Od 19 do 21 marca w zaciszu kapucyńskiego klasztoru w Zakroczymiu spotkała się ok. 30-osobowa grupa katechetów na swoje coroczne rekolekcje.
Spotkanie rekolekcyjne rozpoczął uroczyście bp Roman Marcinkowski oraz dyrektor Wydziału Katechetycznego ks. dr prał. Ryszard Czekalski. Był to czas zawiązania wspólnoty, a jednocześnie dzielenia
się doświadczeniami z pracy. Piątkowy wieczór zakończyliśmy Drogą Krzyżową oraz Eucharystią sprawowaną przez rekolekcjonistę ks. Włodzimierza Gawlikowskiego.
Sobota była czasem przemyśleń podczas konferencji, ale i czasem modlitwy osobistej, wspólnotowej. Nie zabrakło również czasu spędzonego na sympatycznych, ciekawych rozmowach.
„Choć nie ma konieczności posiadania wiary, aby świadczyć wobec bliźniego autentyczną miłość braterską, to prawdą jest, że chrześcijanin, widząc nieskończoną miłość Boga, winien otaczać ludzi
całkiem innym spojrzeniem” - mówił Ojciec Rekolekcjonista. Wiara pomaga ogarniać drugiego człowieka specjalnym uczuciem - dziękczynieniem, wówczas każdą osobę postrzegam jako specjalny
podarunek Boga. Wiara pomaga nam patrzeć spojrzeniem pełnym wyrozumiałości i nadziei nawet na tych, którzy zadają nam ból. Trzeba po prostu przyjąć bliźniego takim, jakim on jest, bo Chrystus powiedział:
„Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili” (Mt 25, 40).
Te rozważania dobrze wprowadziły nas w czas pojednania, który zakończyliśmy wspólną adoracją i Eucharystią. Sobotni wieczór wypełniła wspólnotowa modlitwa uwielbienia, a po niej czas wymiany doświadczeń,
czas, w którym Pan mówił do nas przez naszego brata czy siostrę - katechetę. Dzień zwieńczyliśmy modlitwą różańcową i Apelem Jasnogórskim.
W ostatnim dniu rekolekcji ks. Włodzimierz zachęcał nas do częstego rachunku sumienia z naszej przejrzystości wewnętrznej jako uczniów Jezusa. Powinniśmy pytać się, czy naszym życiem potwierdzamy
wiarygodność nauki, którą głosimy. Jak bowiem moglibyśmy głosić coraz pełniej zaufanie do Boga, jeżeli w naszym osobistym życiu polegalibyśmy tylko na własnych siłach? Jak moglibyśmy mówić o potrzebie
przebaczenia i jedności, podtrzymując własne urazy i niechęć wobec bliźnich? Jak moglibyśmy innych zachęcać do modlitwy, lekceważąc ją w naszym życiu? Jak moglibyśmy głosić ubogiego Jezusa, jeśli kierowalibyśmy
się chciwością? Jak moglibyśmy mówić o czystości serc i ciał, jeżeli podtrzymywalibyśmy nieczyste pragnienia i zamiary? Zgodność słów z własnym postępowaniem, to zawsze najważniejsze kryterium dla potwierdzenia
autentyczności życia i misji każdego nauczyciela. O tę autentyczność, o to, abyśmy wydawali dobre owoce, modliliśmy się wspólnie na zakończenie rekolekcji podczas uroczystej Mszy św.
Za głębokie doświadczenie bliskości Boga bogatego w miłosierdzie, za doświadczenie przebaczającej miłości Ojca w darze miłosierdzia, za głębię przemyśleń podczas konferencji, za wzajemną obecność,
za drugiego człowieka - biskupa, kapłana, ojca rekolekcjonistę, katechetę, za to miejsce bijące franciszkańskim duchem, w imieniu katechetów wyrażam wdzięczność Panu Bogu i ufam, że ten czas zaowocuje
w naszej pracy katechetycznej.
Pomóż w rozwoju naszego portalu