W epoce przyspieszenia (tak często nazywany jest nasz wiek) brakuje nam czasu. Skarżymy się na szybki rytm życia. Kto nie nadąży pod względem pracy i myślenia w rytmie dyktowanym przez świat, to po ludzku nie osiągnie sukcesu.
Bez specjalnego oczekiwania człowiek pragnie zdobyć bardzo dużo. Dotyczy to przede wszystkim sfery materialnej. Spokojne, systematyczne życie dla wielu ludzi staje się prawie nieosiągalnym komfortem. Liczy się szybkie „tu i teraz” - mówią niektórzy.
Dla wielu taki stan rzeczy jest powodem znerwicowania i niepokoju. Zasada natychmiastowości okazuje się sprzymierzeńcem sukcesu. Świat zachęca do błyskawicznej kariery i wykorzystania szansy danej chwili.
W ten to sposób może być wyeliminowana nadzieja dotycząca przyszłości. W miejsce tak pojmowanej nadziei wkracza aktywizm teraźniejszości. Bywa jednak tak, że ktoś nie wykorzysta owej koniunktury obecnego dnia. Przychodzi wtedy dużego rodzaju zniechęcenie.
Adwent jest czasem, który przypomina nam nadzieję przesłoniętą rytmem współczesności. Nadzieja ta jest bardzo ważna w naszej codzienności. Konieczna okazuje się także w postępie na drodze życia duchowego. Człowiek nadziei nie będzie zniechęcony, jeśli po ludzku w życiu coś mu nie wyjdzie. Będzie on próbował i podejmie wysiłki, aby nie popaść w marazm i zniechęcenie. Nadzieja nadaje kierunek ludzkiemu zaangażowaniu i uczy wytrwałości.
Podobnie jest w życiu duchowym. Niepowodzenia i zniechęcenia spowodowane naszymi grzechami i złem tego świata człowiekowi nadziei nie przeszkodzą w poszukiwaniu Boga i wkraczaniu na drogę Jego miłości. Nadzieja pochodząca od Ducha Świętego ukaże sens pogmatwanych dróg naszej coraz to bardziej skomplikowanej codzienności.
Najświętsza Maryja Panna jest postawiona przez Boga na naszych adwentowych drogach. Możemy ją nazwać Matką nadziei. Ona to bowiem z wiarą i spokojem oczekiwała na Jezusa.
Ona też i nas wprowadza na adwentowe ścieżki nadziei. Uczy takiego życia i wyborów w naszej codzienności, które poszerzą nasze serce na całkowity wybór Boga.
Maryja wprowadza nas w świat nadziei, zachęcając do adwentowej modlitwy, rozszerzającej serca na spotkania z Bogiem w konkrecie codziennego życia. Jeśli zatem podejmiemy adwentową maryjną nadzieję, to w sercu zagości najprawdopodobniej radość. Umotywowana jest ona przeświadczeniem, że nie zagubi nas zbyt szybki rytm życia. Nadzieja adwentowa przypomina wierność Boga w stosunku do ludzkości i w relacji do konkretnego - mojego życia.