Witając zgromadzonych, metropolita lubelski nawiązał do słów Jezusa z dzisiejszej Ewangelii. – Zmarły przed ośmiu laty abp Życiński potrafił wypłynąć na głębokie wody myśli filozoficznej jak i kontemplacji. Wspominamy wielkiego człowieka, który potrafił pochylić się nad każdym, i który z każdym chciał wejść w dialog, a równocześnie był odważnym obrońcą wiary Kościoła – powiedział abp Budzik.

Kazanie podczas Eucharystii wygłosił ks. dr Adam Bab, który na co dzień pracuje z młodzieżą. Kaznodzieja zwrócił uwagę na ewolucję bliskości, jaką przeżył Piotr Apostoł pomiędzy dwoma cudownymi połowami ryb. – Patrząc po ludzku, Piotr po zmartwychwstaniu Jezusa był jeszcze większym grzesznikiem niż wcześniej. Ale wiedział, że jego ratunkiem i źródłem pociechy będzie brnięcie do Mistrza. Nie chodziło już o sprawiedliwość, ale o miłość, która pozwoli udźwignąć swoją grzeszność – mówił kapłan.

Wspominając postać abp Życińskiego, zauważył, że zmarły hierarcha kiedyś przebył podobną drogę, o której opowiedział w jednym z wywiadów. – Przyznał, że imponował mu Jezus z góry Tabor, Jezus z góry błogosławieństw. Mesjasz zdobywający tłumy dzięki pięknym i mądrym słowom. Z czasem stał mu się bliższy Chrystus z ogrójca, samotny, opuszczony i cierpiący. Abp Józef wiedział, że Chrystus zbawiając ludzi porażką był Bogiem walczącym o każdego człowieka – wspominał wikariusz biskupi ds. młodzieży.

Jego zdaniem to przeświadczenie o odkupieniu wszystkich ludzi wpływało na sposób patrzenia na świat byłego metropolity lubelskiego. – Może to z tego wynikała ta umiejętność stanięcia przed każdym. Bo wierzył, że stawał zawsze przed człowiekiem odkupionym, umiłowanym przez Chrystusa. Mógł mieć inny światopogląd i powiedzieć wiele słów niezgodnych z Ewangelią. Mimo to zawsze był objęty Chrystusowym cierpieniem – tłumaczył ks. Bab.

W Eucharystii wzięli udział także biskupi pomocniczy archidiecezji lubelskiej: bp Mieczysław Cisło, bp Artur Miziński oraz bp senior Ryszard Karpiński. Obecni byli także bliscy współpracownicy zmarłego arcybiskupa oraz diecezjalnie, którzy chcieli modlić się za duszę swojego dawnego pasterza.

Józef Życiński urodził się 1 września 1948 roku w Nowej Wsi. Był wybitnym filozofem, teologiem, publicystą, wykładowcą i członkiem wielu międzynarodowych gremiów naukowych. W latach 1990-1997 był biskupem tarnowskim. 14 czerwca 1997 r. został mianowany arcybiskupem metropolitą lubelskim i Wielkim Kanclerzem KUL.

Od 1999 r. wykładał na Wydziale Filozofii KUL, gdzie kierował Katedrą Relacji między Nauką a Wiarą. Jego zainteresowania naukowe obejmowały m.in. naturalizm metodologiczny, teizm ewolucjonistyczny, filozofię procesu, pole racjonalności, matematyczność przyrody, emergencję, ewolucjonizm.

Napisał ponad 50 książek i około 350 artykułów poświęconych problematyce filozofii oraz dialogu chrześcijaństwa z myślą współczesną. Był inicjatorem, organizatorem i gospodarzem trzech Kongresów Kultury Chrześcijańskiej w Lublinie oraz przewodniczącym Rady Programowej KAI.

Zmarł nagle na zawał serca 10 lutego 2011 r. podczas pobytu w Rzymie. Został pochowany w kryptach lubelskiej archikatedry. W uroczystościach pogrzebowych obok kardynałów, biskupów i wielu kapłanów oraz wiernych, uczestniczył także Prezydent RP.