Red. Lidia Dudkiewicz: - W starożytnej rzeczypospolitej rzymskiej konsulowie pełnili najwyższe urzędy państwowe. Byli odpowiedzialni za losy państwa. Jak to jest teraz w naszej ojczyźnie?

Br. Stanisław Rybicki FSC: - W ustroju demokratycznym wszyscy obywatele powinni czuć się odpowiedzialni za losy kraju, zgodnie z dobrze pojmowanym patriotyzmem, ale w szczególny sposób ta odpowiedzialność spoczywa na demokratycznie wybranych członkach rządu, państwa. „Niech czuwają konsulowie, aby rzeczpospolita nie doznała szkody!”. Różnie to bywało i bywa w różnych krajach, również w naszej ojczyźnie. Bywali pod tym względem przeróżni monarchowie, wodzowie, władcy. Historia ma tu wiele do powiedzenia o tych, których Opatrzność przez narody powoływała i powołuje do sprawowania rządów. Jakże mało znamy idealnych wodzów, rządców, takich, co szczerze, umiejętnie, altruistycznie kierują powierzonymi im państwami.

- Apel: „Caveant consules!” możemy zmodyfikować w odniesieniu nie tylko do władców politycznych, ale też do mniejszych organów potrzebujących władzy.

- W języku Starego i Nowego Przymierza poznajemy posłannictwo dobrych pasterzy. Tylko jedność z Chrystusem-Pasterzem i miłość do powierzonych owiec są cechą prawdziwych kierowników. Oto Jego deklaracja, godna naśladowania w relacjach między wodzami a podwładnymi: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce” (J 10, 12). Głęboka troska o trzodę gwarantuje autentyczność pasterskiej, a więc wodzowskiej, przełożeńskiej, kierowniczej, nauczycielskiej godności Jezusa. Obrona przed nieprzyjaciółmi nie polega tylko na unikaniu wraz z trzodą, wraz z podwładnymi, niebezpieczeństw; miłość Jezusa do nas nie cofa się nawet przed ofiarą własnego życia. Właśnie w chwili niebezpieczeństwa sprawdza się autentyczność pasterza, wodza, przełożonego, nauczyciela, ojca.

- Znamienne jest to, że kiedy współczesna historia ukazuje nam tylu tyranów, despotów, terrorystów, ludobójców, Opatrzność powołała Kościołowi i światu idealnego DOBREGO PASTERZA, Ojca Świętego Jana Pawła II.

- Oby stał się On godnym naśladowania przywódcą rodzin, wspólnot, parafii, szkół, organizacji, szpitali, wszelkich instytucji umiejących czuwać, by żadna dzisiejsza wspólnota „nie doznała szkody”.

- Dziękuję za rozmowę.