Jacob Obrecht zaliczany jest do grona najwybitniejszych kompozytorów tworzących w II poł. XV wieku i na początku XVI wieku na terenie Niderlandów, a także innych krajów Europy. Do polifonii niderlandzkiej wprowadził wartościowe elementy muzyki włoskiej, przede wszystkim jej śpiewność i bogatą harmonikę. Utwory Obrechta rozbrzmiewały w świątyniach, pałacach królewskich i domach arystokracji. Swym spokojem, powagą i dostojnością przemawiały do każdego wrażliwego słuchacza.
Trzy ważne kompozycje liturgiczne niderlandzkiego Mistrza zostały utrwalone na płycie kompaktowej, wydanej przez firmę NAXOS. Są to: Salve Regina a 4 i Salve Regina a 6 oraz Missa Caput. Nagrania dokonał specjalizujący się w wykonywaniu muzyki dawnej, zwłaszcza renesansowej, „The Oxford Camerata Choir”, który poprowadził jego założyciel - Jeremy Summerly. W 1995 r. zespół otrzymał Europejską Nagrodę Kulturalną. Płyta z muzyką sakralną Obrechta, będąc świadectwem maestrii wokalnej Oxfordczyków, potwierdza, że zasłużyli oni na wspomnianą wyżej prestiżową nagrodę.
W XV wieku motet Salve Regina śpiewano codziennie, a śpiew ten traktowano jako wyraz szczególnej czci wobec Bogarodzicy. Śpiewacy, zebrani wokół posągu lub obrazu Maryi, byli często utożsamiani z chórem anielskim koncertującym w niebie na Jej cześć. Muzyka Salve Regina ściśle łączyła się z błagalnymi modlitwami wiernych, które na skrzydłach natchnionych dźwięków unosiły się ku niebu. Niespiesznie rozwijająca się melodia przenikała dusze zgromadzonych, pomagając im wspinać się na wyżyny kontemplacji spraw Bożych. My, ludzie żyjący na początku XXI wieku, otwierając się na duchowe treści zawarte w XV-wiecznej kompozycji, poddajemy się ich zbawiennemu oddziaływaniu, które oczyszcza, przywraca wewnętrzną harmonię i wyzwala tęsknotę za Bogiem Źródłem wszelakiego piękna.
Missa Caput oparta została na mszy napisanej w latach 40. XV stulecia przez anonimowego twórcę angielskiego. W tzw. cantus firmus (śpiewie stałym) Obrecht wykorzystał ozdobny zwrot melodyczny z antyfony Venit ad Petrum, śpiewanej w Wielki Czwartek, podczas obrzędu umywania stóp. Anielski spokój, przenikający Obrechtowską wizję muzyczną, niesie ukojenie, sprzyja duchowemu wyciszeniu, „przyciąga do pożądania niebiańskich harmonii i kontemplacji radości błogosławionych”.