Umiłowała Rzym

Św. Urszula kochała Rzym, z nim wiązała przyszłość Zgromadzenia, a nawet pragnęła w nim umrzeć. I rzeczywiście, chwila śmierci zastała ją w Rzymie 29 maja 1939 r. Podczas wcześniejszego pobytu w Wiecznym Mieście prosiła siostry o zakupienie grobu na rzymskim cmentarzu Campo Verano, twierdząc, że siostry będą wiedziały, co z nim zrobić, gdy przyjdzie stosowna chwila.
W maju 1939 r., gdy Matka Urszula przybyła do Rzymu, nie wiedziała, że tu nastąpi kres jej ziemskiej wędrówki. Choroba ujawniła się błyskawicznie, w ciągu kilku dni. Lekarze stwierdzili, że to już ostatni etap jej ziemskiego życia. Na śmierć przygotował ją rodzony brat Włodzimierz - generał Ojców Jezuitów. Siostry zanotowały: „Wychodząc z pokoju chorej zapewnił nas, że Matka jest zupełnie spokojna i zdana na wolę Bożą”. I dalej: „Matka zmarła 29 maja, w poniedziałek, w drugi dzień Zielonych Świąt o godz. 17.15. Wieść o jej śmierci rozeszła się od razu po całym Rzymie, dotarła do najdalszych krańców Polski, przekazana tegoż wieczora w wiadomościach radiowych za pośrednictwem Ambasady Polskiej. Przez trzy dni, od rana do wieczora, tłumy gromadziły się przy zmarłej i raz po raz słyszało się słowa: «Tu leży święta» (...). Pogrzeb odbył się w kościele parafialnym - w bazylice Santa Maria degli Angeli. (...) Spełniło się życzenie Matki - ciało jej spoczęło w centrum katolicyzmu, w tak ukochanym przez nią Rzymie, na Campo Verano”.
1 czerwca 1939 r., po uroczystym pogrzebie, jako pierwsza spoczęła w zakupionym wcześniej grobie. Rzym dawno nie widział takich tłumów na pogrzebie, a wieść, że umarła Święta, roznosiła się szerokim echem.
Wspominając 140. rocznicę urodzin św. Urszuli Ledóchowskiej i 2. rocznicę od jej kanonizacji - myśl powraca na Plac św. Piotra, kiedy to Ojciec Święty Jan Paweł II zaliczył ją w poczet świętych. W sercu pozostaną uroczyste chwile - kanonizacja i dzień pielgrzymki narodowej, czas wdzięczności Bogu za św. Urszulę i naszego Największego Rodaka Ojca Świętego Jana Pawła II, który powiedział wówczas:
„Jej charyzmat może być podjęty przez każdego, kto w imię miłości Chrystusa i Kościoła chce skutecznie dawać świadectwo Ewangelii we współczesnym świecie. Wszyscy możemy uczyć się od niej, jak z Chrystusem budować świat bardziej ludzki - świat, w którym coraz pełniej będą realizowane takie wartości, jak: sprawiedliwość, wolność, solidarność, pokój...”.

Umiłowała Łódź

Szczególnym charyzmatem św. Urszuli była troska o wychowanie młodego pokolenia, o czym świadczyła jej szeroka działalność wychowawcza na terenie Łodzi w okresie międzywojennym. Tu właśnie otworzyła drukarnię, objęła opieką katechetyczną dzieci i młodzież, prowadziła domy wychowawcze, troszczyła się o rozwój Krucjaty Eucharystycznej. W 1927 r. prosiła Księdza Biskupa o wyznaczenie dnia Krucjaty Eucharystycznej na 29 maja - dzisiaj jest to jej patronalne święto.
Zapisała wówczas w Kronice Zgromadzenia: „Dwudziestego ósmego wieczorem do Łodzi. Tam wielkie poruszenie - pierwszy Dzień Krucjaty w Polsce, i to w Łodzi. (...) 29 maja rano - cudny, jasny dzień po deszczu i niepogodzie. Dzieci wyprosiły to sobie (...). Przed katedrą roi się od dzieci należących do Krucjaty Eucharystycznej - do dwóch tysięcy dzieci z odznakami (...). Sieradz imponuje porządkiem i zdyscyplinowaniem (...). Po Mszy św. Ksiądz Biskup poświęcił sztandar Krucjaty Eucharystycznej łódzkiej (...). Imponujący pochód dziecięcy ciągnął się może dobry kilometr. Śliczny widok tych dwóch tysięcy dzieci, klęczących w skupieniu...”.
Dzisiaj troskę o chrześcijańskie wychowanie młodego pokolenia - zgodnie z myślą św. Urszuli - realizują Siostry Urszulanki we wszystkich placówkach w kraju i zagranicą, także w Łodzi i w archidiecezji łódzkiej. Relikwie Świętej spoczywają w Domu macierzystym Zgromadzenia, w Pniewach koło Poznania. Sanktuarium św. Urszuli nawiedza z każdym rokiem coraz więcej pielgrzymów, by prosić ją i dziękować za łaski uzyskane za jej wstawiennictwem.