Wody Jordanu
stroją się w uroczysty poemat.

Modre kaskady fal ubierają
skrojone na miarę włosiennice wodorostów.

Pnące pagórki dnia rozbłyskają
niczym snopy światła
porastające widnokres.

W źrenicy Opatrzności
poczyna się misterium chrztu.

Syn odziany w grzech świata
rozwija żagiel przymierza.

Ogorzałe grzbiety wód
w pokornym uniżeniu
opłukują bruzdy świętego krajobrazu.

Pod sklepieniem wieczności
Duch zastyga w locie ptaka.

Na skrzydłach chwały
drży rumiana kopuła firmamentu.

Ojciec zanurzony w obłokach
pieczętuje plan zbawienia.