Pod patronatem ordynariusza diecezji kieleckiej - bp. Kazimierza Ryczana, opieką dyrektora Duszpasterstwa Ogólnego - ks. Jerzego Ostrowskiego, ks. Stanisława Kuśmierczyka, a także profesjonalisty muzyka Stanisława Jurkowskiego, w Kieleckim Centrum Kultury w maju odbędzie się po raz czwarty Festiwal Piosenki Religijnej. Wzbudził on duże zainteresowanie tak wśród dzieci i młodzieży, jak też osób dorosłych. Każdej jego edycji towarzyszy wypełniona po brzegi sala KCK. Myślą przewodnią organizatorów jest zainteresowanie dzieci i młodzieży treściami religijno-muzycznymi.
Po wstępnych eliminacjach spośród zespołów młodzieżowych i dziecięcych wybiera się te najlepsze i kwalifikuje do finału Festiwalu. Jury konkursowe stanowią profesjonaliści: muzycy, poloniści, poeci i osoby zajmujące się aranżacją. Zespoły prezentują nieco ośpiewane, ale także i nowe piosenki. Ich przygotowanie odbywa się samodzielnie. Wokaliści i muzycy często są „słuchowcami”, którzy naśladują znanych idoli polskich i zagranicznych i nie zawsze udaje się im osiągnąć pożądany poziom wykonawczy. Ta praca jest jednak godna pochwały.
Wydaje mi się, że zespołom startującym w Festiwalu należałoby umożliwić wcześniejsze spotkania z kierownikami muzycznymi. Byłaby to okazja do udzielenia młodym adeptom sztuki muzycznej niezbędnych wskazówek i pomocy w przygotowaniu aranżacji i doboru właściwego repertuaru. Jest tu wiele możliwości. Można wykorzystać kasety z nagraniami kleryckiej piosenki religijnej. Mogą temu służyć dni seminaryjne. Spotkanie z klerykami, ich doświadczenie w organizowaniu zespołu, znajomość zasad emisji głosu posłużyłyby lepszemu przygotowaniu zespołów. Organizatorzy Festiwalu sugerują włączenie w tę pomoc duszpasterzy parafii. Wielu z nich już jako studenci Seminarium Duchownego osiągało znaczące sukcesy. To bardzo dobry pomysł. Dzisiaj istnieje potrzeba rozśpiewania młodzieży i dzieci. Jest tyle możliwości, tak ze strony współczesnej liturgii, jak też i wielu dobrych pomocy muzycznych. Nie brak nowych śpiewników.
Pominąwszy chwilowo Festiwal Piosenki Religijnej, poprawne granie i akompaniament na gitarach w Kościele sięga czasów starożytnych. Wówczas przecież w liturgii wykorzystywano tzw. kitarę, która była prainstrumentem strunowym. Obecnie, jak to widać w wielu transmisjach ważnych uroczystości religijnych, gitara została włączona w najwyższe celebracje liturgii. Przykładem tego są Światowe Dni Młodych z udziałem Jana Pawła II czy pielgrzymki itp.
Idei popularnych dziś festiwali piosenki religijnej należy upatrywać nieco wcześniej. Na podkreślenie zasługuje fakt zaangażowania się w to dzieło samego metropolity krakowskiego - kard. Karola Wojtyły - obecnie Papieża. Sacrosong, któremu patronował, był wówczas wielkim ruchem religijno-muzycznym, przeciwwagą do zaplanowanej laicyzacji młodego pokolenia. W latach 70. sacrosong zaznaczył się w twórczości religijnej sztuki malarskiej, literackiej i muzycznej. Prawdziwym skarbem i zasługą były kompozycje muzyczno-religijne, których autorami byli wybitni poeci i kompozytorzy skupieni wokół swojego patrona duchowego - kard. Wojtyły.
