Nowa parafia jest parafią personalną, nie obejmuje wiernych mieszkających na danym terytorium, ale bazuje na więziach osobowych, łączących ludzi określonego środowiska. Do takich parafii należy np. duszpasterstwo wojskowe, gdzie kapłan ustanowiony jest proboszczem dla żołnierzy, oficerów i ich rodzin. W Stanach Zjednoczonych jest wiele takich parafii. Podczas niedawnej wizyty u Polaków w Chicago uczestniczyliśmy np. w pięknym nabożeństwie w parafii Świętej Trójcy. Wielu Polaków zapisało się do tej parafii i ich proboszczem personalnym został ustanowiony Polak. Takich duszpasterzy nieterytorialnych jest więcej, w diecezjach personalnych są też nieterytorialni biskupi, m.in. bp gen. Leszek Sławoj Głódź jest biskupem polowym, bowiem diecezja wojskowa jest zasadniczo diecezją personalną, chociaż jej charakter wewnętrzny jest jeszcze bardziej złożony. W Częstochowie powstała pierwsza i na razie jedyna parafia personalna - parafia akademicka. Kilka słów o patronie tej parafii - św. Ireneuszu (ok. 130-202).
Żył w czasach, gdy w myśli filozoficznej panowała gnoza. Gnoza ukazywała jakby inny świat poznania, także spraw wiary. Gnostycy mówili np. o szczególnych olśnieniach, co prowadziło do błędnej interpretacji wiary, a tym samym do tworzenia się sekt. Gnoza utrzymywała się bardzo długo, w pewnych środowiskach dotrwała aż do czasów średniowiecznych, panowała m.in. również w Zakonie Templariuszy.
Św. Ireneusz był człowiekiem bardzo bliskim św. Jana Apostoła: bezpośrednim uczniem św. Jana był św. Ignacy Antiocheński, uczniem Ignacego był św. Polikarp, a uczniem Polikarpa był właśnie św. Ireneusz. Bronił on czystości wiary katolickiej, powołując się na nieprzerwane świadectwo tradycji wspólnej dla Wschodu i Zachodu, wypływającej z nauki Apostołów, która stanowi właściwe kryterium odróżniania prawdy od fałszu. Zapoznałem się kiedyś z ogromną literaturą związaną z nauczaniem św. Ireneusza. Jest ona imponująca. Najważniejsze dzieła św. Ireneusza to Przeciw herezjom i Dowód prawdziwości nauki apostolskiej. Jest to Ojciec Kościoła, święty człowiek. Zmarł śmiercią męczeńską.
Jednym z ważnych rysów jego działalności było odniesienie do Rzymu, gdzie prawdopodobnie spędził długi czas, dokąd też pielgrzymował, m.in. przekazując ok. roku 175 tzw. List męczenników lyońskich. Mówił zawsze o Rzymie jako o stolicy, która jest bardzo ważna dla wszystkich biskupstw w Kościele; mówił, że Rzym, ze względu na osobę św. Piotra, ma cechę tzw. principalitatis. Był tym, który wskazywał na prymat papieża, prymat biskupa rzymskiego.
Jest więc św. Ireneusz bardzo aktualnym patronem dla parafii akademickiej. Żyjemy w czasach zamętu pojęć i filozofii życia, w czasach nachalnej reklamy wszystkiego, co łączy się z nowoczesnością, nie zawsze będącego rzeczywistym dobrem dla człowieka. Tyle młodych osób zostało pokaleczonych przez działalność sekt, błędne interpretacje religii, filozofię New Age lub synkretyzm religijny - „wygodne” pomieszanie poglądów pochodzących z różnych, często sprzecznych ze sobą doktryn. Wiadomo, że Kościołowi zależy na czystości wiary katolickiej, bo daje ona człowiekowi szczęście. Depozytu tej wiary strzeże urząd Papieża, dziś tak drogiego nam Ojca Świętego Jana Pawła II (Magisterium). Wszystkie te sprawy są więc bardzo aktualne i bardzo cieszę się z wyboru tego patrona.
Proboszczem nowej parafii został duszpasterz akademicki - ks. Andrzej Przybylski. Będę chciał, także ze względów osobistych, jako były duszpasterz akademicki, być blisko tego dzieła. Nawiązałem już kontakt z Lyonem we Francji w celu sprowadzenia relikwii św. Męczennika oraz tłumaczenia niektórych tekstów św. Ireneusza.