Na początku nie wyobrażałem sobie, że aż tyle wiedzy mógłbym pochłonąć przez trzy lata. Jestem zadowolony, że spędziłem je, uczęszczając w soboty do polskiej szkoły, ponieważ pogłębiłem swoją wiedzę o Polsce. Poznałem historię i kulturę polską, zachowaną przez wieki. Czuję się teraz patriotą. Czuję, że „ja i Ojczyzna to jedno”. Myślę, że obowiązkiem każdego Polaka jest znać swoją Ojczyznę i jej historię. „Człowiek, który na świecie, jedząc chleb, nie pracuje, czy tam w nim płynie błękitna krew czy popielata, czy czerwona, jest darmozjadem i niczym więcej” - pisała Eliza Orzeszkowa w swojej powieści Nad Niemnem. My, młodzi ludzie, jeszcze nie pracujący, mamy obowiązek się uczyć, aby nie zasłużyć na określenie „darmozjadów”.
Łukasz Bukowski

Dziękuję Wam, moi nauczyciele, za to, że uczyliście mnie pierwszych liter, budować pierwsze zdania, bo dzięki Wam, dzisiaj mogę swobodnie czytać polskie książki, czasopisma i rozmawiać z moimi znajomymi po polsku. Dziękuję mojemu nauczycielowi z klasy gimnazjalnej za to, że umożliwił mi poznać literaturę piękną, historię, bo gdybym tego nie znała, na pewno czułabym się o wiele uboższa duchowo. Żegnam się z Wami, koleżanki i koledzy, ale na pewno połączyły nas więzy stałej przyjaźni, jakimi są mowa polska i poczucie bycia Polakami. Do zobaczenia w dorosłym życiu. Dziękuję Wam, kochani rodzice, za to, że przywoziliście mnie do szkoły i za te pierwsze słowa wypowiedziane przeze mnie po polsku. Dzięki Wam i szkole dzisiaj będę mogła stanąć przed egzaminem maturalnym i pójść w przyszłości w dorosłe życie z poczuciem, że jestem i Polką, i Amerykanką.
Sylwia Giemza

Szkoła od najmłodszych lat odgrywa ważną rolę w moim życiu. To właśnie w szkolnej ławce zaczynamy uczyć się alfabetu, pisać pierwsze litery, czytać wiersze naszych wspaniałych poetów, a także poznawać dzieje i historię własnego narodu. Edukacja jest dla nas jak druga matka, która karmi nas wiedzą i poi mądrością. Uczy nas być kimś i pokazuje właściwą drogę życia. To właśnie dzięki niej przez te wszystkie lata stajemy się dumnymi Polakami. To ona zaszczepiła nam miłość do Ojczyzny, poprzez wiedzę i doświadczenia zdobywane przez lata spędzone w szkolnej ławce. Los bywa przewrotny i zaskakujący. Dziś przyszło mi mieszkać w obcym kraju, który w pewnym stopniu zastąpił mi Ojczyznę, lecz zawsze moją Ojczyzną będzie Polska, a ja zawsze będę Polką, bez względu na czas i miejsce, w którym się znajduję. Los dał mi szansę, abym mogła kontynuować naukę w szkole polskiej, co jest dla mnie wielką satysfakcją, dlatego że dalej mogę pogłębiać i rozwijać wiedzę, która pozwoli mi czuć się dumną Polką”.
Elżbieta Długopolska