Wszystkie dzieci są nasze - takimi słowami ks. Jerzy Zychora, proboszcz parafii Boćki zachęcał rodziców aby skierowali swoje dzieci na półkolonie parafialne, które zostały zorganizowane w dniach od 16 do 23 lipca 2001 r. Rodzice wzięli sobie te słowa do serca i na półkolonie zgłosiło się 45 dzieci katolickich i prawosławnych. Wszystkie radosne, wdzięczne, śpiewające, z dobrym apetytem i ciekawe, co będzie na obiad i jaką piosenkę będzie śpiewać Zuzia, która wywiązała się znakomicie z funkcji animatorki muzycznej, chociaż dopiero ukończyła trzecią klasę Szkoły Podstawowej w Andryjankach. Jej mama jest nauczycielką muzyki i śpiewu w Gimnazjum w Boćkach i w Szkole Podstawowej w Andryjankach. Przez rodziców była codziennie dowożona na półkolonie z Andryjanek gdzie mieszka.

Zajęcia odbywały się w starej plebanii wybudowanej w 1912 r. Dziś w niej mieści się parafialny ośrodek "Antonianum". Dzieci dodatkowo urządziły sobie w pustej, drewnianej stodole parafialnej, scenę teatralną, która chroniła przed upałem, dawała komfort przestrzeni i była dobrym miejscem na śpiewy, skecze, minikoncerty i zgaduj-zgadule oraz prezentacji swojej osoby.

Owoc wysiłku, entuzjazm i spontaniczność, dzieci pokazały w niedzielę 22 lipca, gdy na pół godziny przed parafialną Mszą św. urządziły występ ze śpiewami i recytacjami dla całej wspólnoty parafialnej. Już na wstępie zabrzmiała gromko piosenka: Uśmiechaj się rano, uśmiechaj wieczorem, uśmiechaj przez cały dzień. Wytworzyła ona w sercach licznych słuchaczy tak swoisty klimat radości, że obecni zapomnieli na chwilę o smutkach i kłopotach szarego dnia. Potem śpiew o ziarnie Bożym, które trzeba siać w sercach i umysłach naszych, aby wydały plon 30-, 60-, 100-krotny. Następnie piosenka refleksyjna o tym, co jest jedynym celem naszego życia, że każdy może zostać świętym: Taki duży, taki mały, może świętym być. Nie boję się gdy ciemno jest. I z kolei słysząc śpiew: Oto jest dzień, który dał nam Pan, miało się wrażenie, że to Wielkanoc. Wszystkie te piosenki budziły wiarę, która umacnia się gdy jest przekazywana. Ludzie słuchając tych piosenek stają się sobie bliscy, przyjaźni, serdeczni. Wymieniali uśmiechy i podchwytywali znane melodie włączając się we wspólny śpiew.

Podczas Mszy św. nie brakowało chętnych do niesienia darów ofiarnych: wiejskiego chleba wypieczonego przez babcię jednego z uczestników. Niesiono hostię, wino, komunikanty, kwiaty. Chłopcy chętnie czytali lekcje mszalne. Dziewczynki z radością śpiewały psalm responsoryjny oraz Alleluja i werset przed Ewangelią. Schola dziewcząt wykonała właściwe pieśni w czasie Mszy św. Każdy pełnił to, co do niego należało. Trzeba dodać, że wielką atrakcją dla uczestników półkolonii był rejs łodzią nazwaną "Pirat" po stawie parafialnym zwanym "Jezioro Genezaret". Sternikiem i kapitanem był ks. Jerzy Zychora. Przy śpiewie wszystkich uczestników półkolonii: Pan kiedyś stanął nad brzegiem, Pasterzem moim jest Pan trwała przejażdżka łodzią tam i z powrotem. Łódź zabierała 3-5 osób równocześnie. Dzieci oswoiły się z wodą chodząc nad pobliską rzekę Nurzec podczas "wypraw otwartych oczu". Woda przyjazna, czysta i bezpieczna - na czas upałów lipcowych wprost nieodzowna.

Bardzo ważnym punktem programu półkolonii była modlitwa w miejscowej świątyni, która została podniesiona do rangi sanktuarium św. Antoniego Padewskiego 17 stycznia 2000 r. przez bp. Antoniego Dydycza. Przedziwne są dzieje tej świątyni. 5 czerwca 1726 r. rozpoczęto budowę kościoła. Fundatorem był Józef Franciszek Sapieha wraz ze swą żoną Krystyną z Branickich, w podziękowaniu za urodzenie jedynej córki Teresy. Świątynia ta również miała przechowywać bardzo cenną relikwię - cierń z korony cierniowej Pana Jezusa. Na stróżów tej wielkiej świętości fundator wybrał zakonników z Zakonu Franciszkanów-Reformatów. Uroczyste wprowadzenie zakonników do kościoła i klasztoru odbyło się 28 września 1739 r. Zakonnicy rozwinęli również cześć i nabożeństwo do św. Antoniego Padewskiego, którego obraz słynący łaskami znajduje się w świątyni. Zakonnicy pracowali tu do 1832 r. Dzieci z półkolonii podczas specjalnego nabożeństwa ucałowały święte relikwie, a współczucie do Męki Pańskiej wyraziły śpiewając pieśń: Panie, przebacz nam! Ojcze, zapomnij nam!

Półkolonie zakończyły się w dniu 23 lipca. Ostatnim akordem tych radosnych spotkań był wyjazd na wycieczkę autokarową do Puszczy Białowieskiej.