1 marca br. księża z dekanatu Łańcut II, rodzina oraz licznie zgromadzeni przy trumnie zmarłego Księdza Proboszcza parafianie odśpiewali Różaniec i uczestniczyli we Mszy św. koncelebrowanej pod przewodnictwem dziekana ks. Czesława Lecha.
2 marca br. w kościele parafialnym w Białobrzegach odbyła się eksporta, z udziałem księży z dekanatu, księży rodaków, kolegów z rocznika oraz wikariuszy pracujących wcześniej w parafii. Mszę św. koncelebrowaną w intencji Zmarłego poprzedził Różaniec. Przy trumnie czuwała rodzina: matka, dwie siostry i trzech braci. Wieczorem o 21.00, w godzinie Apelu Jasnogórskiego, ks. Stanisława żegnali celebrując Mszę św. księża koledzy diecezji rzeszowskiej z bp. Edwardem Białogłowskim, który w homilii przypomniał zasługi Zmarłego. Od 25 lat pielgrzymował on na Jasną Górę, a przez 15 lat pełnił funkcję kwatermistrza Pieszej Pielgrzymki Rzeszowskiej. Dziękował także za jego pomoc i wkład materialny na rzecz Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie.
3 marca odbyła się ogromna manifestacja ludzi biorących udział w ostatnim pożegnaniu ks. Stanisława Wacnika. Mszy św. żałobnej przewodniczył bp Adam Szal w otoczeniu 130 koncelebransów. W pogrzebie wzięli także udział: klerycy Wyższych Seminariów Duchownych w Rzeszowie i Przemyślu, siostry zakonne, licznie zgromadzeni białobrzescy parafianie, wierni z parafii Nowosielce, Myczkowce i okolicznych parafii dekanatu łańcuckiego, przedstawiciele władz gminnych i powiatowych, organizacje społeczne, członkowie Koła Łowieckiego, pracownicy różnych instytucji lokalnych, nauczyciele, młodzież szkolna, harcerze, chór i orkiestra dęta, strażacy, znajomi, przyjaciele oraz rodzina.
Życzeniem ks. Stanisława było, by jego doczesne szczątki spoczęły na białobrzeskim cmentarzu, co też wypełniono.

Życiowa droga

Ks. Stanisław urodził się w 1941 r. w Nowosielcach k. Przeworska. Po ukończeniu nauki w liceum ogólnokształcącym w Przeworsku skierował swe kroki do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Jako kleryk odbył dwuletnią zasadniczą służbę wojskową. Powrócił do Seminarium i 4 czerwca 1967 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Stanisława Jakiela. W drodze do Białobrzegów jako wikariusz posługę kapłańską pełnił w Ropience, Kobylanach, Dobrzechowie, Rokietnicy i Sokołowie. Następnie przyszło mu organizować nowo powstałą parafię w Myczkowcach, gdzie dał się poznać jako wspaniały człowiek i gospodarz. Po jedenastu latach otrzymał propozycję pracy w Białobrzegach. Już w pierwszy dzień otrzymania aplikaty do nowej parafii, przyszło mu organizować pogrzeb swojego poprzednika, ks. Jana Potockiego. Oficjalnie ks. Stanisław Wacnik parafię pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Białobrzegach przejął w Niedzielę Palmową 8 kwietnia 1990 r.

