Adres: Runowo Pomorskie, ul Strzelecka 6
Liczba wiernych: 925
Proboszcz: ks. Kazimierz Sałternik
Kościoły filialne:
1. Winniki - św. Karola Boromeusza,
2. Dłusko - kaplica,
3. Połchowo - kaplica
Wspólnoty: Żywy Różaniec (3 grupy), ministranci (25), Rada Parafialna, Grupa Synodalna, PZ Caritas, Schola, Grupa Młodzieżowa
Czasopisma: „Przewodnik Katolicki”, „Niedziela” - 8 egzemplarzy

Wędrujemy niestrudzenie po pięknej i bogatej w historię, zachodniopomorskiej ziemi. Poznajemy wspólnoty, które z wielkim zapałem budują rzeczywistość parafialną. Odnajdujemy na tej trasie duszpasterzy, którzy niemal z misjonarskim poświęceniem pracują, by głosić wiernym Dobrą Nowinę. Poznajemy heroizm pracy w archidiecezji, która liczy tak niewielu kapłanów w stosunku do istniejących kościołów. Ostatnio zatrzymaliśmy się w nietypowym konglomeracie dwóch miejscowości, które łączy nie tylko podobna nazwa, ale i wspólna historia. Obecnie tworzą one dwie osobne parafie. Byliśmy już w Runowie (wieś), odwiedźmy teraz więc Runowo Pomorskie, popularnie zwane Runowo Stacja PKP.
Te dwie miejscowości położone są u zbiegu kilku strumieni. Najważniejszym z nich jest Reska Węgorza, płynąca z południa. Nieopodal płynie także Runica i kilka mniejszych strumieni. Jednak samo Runowo Pomorskie zawdzięcza swą popularność węzłowi kolejowemu, który jeszcze do niedawna miał ogromne znaczenie, szczególnie w przewozach pasażerskich. To tutaj krzyżowały się główne szlaki wiodące do Gdańska, Piły, Bydgoszczy oraz innych miejscowości. Restrukturyzacja polskiej gospodarki dotknęła także i tego sektora, przyczyniając się do upadku wielu niedochodowych linii kolejowych, a co za tym idzie, do utraty pracy wielu pracowników kolei. Jest to szczególnie widoczne w Runowie Pomorskim. Sporą bowiem część obecnej parafii tworzą ci, którzy pracowali na stacji lub w tzw. obsłudze. Stanowi to także o specyfice pracy duszpasterskiej. Sama parafia, jak już wspomnieliśmy, odwiedzając Runowo - wieś, powstała niedawno (25 sierpnia 1995 r.). Pierwszym jej proboszczem został ks. Marek Jaworski. Przez 5 lat pracy stworzył odpowiednie warunki do funkcjonowania parafii w zmienionym już kształcie i doprowadził do sporych, pozytywnych przemian w wyglądzie świątyni parafialnej, otoczeniu kościoła, a także na samej plebanii. Kościół parafialny powstał z dawnej kaplicy przedpogrzebowej z czasów przedwojennych, która została adaptowana do celów liturgicznych. Jest to budynek usytuowany na rzucie prostokąta, pokryty 2-spadowym dachem. W późniejszym czasie dobudowano do niego prezbiterium i zakrystię. Świątynia została poświecona 10 września 1969 r. przez bp. Ignacego Jeża.
Na terenie parafii znajduje się także kościół w Winnikach, pochodzący z XIX w. Zbudowany został z cegły, na podmurówce z kamienia łupanego, na planie prostokąta z wyodrębnionym prezbiterium. We wnętrzu na uwagę zasługuje drewniany strop, empora chórowa oraz ołtarz z XIX w.
Pierwotnie parafia Runowo Pomorskie stanowiła większy obszarowo teren, gdyż należały do niej takie miejscowości, jak: Kąkolewice, Trzebawie, Cieszyn, które obecnie należą do sąsiednich parafii. Proboszcz ks. Kazimierz Sałternik święcenia kapłańskie przyjął w Roku Milenijnym na Jasnej Górze z rąk bp. Wilhelma Pluty, 16 czerwca 1966 r. Jako wikariusz pracował w Trzebiczu (lubuskie), Łebuni (k. Lęborka), Myśliborzu w parafii św. Jana Chrzciciela, w Barlinku w parafii Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, w Szczecinie w parafii Najświętszego Zbawiciela, a jako proboszcz w latach 1977-86 w Wicimicach, 1986-91 w Wyszoborze, 1991-97 w Dobrej Nowogardzkiej, a w 1997-2000 w Międzywodziu.
