Jakub z Paradyża był średniowiecznym mnichem, żyjącym w pierwszej połowie XV wieku. Jego radykalny sposób życia i wyraziste, pełne kontrastu poglądy w Europie wstrząsanej wydarzeniami politycznymi, kulturowymi, społecznymi i religijnymi przez długie wieki były podstawą niegasnących sporów i kontrowersji. Jednocześnie Jakub z Paradyża żarliwie troszczył się o jedność zagrożonej rozpadem Christianitas. „Upominały się o niego religie: katolicka i protestancka, narody: Polacy i Niemcy, zakony: Cystersi i Kartuzi, miasta: Kraków i Erfurt, wiedza: scholastyczna i mistyczna. W rzeczywistości jednym z najbardziej charakterystycznych rysów jego działalności była gwałtowna krytyka ówczesnych stosunków społecznych, religijnych i naukowych oraz propozycja teologii mistycznej jako najważniejszego «lekarstwa» w sytuacji kryzysu kultury i Kościoła” - czytamy we wstępie książki pt. Jakub z Paradyża.
To opracowanie ks. dr. Jarosława Stosia, wykładowcy historii filozofii w Wyższym Seminarium Duchownym w Paradyżu, wydane w serii „Wielcy Ludzie Kościoła”, jest próbą pokazania Jakuba z Paradyża jako wszechstronnie wykształconego i sumiennego zakonnika. „Zakonna klauzura, życie modlitwą i milczeniem nie odizolowały Jakuba z Paradyża od spraw, którymi żył średniowieczny Kościół poza klasztornymi murami. Pochłonięty kontemplacją i ascezą, nie zapomniał o życiu doczesnym i jego problemach. Człowiekowi, który traci poczucie orientacji w dotychczasowym świecie nauki, religii i kultury, paradyżanin wskazuje w pierwszym rządzie pewną, łatwą i dostępną wszystkim teologię mistyczną” - pisze ks. Stoś.
Autor sumiennie przytacza wszystkie źródła, na podstawie których możemy zapoznać się nie tylko z nauczaniem i działalnością Jakuba z Paradyża, ale także z jego życiorysem. Choć nieznane są ani dokładna data jego narodzin, ani miejsce, przyjmuje się, że urodził się w 1381 r. w okolicach klasztoru cysterskiego w Paradyżu, w którym 20 lat później przyjął habit ordinis cisterciensis.
Jakub z Paradyża żył na tych ziemiach 600 lat temu i choć język jego dzieł może wydawać się nieco archaiczny, to „wiele z jego uwag o ludzkiej naturze, o wadach, skłonnościach czy nawykach, nic nie straciło na swojej aktualności” - czytamy w książce ks. Stosia. Niewątpliwie Jakub z Paradyża staje w szeregu świadków wiary naszych ziem, jest jednym z tych wielkich ludzi Kościoła, którzy na drodze jego historii odbili swój ślad, pozostawiając potomnym dziedzictwo, do którego warto dziś sięgnąć.
Ks. Jarosław Stoś, Jakub z Paradyża, seria „Wielcy Ludzie Kościoła”, Wydawnictwo WAM, Kraków 2004 r.
Pomóż w rozwoju naszego portalu