W podziękowaniu za 45 lat utrudzenia w posłudze kapłańskiej, przesłanym na ręce dotychczasowego proboszcza parafii Sawin, ks. kan. Edwarda Seredy, abp Józef Życiński napisał: "Praca duszpasterska i katechetyczna na wszystkich placówkach była oceniana wzorowa i obfitowała w bardzo dobre owoce. Za wszystkie trudy wyrażam uznanie i podziękowanie. Niechaj wdzięczność okazywana przez parafian stanowi oznakę więzi z tymi, dla których poświęcał się Ksiądz Kanonik przez tyle lat". Uroczystości odpustowe ku czci Przemienienia Pańskiego, obchodzone w niedzielę 12 sierpnia br. zapisały się wielkimi zgłoskami w parafii Sawin. Parafialne święto zgromadziło wielkie tłumy wiernych z Chełmszczyzny i gości z dalekich stron. Poprzez usta swoich delegatów parafinie dziękowali za posługę duszpasterską przechodzącemu w szeregi emerytów proboszczowi ks. kan. Edwardowi Seredzie.

Przed 31 laty ks. Sereda, już jako kapłan z 14 letnim stażem, rozpoczął pracę w Sawinie, najpierw jako wikariusz, a od 1977 r. jako proboszcz. Po święceniach przyjętych w 1956 r. ks. Sereda nabywał doświadczenia w służbie Bogu i ludziom w Gościeradowie, Mełgwi, Kraśniku i Puławach. Przedkładając nad wszystko troskę o duchowe oblicze parafii, dając przykład rozumnej i ofiarnej służby, ks. Edward rozpoczął w latach 70 pracę od ratowania podupadającej wówczas, dziś już ponad 250 letniej, parafialnej świątyni. Następnie, dzięki życzliwości i ofiarności parafian, prowadził budowę pięciu kaplic: w Staszycach, Bukowie Wielkiej, Petryłowie, Tomaszówce i Chutczu. Dzięki temu wierni mający 5, 10 a często i więcej kilometrów po drogach i bezdrożach do siedziby parafii, mogli w każdą niedzielę i święto gromadzić się w swojej miejscowości na Eucharystii. Podkreślały ten fakt delegacje społeczności, które konsolidują się wokół poszczególnych kaplic filialnych. " Przyszedłeś do nas jako dojrzały już kapłan, dzieliłeś z nami radości, bolączki i kłopoty. Byłeś w czasach próby sumień i walki z wartościami, tak drogimi sercu każdego Polaka i chrześcijanina. Wybudowałeś pięć domów Bożych, a dopiero na koniec pomyślałeś o mieszkaniu dla siebie i swoich współpracowników, podejmując kilka lat temu i kończąc przed rokiem budowę nowego, jakże potrzebnego domu parafialnego" - brzmiały słowa wójta gminy i przedstawicieli poszczególnych zawodów i stanów. Legioniści Maryi dziękowali za utworzenie i opiekę nad Legionem, młodzież podkreślała wdzięczność za wiarygodność głoszonego słowa z osobistym świadectwem życia. Dawni i obecni wikariusze doceniali prawość, delikatność i przykład obowiązkowości, który mogli czerpać od swego proboszcza. W imieniu kolegów seminaryjnych głos zabrał ks. kan. Marian Kozyra, proboszcz parafii pw. św. Agnieszki w Lublinie, mówiąc: "Kiedy w gronie kapłanów po raz kolejny wyrażaliśmy zdziwienie, że ks. Edward buduje nową świątynię, że przecież ludzie biednieją, a rolnictwo w tych okolicach, gdzie przysłowiowy las i piaski, nie przynosi im szczególnych dochodów, wasz proboszcz podkreślał ofiarność i pracowitość parafian. Nigdy się nie uskarżał, rozsławiał zawsze wasze dobre imię". W końcowej części podziękowań, pośród których nie zabrakło służby Ołtarza, dzieci i nauczycieli, rady duszpasterskiej i parafialnej, list gratulacyjny od Metropolity Lubelskiego odczytał dziekan chełmski ks. kan. Józef Piłat, który przewodniczył Sumie odpustowej. Śpiewem dziękował zespół "Wrzos", zaś wdzięczność za przykład postawy, osobowości i pracy wyraził koncelebrujący kapłan ks. prał. Kazimierz Bownik. Pracownik kościelny pan Edward Sawka wystąpił ze słowami wdzięczności dla proboszcza, także jako opiekuna i kierownika duchowego. Wraz ze swoim proboszczem na zasłużony odpoczynek odszedł sawiński organista pan Jan Kałużny, któremu za ofiarna pracę podziękował ks. E. Sereda. Wśród najpiękniejszych świadectw dziękczynienia szczególnie mocno zabrzmiała wypowiedź ks. kan. Lecha Sutryka z Lublina, który pochodzi z parafii Sawin. "W imieniu swoim i wszystkich tutejszych parafian przepraszam za każdą, choćby najmniejszą plotkę i pomówienie. Dziękuję, że stara plebania zawsze była gościnna, bo czekało tam Twoje, Księże Edwardzie, otwarte serce. Dziękuję za każdą łyżkę strawy, podaną szczerą dłonią i za koc przyniesiony w chłodną noc, za długie rozmowy, z których jako kapłan tak wiele się nauczyłem. Byłeś, jesteś i będziesz nauczycielem, wychowawcą, apostołem i świadkiem - kapłanem. Byłeś i będziesz znakiem sprzeciwu wobec wszystkiego, co nie - Chrystusowe, niechrześcijańskie, wobec bezdroży i haseł antywartości".

Do tych wspaniałych słów dołącza się także piszący te słowa. Moja decyzja zostania katechetą zrodziła się i dojrzała w parafii Sawin. Dziękuję, Księże Proboszczu, że pośród ataków na wszystko, co święte i czasami niezbitych dowodów i argumentów ze strony młodych, Twoją osobę i charyzmat kapłański mogę ciągle podawać jako przykład życia chrześcijańskiego. Wdzięczny jestem za szczególną więź duchową i nić zrozumienia, bez potrzeby używania słów. Od Ciebie uczyłem się odwagi, gdy w latach 80. prawdziwą historię mogłem głosić nie w szkole, ale po Mszach św. Dzięki Twojej posłudze znam siłę i blask Przemienienia, bo dostrzec mogłem w niej ewangeliczny imperatyw i pójście za słowami św. Pawła: "Przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i doskonałe" (por. Rz 12,2).