* * *

- E! Ty tu nie stałaś!

- Nie! To ty tu nie stałaś!

- Pokaż torebkę.

- Widzisz, jaką ona ma sukienkę?

- O rany! Przecież to... zwykła sukienka! Jaka brzydka!

- Ona jest z domu dziecka.

- Co dostaniesz?

- Rower.

- Łeee! Ja dostanę komputer!

- A z jakim procesorem?

* * *

- Pani Jadziu, niech pani popatrzy, jak moja Ania ładnie wygląda. Znalazłam taką ofertę w prasie, makijaż komunijny w renomowanym salonie. Przecież nie pożałuję dziecku, w końcu to Pierwsza Komunia.

- Jasne. Musi się przecież prezentować. Moja siostra jest fryzjerką, zrobiła Asi naprawdę piękną fryzurę. Do tego stroika.

- No to pani zaoszczędziła na fryzjerze.

- Pani, ileż to jest w porównaniu. Sama torebka kosztowała 85 złotych.

- A przyjęcie pani robi w domu?

- Tak, pomyślałam że przecież to okazja rodzinna.

- Ania była zachwycona, kiedy jej powiedziałam, że możemy zrobić przyjęcie w lokalu. Wie pani, ja wolę. Nie ma tego zmywania i sprzątania potem.

- Ale trudniej przemycić "prąd" do herbaty dla panów. Przecież nie można pójść do kuchni i nalać, tak żeby dzieci nie widziały.

* * *

- Dzieci, dziś po raz pierwszy spotkacie się z Chrystusem w Eucharystii. On zaprasza was do swojego stołu i będzie łamał i podawał wam Chleb. Zobaczcie, jak jest hojny. Rozdaje wam siebie samego, swoje własne Ciało. Pomyślmy zatem, czy my umiemy być hojni, czy potrafimy się dzielić z bliźnimi. Czy umiemy zrezygnować z jakiejś przyjemności, żeby komuś pomóc, by wspomóc potrzebującego. Zobaczcie, jak wiele mamy niepotrzebnych rzeczy, podczas gdy są tacy, którzy nie mają, co jeść...

* * *

- Myślałam o tym, by kupić mu multimedialne programy edukacyjne, ale w sumie kosztuje to sporo, a takie niepozorne, kompakty w pudełku. Co by o mnie pomyślała rodzina męża. To takie prostaki, nie wiedzą, ile trzeba za to dać. No to kupiłam hulajnogę, to teraz takie modne...

- Boże, jak oni mogli dziecku kupić taką sukienkę. Chyba używaną po kimś sprzed dziesięciu lat. Może ich nie stać po prostu.

- Dobrze, że im się tak kiepsko powodzi. Przyjęcie było skromne, przynajmniej się nie objadłam. Wiesz, Małgosiu, ja się teraz odchudzam...

- Znowu?

- Nie znowu, cały czas...

- Hanka się postarzała, zauważyłaś?

- Mogłaby o siebie zadbać. Jej mąż pracuje w firmie zagranicznej, stać by ją było, żeby się ubrać i uczesać...

* * *

- Tylko tyle dostałeś?!

- A ty ile!?!

miriam