Choć nie zajmuje wysokich stanowisk, zna go cała diecezja. Choć uczy łaciny i greki, miał wpływ na wychowanie kilku pokoleń kapłanów pracujących w diecezji. W tym roku, 29 września, ks. Władysław Golis został uhonorowany jubileuszowym medalem z okazji 50-lecia istnienia Niższego Seminarium Duchownego w Częstochowie. Medalem wyróżniono także ks. kan. Kazimierza Szwarlika, długoletniego prefekta tego seminarium.

Ks. Golis pracę w Niższym Seminarium Duchownym rozpoczął w 1973 r. w tydzień po instalacji proboszczowskiej w Sosnowcu-Maczkach. Odtąd regularnie 2 razy w tygodniu, we wtorki i czwartki, wyjeżdżał do Częstochowy. Sześć lat później zaczął wykładać język łaciński i grecki w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Z kolei na te zajęcia jeździł w poniedziałki i piątki. W prowadzeniu lekcji pomagał mu bardzo śpiew. Przełożone na język łaciński popularne pieśni kościelne niejednokrotnie rozbrzmiewały w salach wykładowych. Zarówno pieśni, jak i modlitwy pomagały w utrwalaniu słówek. Jednak największy nacisk ks. Golis kładł na naukę sentencji łacińskich, które oprócz prawidłowości dydaktycznych niosły treści wychowawcze. Sentencje nie były dobierane przypadkowo. Były skatalogowane i przekazywały odpowiednie prawdy. Powtarzał studentom, że nie dla szkoły, lecz dla życia się uczymy - "non scholae sed vitae discimus". Zapoznawał ich z sentencjami dotyczącymi sensu życia, wytrwałości w dążeniu do celu - "per aspera ad astra" - przez ciernie do gwiazd. Kolejnym etapem wtajemniczenia były sentencje ukazujące "preambulum fidei christianae" - trzeba wiedzieć, że na próżno żyje, kto nikomu nie pomaga - "frustra vivit, qui nemini prodest". Inne ukazywały piękno przyjaźni - "amicus certus in re incerta cernitus" - prawdziwego przyjaciela poznajemy w biedzie. Czasem do łacińskich sentencji dorzucał ich greckie odpowiedniki, czyli gnomy - "thesauros eisi tou biou hoi pistoi filoi" - skarbem życia są wierni przyjaciele.

"Jak pamiętam - wspomina Ksiądz Profesor - sentencje robiły na moich uczniach największe wrażenie. Trzeba wiedzieć, że znajomość złotych myśli to nie tylko błyskotliwa pamięć, ale poczwórna funkcja dydaktyczna. Wzbogacają skarbiec słówek, są zdaniami o ciekawej konstrukcji gramatyczno-składniowej, przydają się w życiu oraz oswajają z nowym językiem". Warto uczyć się łaciny, gdyż stanowi ona 25% słownictwa języka polskiego, podobnie niemieckiego i angielskiego. A języki romańskie, takie jak włoski czy hiszpański, czerpią z łaciny nawet 40% wyrazów. "Choć mówi się o łacinie, że jest językiem martwym, to jednak współczesne dyscypliny naukowe, takie jak medycyna, prawo, nauki ścisłe, tworzą neologizmy w oparciu o język łaciński" - mówi pedagog.

Swoich uczniów ks. Władysław Golis wspomina bardzo dobrze, choć jeśli chodzi o oceny to, jak mówi w każdej klasie było zwykle 30% osób zainteresowanych językiem w stopniu dobrym i bardzo dobrym, kolejne 30% uczyło się w granicach oceny dobrej i dostatecznej i ostatnia część oscylowała między oceną dostateczną a mierną. "Odbijała się od składni i gramatyki łacińskiej jak ptak do lotu o jednym skrzydle" - żartuje Ksiądz Profesor. Nigdy też nie stawiał ocen negatywnych na świadectwie bez konsultacji z wychowawcą klasy i gronem pedagogicznym.

W Niższym Seminarium Duchownym ks. Golis uczył 25 lat, w Seminarium w Krakowie uczy nadal. O swojej pracy mówi, że nigdy nie czuł się zmęczony, mimo że z Maczek musiał dojeżdżać na zajęcia kilka razy w tygodniu. "Kontakt z młodzieżą stanowi dla mnie prawdziwą przyjemność. A największą nagrodą jest to, że ktoś wyciągnie z moich zajęć dobro duchowe" - podkreśla z uśmiechem.