28 października w Wyższym Sminarium Duchownym w Paradyżu odbył się Dzień Otwartej Bramy. Uczestniczyło w nim wielu gości przybyłych z różnych stron diecezji. Rodzice kleryków, rodzeństwo, przyjaciele Seminarium, znajomi oraz wiele wspólnot i grup parafialnych. Dzień ten jest dla nas dniem ogromnej radości spotkania ludzi, z którymi wiele nas łączy: modlitwa, dążenie do Boga, do prawdy. W tym dniu szczególnie modlimy się za nich, dziękując im za ich modlitewną i materialną ofiarność.

Centrum dnia była Eucharystia celebrowana przez rektora ks. Ryszarda Tomczaka. W homilii Ksiądz Rektor przybliżył temat świątyni, obchodziliśmy bowiem uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego. Ukazał w niej krótką historię seminaryjnego domu. "Świątynia w życiu chrześcijanina - mówił Ksiądz Rektor - powinna być jego centrum, to miejsce gromadzenia się Ludu Bożego, słuchania słów prawdy, mądrości Bożej dla naszego życia, to również miejsce otrzymywania Bożego miłosierdzia. Związane są również z nią najważniejsze etapy naszego życia, nasze radości - chrzest, sakrament małżeństwa, jak również smutki - pogrzeb. Jak zatem ważna jest dla nas nasza świątynia! Lecz czy my kochamy ten dom? Czy uświadamiamy sobie sprawę Kościoła jako Ludu Bożego? Bo jak znamienne są słowa niegdyś oglądanego rosyjskiego filmu Pokuta - kiepska to droga, żadna droga, która nie prowadzi do świątyni. Mamy więc budować świątynię nie tylko z drzewa, z kamieni - kontynuował Ksiądz Rektor - ale przede wszystkim w naszym sercu, bo w nim mieszka sam Bóg". Eucharystia ubogacona była śpiewem chóru paradyskiego, a wspólnoty "Wiara i Światło" z Zielonej Góry w procesji eucharystycznej przyniosły świecę, kosz z owocami oraz różaniec.

Dla mieszkańców Seminarium, jak i wszystkich gości, i przyjaciół wystąpił zespół "New Life Music". Koncert ubogacony był świadectwami muzyków, którzy wiele doświadczyli, zanim ich życie nabrało sensu. Natalia Niemen powiedziała m.in.: "Wiem, że Bóg jest przeznaczeniem każdego człowieka. Życie bez Boga jest tak naprawdę niemożliwe. Bóg was kocha". Gitarzysta zespołu w swoim świadectwie powiedział, że kiedyś był hipisem, a w tym środowisku, choć wiele mówiło się o miłości, to było inaczej - brało się narkotyki, piło alkohol, na niczym człowiekowi nie zależało. "W życiu człowieka są dwie drogi: pierwsza - to ta, czego nie można człowiekowi robić i druga - to ta, gdzie wszystko człowiekowi wolno. Wybrałem tę drugą - narkotyki, alkohol. Do 27. roku życia tak funkcjonowałem, jednak niczego nie potrafiłem zrobić, wpadałem w depresję, miałem myśli samobójcze. Zwróciłem się jednak do Jezusa - Spraw Jezu, aby moje życie nabrało sensu - wiele się modliłem do Boga. Trafiłem do wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym. Teraz jestem ogromnie wdzięczny Bogu, mam szczęśliwą rodzinę, wspaniałą żonę i sześcioro dzieci". Perkusista zespołu powiedział, że pragnie, aby wszystko, co robi, było modlitwą, aby było to przyznawanie się do Boga. "Dziś człowiek boi się odejść z tego świata - mówił - boi się śmierci. Jezus jednak powiedział, że kto wierzy we mnie, to choćby i umarł, będzie miał życie wieczne. A co znaczy dla nas życie wieczne? Znaczy to znać Boga, znać Jezusa. Bóg posłał nam swojego Syna, abyśmy znali Go osobiście". Repertuar zespołu był urozmaicony, każdy z przybyłych mógł usłyszeć coś dla siebie.

Po koncercie wszyscy zgromadziliśmy się w kościele na modlitwie różańcowej, by objąć modlitwą wszystkie potrzeby Kościoła i świata, również modląc się za przybyłych gości, za powołanych do służby Bożej oraz o nowe liczne powołania zakonne i misyjne w Kościele, by nie zabrakło głosicieli winnicy Pana.

Na koniec Ksiądz Rektor zwrócił się do przybyłych gości z podziękowaniem za przybycie, za modlitwę, za ofiarność i za pamięć. Prosił również o modlitwę i mówił: "Módlcie się za nasze seminarium, serce naszej diecezji, by nie brakowało powołań, nie brakowało kapłanów dobrych i świętych kapłanów. By rodziny były tym miejscem, gdzie będą wzrastać Boże powołania. My również ze swej strony obiecujemy modlitwę za was wszystkich".