Dokonania duchowe

Od początku mocno zaangażował się w życie duchowe i gospodarcze parafii. Już w pierwszą niedzielę maja wprowadził na stałe do parafialnego kalendarza nabożeństwo dziękczynno-przebłagalne połączone z adoracją Najświętszego Sakramentu. Nabożeństwo to po dzień dzisiejszy sprawowane jest w każdą pierwszą niedzielę miesiąca po każdej Mszy św. W pierwszym roku proboszczowania w Białobrzegach, ks. Stanisław przygotował także misje parafialne.
Z uwagi, że osobiście w sposób szczególny otaczał czcią św. Józefa, w miesiącu marcu odprawiana jest nowenna do św. Józefa. Poczynił starania, by do parafii sprowadzić figurę Opiekuna Rodzin, której autorką jest artystka z Jarosławia - Katarzyna Matwiej. Rzeźba ta znajduje się tuż przed budynkiem plebanii.
Dzięki dużemu zaangażowaniu naszego rodaka ks. Jana Czyrka, proboszcza parafii pw. św. Floriana w Krakowie, ks. Stanisław sprowadził do naszej parafii relikwie tego wielkiego Świętego, organizując w każdy pierwszy poniedziałek miesiąca nabożeństwo ku czci św. Floriana połączone z ucałowaniem relikwii, które na co dzień znajdują się w bocznym ołtarzu św. Antoniego. To nie jedyne relikwie w naszym kościele, gdyż ks. Stanisław sprowadził także relikwie św. bp. Józefa Sebastiana Pelczara i bł. ks. Jana Balickiego, które zostały umieszczone w nastawie ołtarza głównego.
W okresie świąt Zmartwychwstania Pańskiego, w Poniedziałek Wielkanocny, od przeszło dziesięciu lat ks. Stanisław prowadził procesyjnie wiernych na cmentarz parafialny, gdzie wspólnie z wiernymi modlił się za zmarłych: kapłanów, ojców, matki i dzieci, którzy poprzedzili żyjących w drodze do Pana.
Od dwóch lat w każdą pierwszą sobotę miesiąca o godz. 21.00, wierni gromadzą się w kościele na Apelu Jasnogórskim wspominając Peregrynację Kopii Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w naszej parafii, które to wspaniałe i doniosłe wydarzenie miało miejsce w dniach 3-4 kwietnia 2003 r.
Niestrudzenie pomagał samotnym i ubogim, zabiegając o potrzebne środki na organizowanie pomocy. Powołał do życia Parafialny Zespół Charytatywny „Caritas”, który już od kilkunastu lat organizuje wigilie dla samotnych i zbiórki żywności dla potrzebujących.
Jako wielki animator kultury, przez szereg lat był opiekunem duchowym Teatru Ziemi Białobrzeskiej, gdy ten święcił sukcesy na scenach od Przemyśla po Kraków. Z sympatią i życzliwością przyjmował w kościele białobrzeski chór i orkiestrę dętą, które swymi koncertami uświetniają różne uroczystości religijne i parafialne.
Latem 2004 r., dzięki staraniom ks. Stanisława na murach kościoła umieszczono trzy marmurowe tablice. Jedna upamiętnia 20. rocznicę śmierci byłego białobrzeskiego proboszcza ks. Józefa Pelca, a dwie pozostałe wspominają poległych parafian, którzy oddali swe życie w obronie Ojczyzny na frontach pierwszej i drugiej wojny światowej.
Od 9 lat w lipcu Ksiądz Proboszcz gościł w parafii Pieszą Pielgrzymkę Przemyską, organizując noclegi i poczęstunek dla pielgrzymów z Przeworska i Jarosławia. Rozumiał ich potrzeby jak nikt inny, gdyż sam przez wiele lat pielgrzymował na Jasną Górę pełniąc funkcję kwatermistrza Pieszej Pielgrzymki Rzeszowskiej. Księża koledzy, z którymi pielgrzymował oraz wierni, są przekonani i wierzą w to, że ks. Stanisław będzie dalej ich kwatermistrzem i przygotuje dla nich miejsca w niebie.
Można byłoby wyliczać tysiące odprawionych Mszy św., godziny spędzone w konfesjonale, tyle wyświadczonej dobroci na co dzień - modlitwą, pracą organizacyjną i ewangelizacyjną. Jego życie było nieustanną ofiarą składaną za dzieci, młodzież, małżeństwa, chorych i cierpiących, samotnych i ubogich. Miłość i dobro, które czynił na ziemi jako Człowiek, Kapłan, Pielgrzym, Nauczyciel i Opiekun, zostaną zwielokrotnione miłością Bożą i ufamy, że został już włączony do wielkiej rodziny zbawionych, którzy żyją na wieki. „Albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie”.

