„Działo się to w Roku Pańskim 2003, 23 listopada, gdy Kościołem powszechnym od 25 lat kierował Papież Polak Jan Paweł II, a biskupem płockim był prof. dr hab. Stanisław Wielgus. Biskup płocki w obecności biskupa toruńskiego dr. Andrzeja Suskiego dokonał poświęcenia kościoła parafialnego dla parafii pw. Ducha Świętego w Płocku i nadał mu tytuł Dobrego Pasterza”. Te słowa, odczytane na zakończenie uroczystości z aktu poświęcenia kościoła przez kanclerza Kurii Diecezjalnej ks. prał. dr. Kazimierza Ziółkowskiego najlepiej streszczają wydarzenie, które napełnia dumą serca mieszkańców parafii na płockiej Skarpie. Parafianie przygotowywali się do uroczystości przez trzydniowe rekolekcje, które poprowadził ks. kan. Władysław Zązel, duszpasterz Podhalańczyków.
Witając zgromadzonych gości, a wśród nich m.in. konsekratora świątyni - bp. Stanisława Wielgusa, kaznodzieję - biskupa toruńskiego Andrzeja Suskiego i prezydenta Płocka Mirosława Milewskiego, Ksiądz Proboszcz podziękował wszystkim, którzy przyczynili się do powstania tego kościoła, również „przeciwnikom Krzyża za słowa krytyki, co sprawiało, że ludzie wierzący bardziej się mobilizowali”. Potem przedstawiciel rady parafialnej przypomniał historię parafii i wręczył Biskupowi płockiemu klucze do kościoła.
Homilię podczas uroczystości wygłosił bp Andrzej Suski, który pochodzi z terenu tej właśnie parafii. Nawiązując do sprawowanej Liturgii, wyjaśnił w niej licznie zgromadzonym wiernym symbolikę ołtarza i świątyni oraz znaczenie konsekracji kościoła. „Przez konsekrację tej świątyni oddajemy ją na zawsze Bogu, by nas tutaj gromadził, jednoczył, uświęcał, obdarzał swoimi łaskami - powiedział Kaznodzieja. - Temu głównie służą nasze kościoły: łączeniu ludzi z Bogiem, tworzeniu najgłębszych więzi ludzkich na fundamencie wiary, nadziei i miłości, doskonaleniu człowieka w jego wymiarze duchowym, moralnym, pomaganie człowiekowi, aby coraz bardziej stawał się człowiekiem to znaczy żywym obrazem i podobieństwem Boga, Jego żywą świątynią.
My wszyscy tu tak licznie zgromadzeni jesteśmy świadomi znaczenia naszych kościołów - i dla życia osobistego, i społecznego. Ta świadomość jest poświadczana i utrwalana poprzez stulecia. Chrześcijanie zawsze troszczyli się o swoje świątynie, bez względu na sytuacje ekonomiczne wznosili kościoły wspólnym i ofiarnym wysiłkiem, leczyli mozolnie rany wojenne, jakie zostają najczęściej kościołom zadawane, przyozdabiali świątynie w dzieła sztuki i w ten sposób zapisywali nie tylko swoją wiarę, ale także i swoją kulturę, istotne składniki tożsamości każdego człowieka i każdego społeczeństwa. Pomyślmy: czym stałby się Rzym, Paryż, Kraków czy nasz Płock bez świątyń? Jak odmiennie i ubogo wyglądałyby nasze miasta i wsie bez kościołów, które ukazują człowiekowi kierunek ku górze i przypominają, że ma on przekraczać siebie po to, żeby nie pełzać tylko po ziemi”.
W nagrodzonej oklaskami homilii znalazł się również wątek osobisty. Biskup toruński powiedział: „Z wielką radością uczestniczę w poświęceniu tej świątyni, jest to bowiem kościół w mojej parafii. Pamiętam czas, gdy mieszkańcy dzielnicy Na Skarpie marzyli tylko o własnym kościele, a dzisiaj te pragnienia się spełniają. Dzięki ofiarności Księdza Proboszcza i parafian stanął ten piękny kościół. Naprawdę piękny. Niech zawsze raduje nasze oczy i serce. Niech przywołuje nas na spotkanie z Bogiem, niech budzi najwznioślejsze przeżycia pokoju i braterstwa między ludźmi. Niech z tego miejsca nam wszystkim Bóg szczodrze błogosławi”.
