Jego pogrzeb odbył się w środę 10 lutego br. Msza św. pogrzebowa, poprzedzona Jutrznią za zmarłych, została odprawiona w sanktuarium Matki Bożej Pani Rzeszowa. Przewodniczył jej biskup rzeszowski Kazimierz Górny. Z Sandomierza przybył bp Edward Frankowski, byli także kapłani z Radomia, Ksiądz Proboszcz i delegacja wiernych z rodzinnej parafii Teodorówka i bardzo licznie zgromadzeni kapłani zarówno diecezjalni z Rzeszowa i okolic, jak i zakonni, zwłaszcza współbracia Zmarłego. O. Cherubin został pochowany w grobowcu Ojców Bernardynów na pobitniańskim cmentarzu. Na początku Mszy św. przemówił prowincjał Zakonu Braci Mniejszych o. Czesław Gniecki, przedstawiając historię życia Zmarłego, a także wyraził wdzięczność wszystkim obecnym na uroczystości pogrzebowej. Kazanie wygłosił o. Oktawian, definitor Zakonu. Ukazał jego duchową sylwetkę i działania, jakie podejmował w swoim życiu. Powiedział, że odszedł człowiek, kapłan i franciszkanin o wspaniałej osobowości. Był artystą intelektu, serca i ducha.
O. Cherubin urodził się w 1940 r. w Teodorówce na Roztoczu. Święcenia kapłańskie przyjął w Krakowie w 1964 r. Tu ukończył też studia pastoralne. Studiował w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim muzykologię. Kościelną. Po ukończeniu studiów pełnił posługę wychowawcy w bernardyńskim Wyższym Seminarium Duchowym w Krakowie. W latach życia zakonnego pracował w następujących parafiach: Radom (72), Opatów (75-76), Tarnów (81-83) i dwukrotnie w Rzeszowie - po raz pierwszy w latach 76-81 i od roku 1983 aż do śmierci. Większą część życia zakonnego spędził w Rzeszowie. Tu pracował nie tylko w parafii bernardyńskiej, ale także był wykładowcą muzyki kościelnej w Wyższym Seminarium Duchownym. Był dyrektorem Diecezjalnego Studium Organistowskiego w Rzeszowie. Przez wiele lat służył pomocą pedagogiczną w Radomiu, do ostatnich chwil swego życia dojeżdżał z wykładami do Instytutu Teologicznego do Sandomierza. W styczniu br. chór parafialny założony przez o. Cherubina świętował jubileusz 20-lecia. Sprawował także duchową opiekę nad rzeszowskim kołem Ruchu Kultury Chrześcijańskiej „Odrodzenie”. Organizował uroczystości religijne i patriotyczne. Był wicedziekanem Kapituły Orderu Uśmiechu Dziecka.
O. Cherubin był znany szerokim rzeszom młodych i starszych także jako poeta. Wydał kilka tomików wierszy. Z okazji kanonizacji św. Jana z Dukli opracował specjalny modlitewnik, przygotowywał modlitwy maryjne i teksty Drogi Krzyżowej.
Przy końcu Mszy św. przedstawiciele różnych grup związanych z parafią bernardyńską, a także wielu innych złożyli o. Cherubinowi w bardzo serdecznych i wzruszających słowach ostatnie podziękowanie. Młodzież ze Studium Organistowskiego pożegnała go jak swojego ojca i przewodnika po drogach życia. Nagłe odejście o. Cherubina wielu pozostawiło w smutku i żalu. Młodzież czekała na kolejne wykłady, chórzyści z parafialnego chóru na próby śpiewu. Mieszkańcy Schroniska Brata Alberta w Rzeszowie czekali na pokrzepiające słowo Boże, które im często głosił. Wierni garnęli się do o. Cherubina, bo - jak powiedział Kaznodzieja - był człowiekiem otwartym, serdecznym i chętnie wysłuchującym każdego. On umiał rozmawiać z równymi sobie, z młodzieżą i z dziećmi. Dla każdego miał zawsze dobre słowo.
Wyrazem pamięci są Msze św., które wierni licznie zamawiają za jego duszę. Niech nasza modlitwa będzie teraz najpiękniejszym wyrazem pamięci.