Ludność parafii jest dość zróżnicowana. Spowodowała to migracja zarobkowa (szczególnie dotyczyła ona kolei i byłych PGR, które istniały w trzech wioskach z wyjątkiem Runowa) i przesiedleńcza (wywodzi się ona z Kresów Wschodnich, a dokładnie z Tarnopolskiego i Lwowskiego).
Coniedzielne spotkanie z Bogiem podczas Eucharystii przedstawia się następująco: Runowo Pomorskie - godz. 8.30, 12.30 i na przemian w sobotę, w jednej z trzech filii tak, by w każdej z nich Msza św. w niedzielę sprawowana była przynajmniej trzy razy w miesiącu. W tygodniu w kościele parafialnym wierni gromadzą się zależnie od pory roku o godz. 17.00 lub 18.00. Frekwencja na Mszy św. wynosi ok. 30%. W każdą środę celebrowana jest Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, w piątki przed Mszą św. odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego, a przed drugą niedzielną Mszą św. śpiewane są Godzinki. W I piątki miesiąca Ksiądz Proboszcz odwiedza z posługą sakramentalną sześciu chorych. Na pierwszej Mszy św. w każdą niedzielę swym śpiewem i grą Liturgię ubogaca organistka Marta Dec. Aktywnie w skali całej parafii działa zespół Caritas. Prowadzi magazyn odzieży, organizuje pomoc dla wielu rodzin z okazji różnych świąt, np.: Mikołaja dla dzieci, wigilię i śniadanie wielkanocne dla samotnych.
Na terenie parafii istnieje jedna Szkoła Podstawowa. Katechizują w niej księża z dwóch okolicznych parafii: ks. Tadeusz Giedrys z Runowa (wsi) oraz ks. Krzysztof Frydrych z Sielska. Ks. Kazimierz Sałternik podkreśla bardzo dobrą współpracę z całą kadrą pedagogiczną w różnych przejawach pracy duszpasterskiej i wychowawczej (rekolekcje wielkopostne, przygotowanie dzieci pierwszokomunijnych, wystawianie jasełek).
Z wiadomych względów swoje należne miejsce wśród wielu grup społecznych znajdują kolejarze. Ich świętowanie obecnie ma mniejszy wymiar, niemniej w dzień święta patronalnego pojawiają się licznie na dziękczynnej Mszy św.
Powróćmy jeszcze na chwilę do czasów, gdy pracował tutaj ks. Marek Jaworski. Ksiądz Proboszcz z wdzięcznością w sercu mówi i pokazuje efekty inwestycyjne tego zaangażowania. Dokonano wtedy kapitalnego remontu kościoła, zakupiono dzwon, który umieszczono na wolno stojącej dzwonnicy, umieszczono w prezbiterium nowy ołtarz i chrzcielnicę, wstawiono także witraże: Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski - dar młodzieży bierzmowanej, św. Maksymiliana Marii Kolbego - dar P. Macedońskiego, św. Katarzyny ze Sieny - dar kolejarzy, Matki Bożej Ostrobramskiej - dar pani Horbacz, Matki Bożej Różańcowej - dar pani Adamickiej. Przy kościele powstała także Grota Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, w świątyni zainstalowano organy elektroniczne (dar z Niemiec), zakupiono także baldachim i chorągiew. Niebawem zmieni się infrastruktura wokół kościoła, gdyż położony zostanie nowy chodnik z polbruku.
Sporo prac wykonano również w kościele w Winnikach (wymalowano wnętrze i przeprowadzono kapitalny remont wieży kościoła, w którym pomogła gmina Węgorzyno). W Połchowie w kaplicy umieszczono natomiast nowy ołtarz i zakupiono ornat. W Dłusku postawiony zostanie w najbliższym czasie nowy krzyż przydrożny.
Niezwykle ważnym wydarzeniem w życiu parafii staną się misje parafialne, które, począwszy od 11 września br., poprowadzą Księża Redemptoryści. Ostatnie misje miały miejsce w 1991 r.
Jak to bywa na stacji, pora już odjeżdżać… Na pożegnanie słyszę od ks. Kazimierza Sałternika bardzo budujące słowa: „Zależy mi na wzroście frekwencji na niedzielnej Mszy św. i poczuciu wspólnoty całej parafii”. Tej kolejarskiej parafii wypada więc życzyć, by tylko szerokimi i bezpiecznymi torami zmierzała dalej do Boga!