wykładowców Katechetyki Polskich Wyższych Seminariów Duchownych. Przez kilka kadencji był członkiem Komisji Episkopatu ds. Katechizacji oraz organizatorem corocznych sympozjów dla tej Sekcji. Od 1996 r. był konsultorem Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski. Od roku 1972 członkiem, a od 1994 przedstawicielem Zarządu Europejskiego Stowarzyszenia Katechetów. był także członkiem Towarzystwa Naukowego Franciszka Salezego. Był również jednym z redaktorów periodyku naukowego „Seminare”.

Ks. prof. Murawski był jedną ze najbardziej znaczących postaci polskiej katechetyki okresu posoborowego. Jego zainteresowania badawcze koncentrowały się głównie wokół historii katechezy, katechetyki fundamentalnej oraz katechezy młodzieżowej. Ta ostatnia dziedzina znalazła swoje odzwierciedlenie w redakcji i we współautorstwie 7-tomowej serii podręczników katechetycznych dla młodzieży szkół podstawowych pt. „Spotkania z Bogiem”. Jego badania uwzględniały wybitnie aspekt antropologiczny w katechezie. Na doniosłość tychże badań wskazuje fakt, że antropologia katechetyczna ukazuje uwarunkowanie katechezy rozwojem katechizowanych, ich sytuacją rodzinną, ale również przemianami, które zachodzą w środowisku ich dojrzewania.

Dorobek naukowy obejmuje ponad 150 publikacji: książek, rozpraw i artykułów popularno-naukowych w licznych czasopismach krajowych i zagranicznych. Wypromował on 7 doktorów, ponad 250 magistrów. Jest autorem wielu recenzji do tytułu profesora, habilitacyjnych oraz doktorskich. Był nauczycielem wielu pokoleń polskich katechetyków, a także – jako długoletni wykładowca w salezjańskich seminariach duchownych – salezjanów.

Naukowe i życiowe motto ks. Murawskiego można wyrazić określeniem: „Wierny Bogu i człowiekowi”. Przez swoje długie życie był wiernym świadkiem Chrystusa i św. Jana Bosko, kochającym Kościół i katechezę. Z drugiej zaś strony był ceniony przez swoich uczniów i współpracowników za tę niezwykłą wrażliwość dla człowieka i jego potrzeby. Przymioty te, połączone z osobistą szlachetnością i delikatnością, pozostawiały niezapomniane wrażenia w tych, którzy się z nim spotykali. Jego postawa życiowa, posługa kapłańska, a także działalność naukowo-wychowawcza była dla nich najprawdziwszą katechezą.