Miejscowość Rozbity Kamień pierwotnie nosiła nazwę: Komory, a później Rozbicie. Według miejscowej tradycji, zmiana nazwy nastąpiła po rozbiciu przez piorun olbrzymiego głazu, służącego pogańskiemu kultowi.
Parafia w Rozbitym Kamieniu została powołana do życia przed 1448 r. W tym bowiem roku dziedzice Komor - dwaj bracia - Urban i Wojciech sprzedali część gruntów Janowi z Bielan cum collatura ecclesie. W 1450 r. zapisu na rzecz kościoła dokonał Domicjan Wąż h. Ślepowron. Wykaz kościołów diecezji łuckiej z lat 1469-88 wymienia parafię Rozbity Kamień jako jedną z 68 istniejących wówczas na Podlasiu. Pierwszy, drewniany kościół pw. Trójcy Świętej ufundował dziedzic Komorowa (Rozbitego Kamienia) - szlachetny Andrzej, zwany Pukawka. Kolatorem tej świątyni był także jego syn Jakub, który 4 czerwca 1470 r. ofiarował pole z łąką i stawem. W 1456 r. plebanem miejscowym był ks. Mikołaj, który w 1457 r. występował na dokumencie fundacyjnym kościoła w Niecieczy. W latach 1470-86 plebanem był ks. Adam, a w 1488 r. ks. Stanisław.
W XVI-XVIII wieku kolatorami rozbickiego kościoła były rodziny: Rozbickich, Wążów, Sikorskich, Wojewódzkich, Kudelskich i Jastrzębskich. 20 sierpnia 1624 r. ks. Grzegorz Skorupski (zm. 1637 r.), ówczesny proboszcz (ok. 1617-37), rozpoczął rozbudowę drewnianej świątyni. W latach 1777-78, kosztem dziedziców Rozbitego Kamienia - Zofii z Wążów (1727-93) i jej męża Kazimierza Jastrzębskiego (zm. 1786 r.), sędziego ziemi łukowskiej (1754 r.), zbudowano istniejący do dzisiaj drewniany kościół pw. Trójcy Świętej i św. Mikołaja. Budową kierował ks. Józef Antoni Okniński (zm. 1784 r.), ówczesny proboszcz (1751-84). Przypuszczalnie była to druga lub trzecia świątynia od początku istnienia parafii. Kościół ten został konsekrowany 22 sierpnia 1784 r. przez ks. Jana Chryzostoma Kaczkowskiego (1743-1816), biskupa tytularnego Chariopolis (1781 r.), sufragana łuckiego (1781-1816). Funkcję kolatora kościoła pełnił wówczas syn wspomnianego sędziego łukowskiego, dziedzic Rozbitego Kamienia i wsi Węże - ks. kan. Ignacy Jastrzębski (1759-1824), proboszcz i dziekan węgrowski (1784-1824). Na mocy carskiego ukazu z 14 grudnia 1865 r. część majątku parafialnego została przejęta na rzecz Skarbu Państwa. W 1877 r. dokonano gruntownej restauracji świątyni staraniem ks. Juliana Marcelego Morawskiego (1812-79), administratora (1845-47) i proboszcza rozbickiego (1847-79).
W okresie międzywojennym - w 1921 r. powstała myśl budowy nowego kościoła, ale z różnych względów nie doszła do skutku. Dopiero w 1990 r., na wniosek ks. Tadeusza Zawadzkiego (prob. 1988-91), został wykonany projekt przez inż. Janusza Nieściora z Łomaz. Wkrótce po objęciu parafii (28 sierpnia 1991 r.) przez ks. Andrzeja Krupę powstał Społeczny Komitet Budowy Kościoła w Rozbitym Kamieniu.
Budowę nowej, murowanej świątyni rozpoczęto wiosną 1992 r. Prace budowlane nadzorował Eugeniusz Łukasiewicz z Ryk. 5 czerwca 1993 r. ks. Władysław Jędruszuk (1918-94), biskup drohiczyński (1991-94), podpisał akt erekcyjny, a ks. Jan Mazur, biskup siedlecki (1968-96), poświęcił i wmurował kamień węgielny pod budowę nowego kościoła. Aktu konsekracji 17 września 1995 r. dokonał Antoni Dydycz, biskup drohiczyński, w obecności bp. Jana Mazura i ks. Wacława Skomoruchy (1915-2001), biskupa pomocniczego z Siedlec (1963-92).
Obok starego kościoła stoi murowana dzwonnica, zbudowana w 1893 r. staraniem ks. Ignacego Głuchowskiego (1841-1928), ówczesnego proboszcza (1880-1921), a także nowa, murowana plebania, zbudowana w latach 1982-89 staraniem ks. Zenona Pawłowskiego (prob. 1981-88) i ks. Tadeusza Zawadzkiego (prob. 1988-91).

Bibliografia:
Archiwum diecezjalne w Drohiczynie. III /Q/. Akta parafii Rozbity Kamień 1854-1980. 1981-1991; P. Aleksandrowicz, Diecezja siedlecka, czyli podlaska, Sadowne 1956; I. Galicka, H. Sygietyńska, Województwo warszawskie. Powiat sokołowski (Katalog zabytków sztuki w Polsce t. X, z. 25), Warszawa 1965; M. Głowacki, Katalog duchowieństwa i parafii diecezji siedleckiej, czyli podlaskiej, Siedlce 1985; T. Jaszczołt, Monografia parafii Rozbity Kamień, Niedziela Podlaska nr 47 z 2004 r., s. IV; Katalog kościołów i duchowieństwa diecezji siedleckiej, czyli podlaskiej na rok 1929, Siedlce 1929; Konsekracja kościoła Trójcy Świętej w Rozbitym Kamieniu, Siedlce 1995; M. Pietrzak, Kościoły i cmentarze ziemi sokołowskiej, Sokołów Podlaski 2002; S. Ulaczyk (oprac.), Rocznik diecezji drohiczyńskiej. Spis parafii i duchowieństwa 1999, Drohiczyn 1999; G. Wierzbicki, Dzieje parafii rzymskokatolickiej w Rozbitym Kamieniu w latach 1446-1995, Warszawa 2002; Z. Wąsowski, Monografia parafii Rozbity Kamień na Podlasiu cz. I-II, Rozbity Kamień 2004.

Kaplice:
Bielany Jarosławy - kaplica dojazdowa pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski zbudowana została w latach 1984-85 pod kierunkiem ks. Zenona Pawłowskiego. Kamień węgielny poświęcił 9 sierpnia 1984 r. bp Jan Mazur. Kaplica służy wiernym ze wsi: Bielany Jarosławy, Bielany Wąsy, Bielany Żyłaki, Ruciany i Wyszomierz.

Porządek Mszy św.:
- niedziele i święta:
- kościół parafialny: 8.00, 10.00, 13.00
- kaplica w Bielanach Jarosławach: 11.30
- święta niebędące dniami wolnymi od pracy:
- kościół parafialny: 8.00, 17.00
- kaplica w Bielanach Jarosławach: 16.00

Odpusty w parafii:
Trójcy Przenajświętszej, św. Mikołaja Biskupa
Nabożeństwo adoracyjne: przed wspomnieniem św. Mikołaja Biskupa

Księgi metrykalne:
Księgi chrztów: od 1631 r. (brak: 1655-1687; 1709-1721; 1739-1751)
Księgi małżeństw: od 1631 r. (brak: 1653-1751)
Księgi zmarłych: od 1751 r.