Czcigodni Księża!
Drodzy Bracia i Siostry - Umiłowani Diecezjanie!

Trwamy w atmosferze zadumy nad grobami i modlitwy za zmarłych. W tej modlitwie i refleksji najwięcej czasu oddajemy naszym bliskim, zatrzymując się nad ich grobami. Chętnie zatrzymujemy się jednak w modlitwie i refleksji również przy grobach kryjących szczątki lub tablicach upamiętniających osoby, które oddały życie w służbie Ojczyzny. Te miejsca i ta modlitwa w pewnym sensie przygotowuje nas do przeżycia dnia 11 listopada. W tym dniu po raz kolejny przeżywać będziemy bowiem w naszej Ojczyźnie Narodowe Święto Niepodległości. Jest to rocznica niezwykłego wydarzenia w dziejach Polski, jakim było upragnione, głęboko wymodlone, krwawo wywalczone, a jednocześnie ciężko wypracowane odzyskanie pełnej wolności politycznej Narodu i Państwa Polskiego po zaborach. Ileż było wtedy dziękczynienia Bożej Opatrzności za dar odzyskanej wolności. Ileż było modlitwy o umocnienie tej kruchej i zagrożonej wolności.
Dla wielu Polaków przywołanie atmosfery tamtych dni jest do dzisiaj momentem niezwykle wzruszającym. Dla innych jest to z kolei raczej przywołanie naszych zobowiązań wobec Narodu i Państwa. Dla wszystkich nas jest to jednak moment szczerego dziękczynienia Panu Bogu za ten dar Opatrzności, jakim stała się nowa szansa samodzielnego organizowania życia państwowego w atmosferze prawdy i wspólnej pracy. Dla pokolenia ówczesnego był to swoisty cud, potwierdzony dwa lata później w czasie wojny bolszewickiej poprzez tzw. Cud nad Wisłą. Wydarzenia te były bez wątpienia interwencją Boga w dzieje ludzkie, w dzieje naszej Ojczyzny. Człowiekowi wierzącemu nie wolno więc tego dnia traktować wyłącznie w kategoriach świeckich. Są to bowiem nasze polskie, po chrześcijańsku rozpoznawane dzieje. Znamienne są słowa Ojca Świętego Jana Pawła II, iż żadnemu narodowi nie wolno odcinać się od swoich korzeni.
Dominujące i głęboko przez wszystkich przeżywane wydarzenia ostatnich miesięcy, związane z odejściem Jana Pawła II do domu Ojca, poza wieloma ważnymi skutkami duchowymi, niezwykle silnie wpłynęły także na atmosferę przeżywania naszych narodowych spraw, co - w moim przekonaniu - miało dość istotne znaczenie na przebieg obchodów 25. rocznicy powstania „Solidarności”, a ostatnio także na nowe nadzieje społeczne, związane z wynikami wyborów parlamentarnych i prezydenckich. Okazuje się jednak, że - oprócz cierpliwej i zgodnej pracy polityków - Polsce bardzo potrzebna jest dzisiaj znowu nasza ufna modlitwa i zawierzenie polskich spraw samemu Bogu oraz Maryi - Królowej Polski.
Dlatego zwracam się do wszystkich Was, Czcigodni Księża i Drodzy Diecezjanie, aby w Narodowe Święto Niepodległości, w piątek 11 listopada, zwyczajem lat ubiegłych, w każdej parafii odprawiona została przynajmniej jedna uroczysta Msza św. w intencji Ojczyzny. Można ją w tym roku łączyć z modlitwą za wszystkie polskie rodziny. Najbardziej dogodny czas dla każdej wspólnoty parafialnej niech wskażą duszpasterze. Do udziału w tej modlitwie szczerze zachęcam wszystkich Was, Drodzy Siostry i Bracia. Bardzo oficjalnie niech wezmą w niej udział przedstawiciele samorządów, uczniowie i nauczyciele, rodzice i wychowawcy, służba zdrowia, służby społeczne oraz grupy i wspólnoty istniejące na terenie parafii. Nie lękajmy się przybyć na modlitwę ze swoimi sztandarami. Nasza modlitwa za Ojczyznę niech się stanie naszym duchowym, acz wymiernym darem serca dla Polski i znakiem odpowiedzialności naszego pokolenia za całe to bogate dziedzictwo, któremu na imię Polska. Znakiem zewnętrznym tej naszej odpowiedzialności niech się też stanie przyozdobienie polskimi flagami domów mieszkalnych i siedzib instytucji.
Pragnę przypomnieć też, że nasz Naród dopiero w ostatnich kilku latach, z inicjatywy Księdza Prymasa kard. Józefa Glempa, podjął trudne dzieło zrealizowania wielkiego, podjętego przed Bogiem zobowiązania - wotum, złożonego przez naszych ojców kilka pokoleń temu, jakim miała być zbudowana w Stolicy Polski świątynia Świętej Bożej Opatrzności. Miał to być dar Narodu dla zachowania niepodległości Państwa. Inicjatywa ta powróciła na krótko, acz nieskutecznie, w okresie międzywojennym. Jednak dopiero w obecnym pokoleniu, niejako na progu nowego etapu naszej narodowej pracy i modlitwy nad umocnieniem naszej niepodległości, dzieło to zostało na nowo podjęte. Powoli, mozolnie, dużym wysiłkiem i przy wielu przeszkodach świątynia-wotum jest wznoszona. Podkreślam, dzisiaj jest to wotum Narodu ofiarowane Bogu z racji otrzymanego na nowo daru niepodległości.
W związku z powyższym bardzo proszę, by w czasie uroczystej Mszy św. sprawowanej w intencji Ojczyzny w Święto Niepodległości zostały zebrane ofiary na tacę, które będą przeznaczone jako dar naszej diecezji na budowę świątyni Świętej Bożej Opatrzności - wotum Narodu w Warszawie. Za każdą ofiarę na ten cel z góry wszystkim dziękuję.
Trwając razem z Wami w tej wspólnej modlitwie w intencji Ojczyzny i w zatroskaniu o Jej losy, wraz z Wami wszystkimi proszę Boga słowami Jana Pawła II, które tak silnie wpisały się w nasze serca:

„Niech zstąpi Duch Twój!
Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”.

Na tę modlitwę i na każde dzieło podjęte w trosce o Ojczyznę, wszystkim Wam: Bracia kapłani, alumni, osoby życia konsekrowanego i wszyscy Siostry i Bracia, z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa: w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Sandomierz, 29 października 2005 r.