Działalność naukowa ks. Andrzeja Zuberbiera stała się tematem przewodnim sympozjum naukowego zorganizowanego 23 kwietnia br. przez Wyższe Seminarium Duchowne w Kielcach. Sympozjum rozpoczęła Msza św. dziękczynna za dar życia i kapłaństwa ks. Zuberbiera, sprawowana w kościele Trójcy Świętej w Kielcach. Eucharystii przewodniczył bp Kazimierz Ryczan, a koncelebrowali ją biskupi pomocniczy: bp Marian Florczyk oraz bp Kazimierz Gurda i grono księży.
Zaproszeni teologowie - prelegenci podkreślali, iż całą spuściznę naukową po ks. Zuberbierze należy rozpatrywać w świetle Soboru Watykańskiego II. Jego poglądy bowiem kształtowały się w duchu tego doniosłego wydarzenia, które przyniosło nowe rozumienie Kościoła i teologii.
Teologia, wyrwana z neoscholastycznej metody wykładu, stała się bliższa człowiekowi i bardziej zrozumiała. Zaczęto ją rozumieć w kategoriach służby - nie jako sztukę samą w sobie, ale narzędzie w rozumieniu wiary.
Odnajduje to swoje przełożenie u prof. Zuberbiera, wybitnego znawcy i propagatora Soboru. Ten aspekt starał się przybliżyć w swoim wykładzie ks. prof. Ignacy Bokwa z Radomia. Mówił, że dla ks. Zuberbiera teologia była refleksją nad tajemnicą wiary, racjonalnym wnikaniem w jej tajniki i pozwalała na świadome przeżywanie jej treści, wyjaśniając i broniąc prawd teologicznych w sposób ludziom dostępny.
Takie spojrzenie na teologię rzuca nowe światło również na język teologii. Dlatego kolejny referat, który wygłosił ks. prof. Janusz Ihnatowicz z Huston (USA), dotyczył języka teologicznego pism ks. Zuberbiera. Prelegent zwracał uwagę, że według ks. Zuberbiera język teologii winien być tożsamy z językiem kultury współczesnej, a teolog musi poprawnie dostrzegać i interpretować znaki czasu, musi czuć własną kulturę. Tylko w ten sposób teologia będzie mogła sprostać problemom współczesnego człowieka i udzielić odpowiedzi na dręczące go problemy. Zatem jak należy mówić teologicznie i pisać, aby zostać zrozumianym i dotrzeć do ludzi? Język musi być komunikatywny; nie może być hermetyczny czy pełen patosu. Tę umiejętność prostego i zrozumiałego dla wszystkich wykładu posiadał ks. prof. Zuberbier - zauważył ks. Ihnatowicz, podkreślając też, że dla ks. Zuberbiera ideałem, do którego winien dążyć teolog, jest biblijny język - pełen prostoty, obrazowości.
Sobór pokazał, iż jeśli Kościół ma dotrzeć do każdego z Ewangelią konieczne jest także inne spojrzenie na rolę świeckich. W pracach ks. Zuberbiera teologia laikatu odgrywała istotną rolę - udowadniał o. prof. Jacek Salij z Warszawy. Propagując idee soborowe i przenosząc je na grunt polski, ks. Zuberbier pokazywał miejsce świeckich w Kościele jako wypełnianie posłannictwa apostolskiego i powołania we własnych rodzinach i środowisku społecznym. Warto wspomnieć tu, iż ks. prof. Zuberbier był autorem wstępu do dekretu soborowego O apostolstwie świeckich.
Ostatni wykład sympozjum poświęcony antropologii teologicznej w pracach ks. Zuberbiera wygłosił ks. prof. Lucjan Balter z Warszawy. Sympozjum zakończyła dyskusja.

(na podstawie wspomnienia ks. prof. Daniela Olszewskiego opublikowanego w KPD nr 76 - 2000/1)