Po liturgii słowa i odśpiewaniu Litanii do Wszystkich Świętych Biskup płocki odmówił modlitwę poświęcenia oraz namaścił Krzyżmem św. ołtarz i ściany świątyni, znacząc je znakiem krzyża w 12 miejscach, aby przypominały 12 Apostołów, na których Chrystus zbudował swój Kościół. Po okadzeniu ołtarza i świątyni ołtarz nakryto obrusem i oświetlono.
„Z olbrzymim wzruszeniem nie tylko ja, ale każdy z tu obecnych przeżywamy tę uroczystość, która jest zwieńczeniem wieloletniego trudu, wieloletniej pracy, wieloletnich wysiłków i wieloletniego modlitwy. Przyszedł czas, żeby Biskup Kościoła płockiego z całego serca podziękował tym wszystkim, którzy przyczynili się do tego, że ta przepiękna świątynia powstała, że mogliśmy przeżyć tę wspaniałą uroczystość. (...) Wyrażam najwyższe uznanie i najserdeczniejsze podziękowania waszemu wspaniałemu księdzu proboszczowi, ks. kan. Zbigniewowi” - powiedział na zakończenie Liturgii Biskup płocki, a po burzy oklasków dodał: „Moglibyśmy mu bić brawo przez całą dobę i byłoby za mało, zważywszy na jego olbrzymie zasługi”.
„Żyjemy w świecie trudnym, pełnym kryzysów wszelkiego rodzaju; mówi się, że kryzys dotyka chrześcijaństwa - powiedział Biskup Stanisław. - Niektórzy powiadają, że pewne kraje, dawniej głęboko chrześcijańskie, stały się pogańskie, żyją już w epoce pochrześcijańskiej. My, Polacy, nie żyjemy w epoce pochrześcijańskiej. Ta świątynia jest dowodem tego, że nie żyjemy i żyć nigdy nie będziemy bez Chrystusa, bez Jego znaku - krzyża, bez Jego świątyń”.
Budząca podziw świątynia wyrosła na płockiej skarpie bardzo szybko - w ciągu nieco ponad 3 lat. Również parafia pw. Ducha Świętego w Płocku jest wspólnotą młodą, bo, jak zauważył ks. kan. Antoni Kołodziejski prowadzący modlitewne przygotowanie przed uroczystością konsekracji: „Zaczęło się 23 marca 1995 r., kiedy ówczesny biskup płocki Zygmunt Kamiński wydał dekret, w którym napisał: «Ku większej chwale Boga Wszechmogącego w Trójcy Świętej Jedynego, mając na uwadze dobro duchowe wiernych, niniejszym dekretem eryguję nową parafię w Płocku pod wezwaniem Ducha Świętego». Dzień później proboszczem nowo utworzonej parafii został mianowany ks. kan. Zbigniew Jerzy Zbrzezny, który pełni tę funkcję do dziś. Rozpoczęto poszukiwania miejsca, gdzie mogłaby powstać tymczasowa kaplica, plebania, a potem nowy kościół. 16 maja 1995 r. Rada Miasta przekazała parafii w wieczyste użytkowanie teren, na którym obecnie stoi kościół. Już w sierpniu 1995 r. rozpoczęto budowę fundamentów kaplicy, by w czasie rekolekcji adwentowych tego roku bp Zygmunt Kamiński mógł tę tymczasową kaplicę poświęcić. W 1997 r. oddano do użytku dom parafialny. Budowa stałego kościoła zaczęła się w roku Wielkiego Jubileuszu 2000-lecia Chrześcijaństwa i trwała zaledwie 40 miesięcy. Autorem projektu kościoła zbudowanego na planie krzyża łacińskiego jest inż. Jan Lemański. Kamień węgielny wmurowano 19 listopada 2000 r., a już 24 grudnia Pasterkę w pierwszym roku nowego tysiąclecia parafianie mogli przeżywać pod przewodnictwem Biskupa płockiego w nowym, tchnącym jeszcze surowością, wnętrzu. Najświętszy Sakrament przeniesiono z kaplicy do kościoła 20 września 2003 r.