Najstarszą z tych trzech wspólnot jest otwockie „Ziarenko”, które 23 października obchodziło swoje 20. urodziny. Spotkanie jubileuszowe rozpoczęło się krótką historią o początku grupy. Katarzyna i Zbigniew Nosowscy opowiadali jak 20 lat temu, jeszcze jako studenci, trafili do warszawskiej grupy Wiary i Światła, do „Kotów zaległych”. Potem postanowili spróbować u siebie. Chodzili po domach i zapraszali na spotkania. Głównymi bowiem uczestnikami tej i wszystkich innych wspólnot Wiary i Światła są ludzie w różnym stopniu upośledzeni umysłowo. Wiek nie gra tu roli.
Wspólnota pozwala ludziom z upośledzeniem umysłowym poznawać i uczyć się wykorzystywać swoje dary i talenty, a także doświadczać radości płynącej z przyjaźni. Osoba z upośledzeniem posiada, tak jak osoba w pełni sprawna, wszystkie prawa, łącznie ze szczególnie dla niej ważnym prawem do bycia kochaną i szanowaną. Co więcej, Wiara i Światło wierzy, że każda upośledzona osoba jest wezwana do świętości, do uczestniczenia w życiu Kościoła, do modlitwy i przyjmowania sakramentów. Jest ona równocześnie dla wspólnoty źródłem łaski i pokoju. Poza osobami upośledzonymi wspólnota gromadzi także ich rodziców i przyjaciół. Wspiera rodziny osób z upośledzeniem umysłowym, pomaga im odkrywać wewnętrzne piękno osoby dotkniętej upośledzeniem.
Centralnym punktem obchodów jubileuszu „Ziarenka” była Msza św., której przewodniczył ks. Tadeusz Niewęgłowski, kapelan centralno-wschodniej prowincji Wiary i Światła. Homilię wygłosił ks. Tadeusz Polak, jeden z byłych kapelanów „Ziarenka”. Przy ołtarzu obecni byli także: ks. Adam Kaim, kapelan grupy w czasach, gdy ta spotykała się jeszcze po domach i ks. Piotr Stępniewski, obecny kapelan wspólnoty. Następnie wszyscy udali się na wspólny posiłek, potem był teatr, kabaret i wspomnienia. Całość zakończyła wspólna modlitwa. Zarówno te obchody, jak i spotkania grupy są ułożone w taki sposób, aby wszyscy członkowie mogli coraz pełniej doświadczać dobrodziejstwa wspólnoty, bycia ze sobą i wzajemnej modlitwy.
Bóg wybrał to, co głupie w oczach świata, by zawstydzić mędrców (por. 1 Kor 1 27-29), wybrał i szczególnie ukochał słabych i cierpiących. Główną ideą wspólnoty jest spotkanie z Jezusem obecnym właśnie w sercu słabych i cierpiących. Spotkanie to jest możliwe wtedy, gdy jest się blisko tych osób, gdy opiera się na służbie i współczuciu. Istotne jest również, by te relacje przeżywane były we wspólnocie, w której każda osoba jest tak samo ważna i potrzebna.
Wiara i Światło gromadzi ludzi świeckich. Księża nie są odpowiedzialni za wspólnoty. Będąc ich częścią, głoszą Słowo Boże i sprawują sakramenty. Wspólnoty, liczące zazwyczaj ok. 30 osób, spotykają się co miesiąc. Spędzają czas na wspólnym dzieleniu się doświadczeniem, trudnościami i radościami, na zabawie, świętowaniu lub wspólnym posiłku, a także na modlitwie, Mszy św. Poza regularnymi spotkaniami, organizowane są rekolekcje, pielgrzymki i obozy wakacyjne.