Kiedy obserwujemy życie wokół nas widzimy, jak wiele jest biedy i jak bardzo potrzebna jest pomoc. Wielu ludzi nie radzi sobie z trudnościami materialnymi, psychicznymi, duchowymi. Takie zjawiska jak nerwice, depresje, załamania nerwowe mają swoje źródło w różnych problemach rodzinnych, osobistych, a także w bezrobociu, nagłej utracie pracy, w chorobie czy biedzie. Każda udzielona pomoc, nawet najmniejsza, może być iskierką nadziei, jaką daje się potrzebującemu człowiekowi, aby się nie poddawał, nie czuł się samotny ze swoim problemem, aby miał poczucie swej godności.
W naszej parafii prowadzimy wiele różnych dzieł charytatywnych. Dużą popularnością cieszy się Poradnia Katolicka „Nazaret”, w której z bezpłatnej pomocy doradcy rodzinnego, pedagoga, psychologa, prawnika i księdza korzysta codziennie wielu ludzi. Cały czas działa przy klasztorze i parafii Ośrodek Rehabilitacji dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej, który w marcu br. obchodził piątą rocznicę swej działalności. Od początku funkcjonowania kompleksową i bezpłatną opieką medyczną objętych jest 300 pacjentów z całego Podkarpacia. Funkcjonuje także Świetlica dla dzieci, w której codziennie prawie 40 dzieci otrzymuje opiekę, pomoc w lekcjach oraz ciepły posiłek
Caritas parafialna żywo reaguje na bieżące potrzeby. Od 1. stycznia do 12 kwietnia 2004 r. wyświadczyła pomoc finansową na kwotę 9 486 zł, nie licząc wydatków związanych z funkcjonowaniem świetlicy dla dzieci. W zakres tej pomocy weszły opłaty za czynsz, wodę, gaz, energię elektryczną, lekarstwa oraz inne (pomoc ofiarom żywiołów, rehabilitacja chorych, opłaty w szkole, paczki żywnościowe). Inną formą działalności naszej Caritas jest przeprowadzanie kwesty w sytuacjach nagłych. Przykładem jest styczniowa zbiórki na poszkodowanych w trzęsieniu ziemi w Iranie. Uzbieraliśmy wtedy 1.680 zł.
Okres tegorocznego Wielkiego Postu był czasem szczególnej mobilizacji charytatywnej. Do podjęcia praktyki ascetycznej, jaką jest jałmużna wielkopostna, zostały zaproszone dzieci. Wspaniale zdały one egzamin, rezygnując ze swoich potrzeb na rzecz innych ludzi. Do skarbonek dzieci przez cały Wielki Post uzbierały „grosiki” na łączną sumę ponad 400 zł. Również w Wielkim Poście rozprowadzono 500 własnoręcznie wykonanych świec paschalnych, każda w cenie 5 zł. Ostatecznie okazało się, że wykonano ich za mało, tak wielkim cieszyły się powodzeniem. Dzięki uzbieranej sumie Caritas mogła ofiarować potrzebującym czterdzieści paczek żywnościowych z niezbędnymi produktami na Święta Wielkanocne.
Tradycyjnie już w Wielką Sobotę kwestowało w naszej parafii Schronisko św. Brata Alberta, ratując w ten sposób swoją trudną sytuację finansową. Rozprowadzono 350 „Paschalnych chlebów miłości” w cenie 3 zł za jeden chleb. Te pieniądze stanowią wotum wdzięczności Caritas Archidiecezji Przemyskiej w podziękowaniu za dar kanonizacji św. bp. Józefa Sebastiana Pelczara. Przekazane one zostały dla Bursy w Przemyślu dla studiującej młodzieży oraz dla Hospicjów dla nieuleczalnie chorych w Przemyślu, Krośnie i Jarosławiu.
Caritas naszej parafii w obecnym roku szkolnym udzieliła pomocy wielu uczniom. Podczas zbiórki pieniędzy na zakup książek dla dzieci z rodzin ubogich i wielodzietnych zebrano 1.580 zł. Z okazji Dnia Papieskiego przeprowadzono zbiórkę funduszy na stypendia dla młodzieży, zebrano w niej 2.460 zł. W ostatnim Tygodniu Miłosierdzia przeprowadzono kwestę i uzbierano kwotę 1.470 zł, a także przekazano potrzebującym artykuły spożywcze i środki czystości.
Caritas naszej parafii jest organizacją pozarządową, nie mającą żadnych źródeł utrzymania ani dotacji państwowych, a jednak udaje się jej świadczyć pomoc ludziom będącym w potrzebie. Te działania charytatywne są możliwe głównie dzięki ofiarom z puszki „Na chleb do św. Antoniego” oraz ze świeczek zapalanych przy figurze św. Antoniego. Podziękowania należą się znanym nam z imienia ofiarodawcom, którzy finansowo wspierają działalność charytatywną. Wdzięczność wyrażamy również anonimowym darczyńcom za otwartość i szczodrość serca.
Pomoc nie byłaby możliwa, gdyby nie zaangażowanie wszystkich osób z naszej parafialnej Caritas. Należy się im wdzięczność za to, co czynią z serca i bezinteresownie, ofiarując swoją pracę, czas i zaangażowanie. Niech dobry Bóg wynagrodzi dobre czyny.