Msza św. w intencji ludzi telewizji odprawiona została w kościele św. Andrzeja przy ul. Grodzkiej, przy którym znajduje się klasztor sióstr klarysek. W homilii o. Rufin Maryjka OFM, wikariusz Prowincji Matki Bożej Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych mówił, że św. Klara i św. Franciszek, postanowili porzucić wszystko, aby żyć Ewangelią i aby ich życie stało się także dla ich późniejszych sióstr i braci – wzorem życia złączonego z Bogiem.

- Słowo Boga dokonuje w człowieku oczyszczenia. Ono ma moc oczyszczenia nas z tego wszystkiego, co nie pozwala nam przynosić dobrych owoców, co nas zwodzi – podkreślił kaznodzieja. - Z przywiązania do rzeczy materialnych, z tego co wchodzi na miejsce Pana Boga w naszej skali wartości niejednokrotnie, stąd konieczne jest oczyszczenie przez Słowo – dodał. Jak wyznał Słowo skierowane do człowieka mówi o zamieszkaniu w Chrystusie. - To zamieszkanie to oczywiście nie dom, to nie mieszkanie w wymiarze materialnym, ale to to, co każdy z nas ma najważniejszego w sercu. To właśnie to było powołaniem św. Klary – wyznał o. Maryjka.

Nawiązując do słów papieża Benedykta XVI powiedział, że św. Franciszek wskazał św. Klarze jak wkroczyć na drogę Ewangelii i ukazał jej styl świętego życia. A także wyższą piękność, „która nie jest życiem w próżności, ale w autentycznej miłości”. W jego ocenie, to dodało św. Klarze odwagi do tego, aby prowadzić święte życie w ubóstwie. - Nawrócenie św. Klary jest w tym głębokim znaczeniu nawróceniem do miłości. Chcemy dzisiaj dziękować za wierność Ewangelii św. Klary, za jej życie w prawdzie, niech ona będzie dla nas wzorem zamieszkania w Chrystusie – powiedział o. Maryjka.

Po Mszy św. wierni mieli możliwość uczczenia relikwii św. Klasry. Uroczystość Świętej z Asyżu poprzedziła nowenna ku czci św. Klary, która rozpoczęła się 2 sierpnia oraz Triduum Eucharystyczne połączone z codzienną adoracją. Tegoroczne uroczystości wpisują się w obchody jubileuszu 750-lecia śmierci bł. Salomei, pierwszej polskiej klaryski.

Święta Klara z Asyżu urodziła się w 1194 roku. Była zafascynowana przykładem św. Franciszka i od dziecka chciała prowadzić życie podobne jak on. Mając 17 lat uciekła z domu i z rąk św. Franciszka przyjęła habit zakonny. Wkrótce dołączyło do niej kilka innych kobiet. Razem utworzyły przy kościele św. Damiana pierwszy klasztor, którego przełożoną została Klara. Dbała ona szczególnie o to, by zakon zachował swoją specyfikę, czyli skrajne ubóstwo i prostotę życia. Zmarła 11 sierpnia 1253 roku. Dwa lata później została ogłoszona świętą przez papieża Aleksandra IV. Relikwie Świętej spoczywają w Asyżu, w bazylice pod jej wezwaniem.

W 1958 roku papież Pius XII ogłosił św. Klarę patronką telewizji. W breve „Clarius explendescit”, ogłaszającym św. Klarę „niebiańską przed Bogiem patronką telewizji”, odwołał się do historii zapisanej w „Źródłach franciszkańskich”. Kiedy św. Klara na rok przed śmiercią nie mogła z powodu choroby uczestniczyć w pasterce, ujrzała w nadprzyrodzonej wizji - jakby na telebimie - zebranych ludzi w kościele św. Franciszka z Asyżu i w sposób duchowy uczestniczyła we Mszy św., widząc i słysząc wszystko, co tam się działo. „Słyszała braci radośnie śpiewających psalmy, uważała na melodie kantorów, wreszcie słyszała granie instrumentów. Doznała jeszcze większego cudu, gdyż zobaczyła żłóbek Pański” - napisał franciszkański biograf br. Tomasz z Celano. Gdy nazajutrz rano przyszły jej współsiostry, powiedziała im, że dzięki łasce Jezusa słyszała i widziała wszystkie obrzędy, jakie dokonywały się tej nocy w kościele św. Franciszka.

W Krakowie siostry klaryski osiedliły się ok 1320 r., przy kościele św. Andrzeja, przy Trakcie Królewskim.