W sobotni poranek 16 czerwca br. mury łowickiej bazyliki katedralnej zaczęły powoli wypełniać się uczestnikami corocznego, diecezjalnego święta, jakim są święcenia kapłańskie udzielone w tym roku trzynastu diakonom łowickiego Wyższego Seminarium Duchownego. Do "matki kościołów" diecezji łowickiej przybywali rodzice i rodziny mających przyjąć święcenia kapłańskie diakonów, ich proboszczowie, nauczyciele, katecheci, wychowawcy, księża wikariusze, siostry zakonne, koleżanki i koledzy z lat szkolnych, delegaci z parafii i ministranci. Wielu z nich brało udział w takim wydarzeniu po raz pierwszy, więc z wielkim zaciekawieniem uczestniczyli w uroczystej Liturgii, której przewodniczył bp Alojzy Orszulik. Przedstawienie przez rektora Seminarium - ks. dr. Jacka Skrobisza kandydatów, homilia Księdza Biskupa, przypominająca o godności kapłańskiej, modlitwa krzyżem, wyrażenie woli przyjęcia święceń, a w końcu namaszczenie rąk olejem świętym, przybranie liturgicznego stroju kapłańskiego, symboliczne przyjęcie naczyń liturgicznych i pierwsza Msza św. koncelebrowana ze swoim Biskupem - były źródłem wielu przeżyć zarówno dla przyjmujących święcenia, jak i wszystkich obecnych.

Bezpośrednio przed święceniami diakoni przygotowujący się do nich uczestniczyli w rekolekcjach zamkniętych w Domu Formacyjnym Diecezji Łowickiej w Strzegocinie, które prowadził ks. Wiesław Frelek - proboszcz parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Łowiczu - jednocześnie spowiednik seminaryjny. W czasie tych ćwiczeń kandydaci do święceń złożyli uroczyste wyznanie wiary wobec Księdza Rektora przed przyjęciem nowego obowiązku w Kościele.

"Wszystkich zgromadzonych proszę, aby nie tylko dziś otaczali tych diakonów, którzy przyjmą święcenia kapłańskie, swoją modlitwą, ale zawsze kiedy będą wzrastali w posłudze kapłańskiej, posuwać się będą w latach, aby pozostali zawsze wiernymi i odpornymi na wszystkie pokusy, które napierać będą na nich ze strony świata. Módlmy się za nich, aby byli gorejącymi pochodniami, których użyje Bóg w prowadzeniu swojego ludu ku zbawieniu" - powiedział Biskup Ordynariusz rozpoczynając uroczystą Liturgię, którą uświetnił piękny śpiew scholi seminaryjnej.

W swojej homilii Ksiądz Biskup mówiąc o wielkości godności kapłańskiej jednocześnie przypomniał o zobowiązaniach z niej wypływających: " Kandydaci do kapłaństwa potrzebują dojrzałości uczuciowej zdolnej do roztropności, do wyrzeczenia się wszystkiego, co mogłoby jej zagrażać, do czujności, do panowania nad swoim ciałem i duchem, do okazywania szacunku, czci w międzyosobowych relacjach. (...) Jeśli kapłan ma głosić Słowo Boże, Słowo Pana, a nie swoją mądrość, nie może się rozstawać z Pismem Świętym". W końcowej części homilii Ksiądz Biskup zwrócił się do kandydatów do kapłaństwa: "Posyłam was, drodzy bracia w imieniu Chrystusa, posyłam was do świata współczesnego, w którym głosi się, że Bóg umarł a chrześcijaństwo nie ma sensu, nie jest propozycją na szczęście. Nie lękajcie się tych fałszywych proroków, nie lękajcie się prześladowań, wyszydzeń. Bóg jest z wami, mając Jego moc nie dajcie się wplątać w więzy tego świata, które miałyby was zniewolić. (...) Niech rozbrzmiewają w waszych uszach, w waszych sercach słowa Pana Jezusa: ´Jak mnie posłał Ojciec mój, tak i Ja was posyłam´. Ja was wybrałem, abyście owocnie wypełniali posługę kapłańską".

Po homilii diakoni odpowiadając na pytania Księdza Biskupa wyrazili gotowość wiernego wypełniania zobowiązań płynących ze święceń. Następnie kandydaci do święceń podchodzili do Arcypasterza i wkładając swoje ręce w jego dłonie składali przyrzeczenie czci i posłuszeństwa wobec Biskupa. Po tym akcie została odśpiewana Litania do Wszystkich Świętych. W tym czasie wyświęcani leżeli krzyżem nawiązując do modlitwy Jezusa w Ogrójcu. Raz jeszcze rozważali oni swoją decyzję. Po Litanii nastąpił najistotniejszy moment święceń - nałożenie rąk i modlitwa konsekracyjna. Diakoni klękali przed Księdzem Biskupem, który w milczeniu wkładał na nich swe ręce i przekazywał Ducha Świętego dla sprawowania sakramentów świętych. Następnie podchodzili do kapłanów, którzy też wkładali na nich ręce - jako znak jedności prezbiterium. Po włożeniu rąk Ksiądz Biskup odśpiewał modlitwę konsekracyjną. Potem konsekrowani otrzymali ornat - strój prezbitera. Następnie odbyło się namaszczenie dłoni prezbiterów olejem Krzyżma św. oraz przekazanie pateny z chlebem i kielicha z winem jako znaków sprawowania Eucharystii. Końcowym momentem było przekazanie pocałunku pokoju neoprezbiterów z Arcypasterzem i i obecnymi kapłanami na znak przyjęcia do prezbiterium.

Na zakończenie uroczystości w imieniu nowo wyświęconych kapłanów podziękowania złożył ks. Wiesław Kacprzyk. Przed błogosławieństwem bp Alojzy Orszulik podziękował za wspólnotę modlitwy i prosił o modlitwę za neoprezbiterów. Zwrócił się do rodziców nowych kapłanów: "Mówcie o tym, jak piękna jest droga kapłańska. Wy, rodzice, mówcie innym rodzicom, że warto się trudzić nad wychowaniem swoich synów tak, aby usłyszeli głos Pana: ´Pójdź za Mną´. (...) Dzisiaj w zlaicyzowanym świecie wielu rodziców żałuje swoich synów na służbę Bogu. (...) Czasem nie stwarzają w rodzinie tego klimatu godnego rodziny katolickiej, aby tam mógł Bóg wzbudzić powołanie do służby Bożej. Wspierajcie swoich synów modlitwą, by godnie wypełniali urząd kapłański. Kościół łowicki dzisiaj się cieszy, że w grono prezbiterium łowickiego zostało włączonych 13 neoprezbiterów. Bądźcie, wy, neoprezbiterzy, godnymi współpracownikami biskupa i proboszczów. Bądźcie zawsze pogodni i ochoczy w posługiwaniu wszystkim wiernym. Zachowujcie czystość serca i czystość rąk".

Radość przeżytych chwil podczas Liturgii przeniesiona została na plac przy bazylice katedralnej, gdzie neoprezbiterzy przyjmowali życzenia od swoich bliskich i przybyłych gości. Dzień następny był zaś dniem prymicji w parafiach, z których pochodzą.