66-letni bp Cichy jest liturgistą. Od blisko czterech lat przewodniczy Komisji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski. Znany jest z nieprzeciętnej pracowitości. Jego ulubionym narzędziem pracy jest komputer. W kazaniach często zaznacza, że cytowane informacje zaczerpnął z internetu. Przez wiele lat był rektorem Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego i zajmował się formowaniem przyszłych księży, co nie znaczy, że ucieka od współpracy ze świeckimi. W Katowicach korzystał z pomocy świeckiego ceremoniarza, który towarzyszył mu podczas liturgii, a także był jego kierowcą. Podczas ostatniej Barbórki bp Cichy otrzymał tytuł honorowego dyrektora generalnego górnictwa. Legnicki ordynariusz zna język niemiecki, angielski, francuski, włoski i łacinę.
Stefan Cichy urodził się 30 marca 1939 r. w Przyszowicach na Górnym Śląsku. Po święceniach kapłańskich, przyjętych w roku 1963, pracował jako wikariusz w dwóch katowickich parafiach. Czteroletnie studia teologiczne w Wiedniu zakończył doktoratem w roku 1975. Od roku 1977 był wicerektorem, następnie pełniącym obowiązki rektora, a od roku 1980 - rektorem Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego. Uczelnia ta mieściła się najpierw w Krakowie, a następnie przeniesiona została do Katowic. Funkcję jej rektora ks. Cichy pełnił do roku 1992. Potem był wykładowcą liturgiki w katowickim seminarium, a także ojcem duchownym kapłanów archidiecezji katowickiej. W czerwcu 1998 r. został wikariuszem generalnym arcybiskupa katowickiego, a wkrótce później katowickim biskupem pomocniczym. Święcenia biskupie przyjął 12 września 1998 r. w katowickiej katedrze. Funkcję głównego konsekratora sprawował metropolita katowicki abp Damian Zimoń, któremu towarzyszyli pochodzący ze Śląska: abp Stanisław Szymecki i bp Wiktor Skworc.
Herb bp. Cichego to błękitna tarcza z krzyżem i inicjałami: „M” i „J” (Maryja i Jan). Na tym tle widnieje zapalony paschał. Poniżej zaś umieszczone jest biskupie zawołanie: „Per crucem ad lucem” (Przez krzyż do światła).
Hobby bp. Cichego to wędrówki po górach oraz zbieranie książek z dowcipami, najchętniej tymi o księżach. Gromadzona od wielu lat kolekcja liczy już około 300 tytułów w różnych językach.