Poezjo łąk i leśnych dróg
radosna wędrownico
Po ścieżkach swych wiedzie Cię Bóg
Nadziei stajesz się kotwicą
Ty łodzią jesteś płynącą wzdłuż
po oceanie życia
A żagiel Twój na falach burz
broni nas od rozbicia
Matką i Panią zwać Ciebie może
każdy na polskiej ziemi
gdzie wiatr radośnie kołysze zboże
i Dobrze między swymi
Pani losów dziwnych jak życie
osłaniaj przed ciosami
I łódkę moją chroń od rozbicia
Maryjo módl się za nami
Pomóż w rozwoju naszego portalu