Również w naszym kieleckim środowisku organizowane były sacrosongi. Opiekunem tych imprez był ks. Julisław Łukomski. Do pięknych wydarzeń muzycznych w Kielcach należał Sacorsong zorganizowany w 1977 r. Wzięli w nim udział m. in.: Janusz Górski, Wiesława Półgrabia, Małgorzata Biesaga, Piotr Mrożek. Puchar Przechodni kard. Karola Wojtyły kieleccy studenci zdobyli w Kaliszu w czasie IX Ogólnopolskiego Sacrosongu. Ponadto zespół kielecki brał udział w sacrosongach w Katowicach, Wrocławiu, Krakowie, Lublinie, Warszawie i Toruniu. Ostatni spośród festiwali okazał się szczęśliwy dla trzech sióstr: Zofii, Janiny i Marii Pasturczak z Kielc.
Jest to piękna karta duszpasterstwa młodzieży akademickiej w Kielcach. Pieśń i piosenka ze swoją religijną treścią i muzyką, spontanicznością i bezpośredniością ogarniała wielu ludzi. Budziła uczucie i umacniała wiarę. Takiej twórczości potrzeba i dzisiaj. Potrzebę tę jakby wymusza brak więzi między ludźmi i poczucia odpowiedzialności za siebie. W takich warunkach kształtuje się światopogląd współczesnej nam młodzieży. Nic dziwnego, że przeżywa ona różne dylematy i niepokoje.
Papież Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Ecclesia in Europa pisze: „…trzeba krytycznie, ale ze spokojem spojrzeć na aktualną sytuację kulturową Europy i poddać ocenie nowe tendencje, ważniejsze fakty i sytuacje naszych czasów w świetle centralnego miejsca Chrystusa”. „Równocześnie w nieprzerwanym dialogu z artystami należy zachęcać ich do tworzenia nowych form artystycznego wyrazu wiary. Kościół potrzebuje bowiem sztuki, literatury, muzyki, malarstwa, rzeźby i architektury, gdyż musi sprawiać, aby rzeczywistość duchowa, niewidzialna, Boża stawała się postrzegalna, a nawet w miarę możliwości pociągająca, ponieważ piękno artystyczne, niejako odblask Ducha Bożego, jest wyrazem tajemnicy. Wzywam na nowo do szukania Oblicza Bożego, które stało się widzialne w Jezusie z Nazaretu”.
Papież poleca formę pracy z młodzieżą w postaci spotkań z ludźmi młodymi, aby dać im formację ludzką, chrześcijańską, wzbudzić pragnienie poznania Boga. W tym celu sugeruje odnowienie duszpasterstwa młodzieży, w którym powinno być miejsce na rozmowy, dyskusje i ewangelizację również w formie piosenki religijnej.
Sugestie papieskie są tak oczywiste, że ośmielam się zaproponować rozszerzenie wspomnianego Festiwalu o Konkurs Kompozytorski Piosenki Religijnej oparty na poetyckim bądź swobodnym tekście Dekalogu. Nie odkrywamy nic nowego. Mamy przecież wspaniałą w tej dziedzinie historię. Możemy je ubogacić o nowe osiągnięcia i możliwości. Mamy wielu absolwentów Akademii Muzycznej pracujących w szkolnictwie lub nauczających katechezy. Wielu spośród nich ukończyło Diecezjalne Studium Organistowskie i pracuje w parafiach. Niektórzy mają duże zdolności i umiejętności wokalne i muzyczne. Niestety, wielu czasami pozostaje bez pracy. Swoim profesjonalizmem, doświadczeniem mogliby włączyć się w to wielkie dzieło ewangelizacji. Można wykorzystać przysypane kurzem kompozycje religijne śpiewane w Sacrosongu. Jest ich bardzo dużo - niektóre o wysokiej wartości literackiej i muzycznej. Jest na to miejsce w czasie drugiej części Festiwalu nazwanej Koncertem Galowym. Do dzisiaj istnieje Chór Duszpasterstwa Inteligencji Katolickiej, który w swojej bibliotece ma wiele pomocy muzycznych. Warto z nich skorzystać, zwłaszcza w kontekście festiwalowego święta.
Wieloletnie doświadczenie i obserwacja duszpasterstwa muzycznego wśród dzieci, młodzieży i studentów pokazało, że Festiwal może być jedną z dróg dotarcia do młodych. To szansa i ważna odpowiedź na nowe wyzwania i naukę Jana Pawła II. Poprzez zaangażowanie w to dzieło pomnażamy piękną tradycję śpiewu i muzyki religijnej wśród młodych pokoleń.