Rok Eucharystii sprzyja pełniejszemu odkryciu Chrystusa, który daje siebie za Pokarm. Prawdę tę przypomina obraz Jezusa Pięciorańskiego w Wieruszowie, który od wieków przybliża ludzi do tajemnicy Miłosierdzia Bożego. Ten szczególny wizerunek przedstawia Chrystusa, który z rany w boku wyjmuje Hostię i ukazuje ją wiernym. Kapłan jako człowiek Eucharystii i szafarz Bożego Miłosierdzia w sakramencie pokuty i pojednania jest przewodnikiem na drogach wiary. Z ludu wzięty i dla ludu postanowiony potrzebuje modlitewnego wsparcia tych, spośród których wyszedł. Dlatego najpiękniejszym darem dla kapłana z okazji prymicji, jubileuszy czy imienin są życzenia poparte pomocą duchową. O takiej postawie wiernych opowiada ks. kan. Jan Chmiest:
„Gdy byłem wikariuszem w Wieruszowie (obecnie diecezja kaliska) w latach 1968-70 otrzymałem na imieniny od parafian (III Zakonu św. Franciszka, Straży Honorowej Najświętszych Serc Jezusa i Maryi, Żywego Różańca Niewiast) „laurkę” z darami duchowymi. Były w niej serdeczne życzenia obfitych łask Serca Bożego na pracę kapłańską oraz wiązanka modlitw. Na pierwszym miejscu wymieniano Mszę św. odprawioną przez proboszcza parafii ks. prał. Kazimierza Lubasa w intencji solenizanta, na kolejnych (wraz z liczbami) uczestnictwo w Mszach św., przyjęte Komunie św., odprawienie Drogi Krzyżowej, odmówione modlitwy np. Anioł Pański, Różaniec, Godzinki, akty strzeliste, nowenny, psalmy, nocne adoracje w rodzinie, a także ofiarowane dni choroby i cierpień, czy prace i obowiązki domowe.
Warto nadmienić, że bp Stefan Bareła, który był wikariuszem w Wieruszowie, tam też obchodził 25-lecie kapłaństwa. Dlatego uważam, że Ksiądz Biskup inicjatywę darów duchowych podjętą w Wieruszowie przedstawił na forum Episkopatu Polski, który zaczerpnął z tego dzieła. Stąd w czasie Soboru Watykańskiego II parafie składały na Jasnej Górze Księgi Soborowych Czynów Dobroci. Zawierały one dary duchowe podjęte przez parafian i ofiarowane w intencji Soboru. A trzeba pamiętać, że w tym roku mija 40. rocznica zakończenia Soboru Watykańskiego II, który zreformował życie Kościoła”.
Radując się nowymi prezbiterami otoczmy ich modlitewną pamięcią. Módlmy się często również za kapłanów posługujących w naszych parafiach. Są oni bowiem - jak powiedział Jan Paweł II - ambasadorami Chrystusa. A nasza modlitwa uzdalnia ich do dochowania wierności otrzymanej łasce, gorliwej służby Bogu i ludziom, uzdalnia również księży do umacniania wiary i ożywiania nadziei w sercach powierzonych sobie ludzi. Patrząc na posługę kapłana Lud Boży nieustannie doświadcza spełnienia Bożej obietnicy: „Dam wam pasterzy według mego serca” (Jr 3, 15) na wzór Chrystusa Dobrego Pasterza.