Paweł Smolikowski urodził się 4 lutego 1849 r. w Twerze w Rosji. Był synem matematyka Seweryna Smolikowskiego, który podczas Powstania Listopadowego zasłużył się przy obronie fortecy w Modlinie, za co spędził 30 lat na zesłaniu w Rosji.

Po powrocie rodziny z wygnania do Warszawy zdał maturę i w 1866 r. wstąpił do wyższego seminarium duchownego w Warszawie. Po pierwszym roku został skierowany na studia do Rzymu, gdzie zamieszkał w Kolegium Polskim. Tam podjął decyzję o wyborze drogi zakonnej i wstąpił do Zmartwychwstańców. Od początku pragnął pracować jako misjonarz wśród unitów i prawosławnych w Bułgarii i dlatego święcenia kapłańskie przyjął w 1873 r. w obrządku greckokatolickim.

W latach 1874-1882 jako duszpasterz i wychowawca pracował w szkole misyjnej w Adrianopolu a od 1882 r. przez dziewięć lat jako wychowawca młodzieży przebywał we Lwowie. W 1891 został skierowany do Rzymu, gdzie pracował m. in. jako konsultor w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary i Kongregacji Soboru. Pełnił też ważne funkcje w zgromadzeniu, którego był generałem w latach 1895-1905. Ponadto w Rzymie był rektorem Kolegium Polskiego. Z tego okresu pozostawił po sobie pisma ascetyczne oraz z dziejów Zmartwychwstańców. Zajmował się m. in. redagowaniem i wydaniem pism współzałożyciela zgromadzenia, Piotra Semenenki. Przyjaźnił się m.in. z kard. Adamem Stefanem Sapiehą i abp. Józefem Teodorowiczem, arcybiskupem lwowskim obrządku ormiańskiego.

Po 1916 r. był m. in. kapelanem Sióstr Zmartwychwstanek w Kętach, mistrzem nowicjatu w Krakowie a potem w Radziwiłłowie pod Warszawą. Zmarł w opinii świętości 11 września 1926 r. Został uroczyście pochowany w obecności metropolity krakowskiego kard. Sapiehy 15 września na Cmentarzu Rakowickim w mogile zgromadzenia przy licznym udziale wiernych i duchowieństwa. Kazanie na jego pogrzebie wygłosił abp Teodorowicz.

W 1967 szczątki ks. Smolikowskiego zostały przeniesione do kruchty kościoła Zmartwychwstania Pańskiego w Krakowie. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1966 r. w Krakowie staraniem kard. Karola Wojtyły, późniejszego papieża Jana Pawła II.