Parafia św. Bazylego w Świerszczowie, erygowana 3 października 1921 r. przez bp. podlaskiego Henryka Przeździeckiego, może się poszczycić kościołem parafialnym wybudowanym w 1795 r. Początkowo jako świątynia unicka ufundowana przez rodzinę Rulikowskich, w 1875 r. została zamieniona na cerkiew prawosławną, a pod koniec XIX w. odrestaurowana i przebudowana, po I wojnie światowej została oddana katolikom. Aktualnie kościół drewniany, jednonawowy z umieszczonym w głównym ołtarzu obrazem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wraz z drewnianą dzwonnicą z końca XVII w. stanowi kompleks sakralny.
9 listopada br. parafianie Świerszczowa przeżywali nawiedzenie relikwii pierwszych polskich męczenników, przywiezionych do parafii przez abp. Józefa Życińskiego. Podczas tej uroczystości Metropolita poświęcił obraz Chrzest Chrystusa, który - skradziony rok wcześniej, ale szczęśliwie odnaleziony i odrestaurowany - dla parafian stanowi wielką wartość przede wszystkim jako przedmiot kultu religijnego.
Chrześcijański kult obrazów nie jest sprzeczny z pierwszym przykazaniem Dekalogu, które odrzuca bałwochwalstwo. Już w Starym Testamencie Bóg pozwolił Narodowi Wybranemu wykonywać znaki, które w sposób symboliczny miały prowadzić do Zbawienia, takie jak wąż miedziany (por. Lb 21, 4-9; Mdr 16, 5-14; J, 3, 14-15), Arka Przymierza i cherubiny (por. Wj 25,10-22; 1 Krl 6, 23-28; 7, 23-26). Opierając się więc na słowie Bożym, siódmy powszechny sobór w Nicei (787 r.) uzasadnił kult obrazów przedstawiających Chrystusa, Matkę Bożą, aniołów i świętych. Według nauki Kościoła katolickiego „kto czci obraz, ten czci osobę, która obraz przedstawia”, a chwała oddawana świętym obrazom jest „pełną szacunku czcią”, nie zaś uwielbieniem należnym jedynie Bogu. Z tego też powodu obrazom nie oddaje się czci religijnej ze względu na nie same jako na rzeczy, ale dlatego, że prowadzą wiernych ku Bogu. Cześć obrazów nie zatrzymuje się więc na nich samych, ale zmierza ku Temu, kogo przedstawiają (św. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae, II-II, 81, 3, ad 3).