Środkowoeuropejski Dzień Katolików pod hasłem Chrystus nadzieją Europy zorganizowany został z inicjatywy arcybiskupa Wiednia, kard. Christopha Schönborna, przez Episkopaty ośmiu krajów: Austrii, Bośni i Hercegowiny, Chorwacji, Czech, Polski, Słowacji, Słowenii i Węgier. Rozpoczęto go w czerwcu 2003 r. w katedrze pw. św. Stefana w Wiedniu. Przez cały rok odbywały się liczne spotkania, sympozja, warsztaty, uroczystości i pielgrzymki z udziałem duchownych i świeckich, dorosłych i młodzieży, mające na celu wspólne odkrycie źródła naszego chrześcijaństwa, przezwyciężanie uprzedzeń i granic między narodami oraz współpracę i pomoc w budowaniu na gruncie tradycji, kultury i duchowości chrześcijańskiej nowego europejskiego ładu.
Punktem kulminacyjnym i równocześnie uroczystym zakończeniem obchodów była Pielgrzymka Narodów do sanktuarium maryjnego w Mariazell w dniach 21-23 maja, której motywem przewodnim były słowa Maryi wypowiedziane w Kanie Galilejskiej: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2, 5). W Mariazell, gdzie „niebo i ziemia ze sobą się stykają”, gdzie panuje i czczona jest Wielka Matka Austrii (zwana również Matką Ludów Słowiańskich i Wielką Panią Węgrów), zebrało się ok. 100 tys. pielgrzymów ze wszystkich krajów Europy Środkowej, aby wspólną modlitwą i śpiewem pokazać siłę jedności i wiary oraz przezwyciężyć granice i uprzedzenia istniejące między narodami, o czym Ojciec Święty mówił już w 1988 r. w Wiedniu: „Nigdy nie wolno pogodzić się z tym, że państwa lub narody, szczególnie kiedy ze sobą sąsiadują, są wobec siebie jakby obce i bez więzi stoją sobie naprzeciw”.
W ramach spotkania odbyły się m.in. nocne czuwanie młodzieży w Bazylice, procesja z cudownym wizerunkiem Maryi na tronie trzymającej na kolanach Dzieciątko Jezus i uroczysta Msza św. przy papieskim krzyżu z udziałem wielu dostojników kościelnych i państwowych pod przewodnictwem wysłannika papieskiego, kard. Angelo Sodano.
Dla młodzieży, przybyłej do Mariazell już dzień wcześniej, równie ważny był wieczór, w czasie którego młodzi zaprezentowali kulturę, tradycję i życie poszczególnych krajów oraz uczestniczyli w warsztatach, katechezach, rozmowach i dyskusjach w grupach, wspólnym muzykowaniu oraz zabawach sportowych. Nawet nieustannie padający z nieba deszcz nie był w stanie zakłócić fantastycznej atmosfery. Dodatkowego uroku temu spotkaniu dodawał przepiękny widok otaczających nas ze wszystkich stron pokrytych śniegiem Alp.
W czasie pielgrzymki był również czas na chwilę ciszy, kontemplacji i spowiedź, aby w tych dniach iść śladami Chrystusa, który daje nam przykład, jak spotykać się z Bogiem, samym sobą i innymi ludźmi. Poprzez wspólną modlitwę, zabawę i rozmowy poznaliśmy się wzajemnie i pozbyliśmy wielu przesądów na nasz temat. Doświadczyliśmy, że nawet bez znajomości języka możemy się doskonale porozumieć i nawzajem sobie pomagać, jeżeli tylko mamy otwarte serce i trochę szczerych chęci.
Myślę, że w kontekście otwarcia granic podobne spotkania mogą przynieść wspaniały efekt pojednania i będą znakiem nadziei i punktem wyjścia do owocnej współpracy chrześcijan w Europie.