Dokonania gospodarcze

Jak przystało na gospodarza parafii, był wspaniałym organizatorem i motorem wszelkich prac służących upiększaniu świątyni, terenu kościelnego i cmentarza parafialnego. W tym miejscu pragnę przypomnieć tylko niektóre przedsięwzięcia:
Latem 1991 r. zmodernizowano i wymieniono pięćdziesięcioletnią już instalację elektryczną w kościele.
Rok 1992 - to wytężone prace na cmentarzu: wycinka drzew, budowa nowego ogrodzenia oraz chodnika oraz nowe zasadzenia drzew ozdobnych.
Od wczesnej wiosny 1993 r. ruszyły prace remontowe w kościele. Ułożono marmurową posadzkę i boazerię w prezbiterium, artyści z Krakowa Urban i Bachórz odnowili polichromię w prezbiterium, a w następnym roku kontynuowali prace konserwatorskie wszystkich naw, ołtarzy, ambony i chóru.
W roku 1995 kontynuowano prace remontowe organów, starej plebanii i ogrodzenia, a także postawiono konstrukcję nowej dzwonnicy, by móc umieścić na niej w dniu 26 listopada, z okazji jubileuszu 75-lecia lokacji parafii, dwa nowe dzwony: „Odnowiciel Człowieka” oraz „Józef Sebastian” ufundowane przez parafian i rodaków, wykonane w pracowni ludwisarskiej w Przemyślu, które to poświęcił bp Bolesław Taborski.
W następnych latach wymieniono stare drewniane schody na metalowe, prowadzące na wieżę kościoła, kontynuowano remont ogrodzenia i narożnych kapliczek.
Wyremontowano obie zakrystie, kotłownię i zakupiono nowe szafy na szaty liturgiczne, odrestaurowano tabernakulum w ołtarzu głównym.
W 2000 r. wykonano ocieplenie i elewację zewnętrzną budynku nowej plebanii, położono kostkę brukową na drodze dojazdowej do budynku.
Od kilku lat czynione są starania związane z budową kaplicy przedpogrzebowej na cmentarzu parafialnym.
„Życie to podróż do nieba, to marsz do domu Ojca Niebieskiego” - mówi Jan Paweł II. Co robić, by osiągnąć życie wieczne, by z radością oczekiwać przyjścia naszego Pana? Chrześcijanin, który łączy własną śmierć ze śmiercią Jezusa, widzi śmierć jako przyjście do Niego i jako wejście do życia wiecznego. Na życie wieczne my sami zarabiamy dobrymi uczynkami. Zarabianie na niebo, to także modlitwa za naszych zmarłych.
Z nadzieją więc wspomnijmy tych, którzy nas poprzedzili, a szczególnie zmarłego Księdza Proboszcza, i z wiarą, razem oczekujmy przyjścia naszego Pana.
Myślimy teraz o ziemskim życiu ks. Stanisława Wacnika z wdzięcznością, wspominając wspólnie przeżywane chwile, zarówno te radosne i te smutne. Jako człowiek zakończył swą ziemską pielgrzymkę, wypełnił swoją życiową misję. Jako ofiarny kapłan uczestniczył w procesie zbawiania świata, ludzi, zbawiania przede wszystkim swoich parafian.
Wszyscy odczuwamy ogromny ból po stracie tak zacnego Człowieka, Kapłana, Pielgrzyma, Nauczyciela i Opiekuna.
Drogi Księże Stanisławie, za wszystko, czego dokonałeś dla nas z serca Ci dziękujemy i zapewniamy o naszej modlitewnej pamięci.