Władze Egiptu od dłuższego czasu angażują się w odtworzenie oraz popularyzację „Szlaku Świętej Rodziny”. Ministerstwo ds. starożytności tego kraju przygotowało publikację w języku angielskim i arabskim na temat drogi Świętej Rodziny, kiedy musiała uciekać przed okrutnym prześladowaniem ze strony Heroda. Album jest ilustrowanym przewodnikiem, który przybliża miejsca, jakie według tradycji przekazywanych od tysięcy lat odwiedzili: Maryja, Józef oraz Dzieciątko Jezus. Informację tę podała agencja Fides.
Dossier noszące tytuł: „Stacje podróży Świętej Rodziny” stanowi część inicjatywy podjętej przez władze Egiptu, aby doprowadzić do wpisania „Drogi” na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Album zawiera dokumentację oraz zdjęcia wielu miejsc, które stanowią część szlaku. Należą do nich m.in. klasztor Wadi Natrun, tzw. „Drzewo Maryi”, Matariya na przedmieściach Kairu, kościół poświęcony Maryi w Jabal al-Tayr (w prowincji Al-Minja w centralnej części kraju) oraz klasztor Deir al Muharraq w gubernatorstwie Assiut, gdzie Święta Rodzina, według lokalnej tradycji, zatrzymała się na ponad sześć miesięcy. Znawcy tematu podkreślają, że Święta Rodzina podczas swojej ucieczki do Egiptu zatrzymała się przynajmniej w 25 miejscach.
Włochy: Czy papież dowie się prawdy o zamordowaniu włoskiego naukowca?
sal (KAI Rzym) / Rzym
Grzegorz Gałązka
Może papież Franciszek dowie się prawdy o zamordowaniu przed rokiem w Kairze włoskiego doktoranta Giulio Regeniego. Nadzieję na to mają jego rodzice Paola i Claudio, którzy w wywiadzie dla tygodnika „Famiglia cristiana” włoskiej Edycji Paulińskiej wyrażają przekonanie, że głos Franciszka, który w końcu tego miesiąca odwiedzi Egipt, „może przyczynić się do ujawnienia prawdy i wymierzenia sprawiedliwości” mordercom ich syna.
Teresa urodziła się 2 stycznia 1873 w Alençon - mieście we francuskiej Normandii. Była najmłodszą córką Ludwika i Zelii Martinów, przykładnych małżonków i rodziców, ogłoszonych wspólnie błogosławionymi 19 października 2008 r.
Ostatnie przesłuchanie Zbigniewa Ziobry pokazuje, jak łatwo polityczny spektakl pożera własnych autorów. Komisja ds. Pegasusa, powołana przez wybrakowany Sejm, co Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodne z Konstytucją, miała być narzędziem rozliczeń i widowiskiem z tezą. Zamiast tego otrzymaliśmy paradoks: były minister, wchodząc spokojnie „z kawą”, narzucił narrację i przesunął ciężar rozmowy na to, co władza wolałaby zostawić w ciszy – na aferę Sławomira Nowaka, wątki Polnordu i rosyjskie tropy.
