Red. Lidia Dudkiewicz: - Niepewność jutra to fakt znany od dawna nie tylko filozofom. Jaki stąd wniosek dla obecnej chwili naszego życia?

Br. Stanisław Rybicki FSC: - „Quis scit?” (Kto wie?) - pyta nie tylko Horatius: W tym duchu przemawia do nas Duch Boży w Liście św. Jakuba: „Nie wiecie, co jutro będzie” i wnioskuje: „Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika. Zamiast tego powinniście mówić: Jeżeli Pan zechce i będziemy żyli, zrobimy to lub owo”. Postawa prawdziwie filozoficzna, tym bardziej religijna, a zwłaszcza chrześcijańska nie pozwala snuć planów nazbyt pewnych co do dnia jutrzejszego, bez pamięci o naszej permanentnej zależności od naszego Stwórcy. Egzystencja człowieka nie jest absolutna, jest zmienna i znikoma. Układanie kunsztownych planów ludzkich jest zwodnicze, jeśli nie towarzyszy im Opatrzność Boża.
Bogacz z Jezusowej przypowieści planował syte używanie „na długie lata”, a tymczasem „Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie”. Na co mu się zdało niemądre planowanie, skoro nie był „bogaty przed Bogiem”?

- Czy więc planowanie, przewidywanie jest z natury swej czymś zdrożnym? Czy nie jest ono nawet konieczne?

- Nasza refleksja nie dotyczy pomijania mądrej rozwagi, wizji jutra, lecz odpowiedzialności za dar czasu, czuwania, by zawsze być gotowym, gdy Pan dziejów wezwie nas do siebie. Wszystko w swoim czasie w duchu wiary i pokory. Zechciejmy w tym sensie przyjąć słowa Jezusa: „Dla Mnie stosowny czas jeszcze nie nadszedł, ale dla was - zawsze jest do rozporządzenia” (J 7, 6).
W dziejach zbawienia były i są czasy wymagające cierpliwości i dobrze pojmowanego przeczekania: Nie znając „dnia ani godziny” naszego bytowania, żyjmy zgodnie z treścią codziennej modlitwy różańcowej, aby Maryja wspierała nas skutecznie „teraz i w godzinę śmierci naszej”. Naszym planowaniem jest Ten, który wzywa do czujności, ale też wychowawczo powiada: „Nie troszczcie się o dzień jutrzejszy”. Nie chodzi tu o zalecanie bezmyślności życiowej, lecz o to, by nie wątpić, że Bóg pomyśli o naszym dniu jutrzejszym, tak jak pomyślał dzisiaj. Chciejmy dziś wypełnić wolę Bożą jak najdoskonalej, ufając Jego Opatrzności.

- Dziękuję za rozmowę.