W tym uroczystym dniu modlitwy za zmarłego Ojca Świętego Jana Pawła II i refleksji nad Jego dopełnionym z woli Bożej pontyfikacie, kierujemy do Boga w Trójcy Świętej jedynego ten akt naszego zawierzenia. Obejmujemy nim naszą diecezję warszawsko-praską, wszystko co nią stanowi: biskupów, kapłanów, osoby życia konsekrowanego, seminarium duchowne, nasze parafie i dekanaty, świątynie, lud wierny.
Zawierzamy najpierw lud Boży, jego codzienny trud, radości i udręki we wszystkich wymiarach życia rodzinnego, zawodowego, społecznego.
Zawierzamy całe dziedzictwo wiary, nadziei i miłości naszej diecezji. W sposób szczególny zawierzamy Bogu Przedwiecznemu dziedzictwo dopełnionego pontyfikatu Jana Pawła II i wszelkie dobra duchowe i materialne, jakie w wymiarze naszej diecezji temu pontyfikatowi zawdzięczamy. To z woli Ojca Świętego Jana Pawła II bullą Totus Tuus Poloniae Populus z 25 marca 1992 r. została erygowana diecezjalna wspólnota warszawsko-praska. Ustanowiony został pierwszy pasterz tej diecezji bp Kazimierz Romaniuk i jego biskupi pomocniczy: śp. już bp Zbigniew Kraszewski i bp Stanisław Kędziora. To z życzliwości i pamięci Ojca Świętego o naszej diecezji zrodziły się decyzje o powołaniu do życia kapituł - kapituły katedralnej i kapituły kolegiackiej w Radzyminie, a nasza katedra została podniesiona do godności bazyliki mniejszej. A w roku 2004 został do niej posłany drugi jej ordynariusz w mojej osobie.
Stanął Ojciec Święty pośród w nas, tu, w tym miejscu w dniu 13 czerwca 1999 r. Także w innej części diecezji na cmentarzu wojennym bohaterów wojny 1920 r. w Radzyminie. Tu odprawił liturgię Słowa i wypowiedział zdanie: „Witaj ziemio mazowiecka, ziemio umiłowana”.
Zawierzamy Bogu świadectwo prawie 27 lat pontyfikatu Jana Pawła II, świadka nadziei, którego cząstkę stanowią godziny ofiarowane naszej diecezji. Rozpalał Ojciec Święty w ludzkich sercach światło Chrystusa. Ukazywał światu blask przedwiecznej chwały. Przepowiadał Ewangelię miłości. Otwierał nasze serca na Boga miłującego i miłosiernego. Dajemy więc wobec Boga świadectwo, że poniesiemy nasze dalsze życie i ten ewangeliczny zasiew papieskiej posługi nauczania, modlitwy, apostolskiej postawy, na chwałę Boga, na zbawienie ludzi.
W tej godzinie zawierzenia zwracamy się do Tej, o której zmarły Papież mówił: „Tobie oddaję wszystkie owoce mego życia i posługi. Tobie zawierzam losy Kościoła, Tobie polecam mój naród. Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję Totus Tuus, Maryjo. Totus Tuus. Amen”.
Do Matki Zbawiciela czczonej w naszej diecezji w wizerunku z konkatedry na Kamionku, mówimy: Matko, z nami bądź, do Syna swego nas prowadź. I w duchu dziękczynienia, aczkolwiek jeszcze wielkiego smutku, śpiewamy słowa Te Deum laudamus. Ciebie Boga wysławiamy za dzieło pontyfikatu Jana Pawła II.