Na wstępie Ojciec Święty nawiązując do dzisiejszych czytań liturgicznych podkreślił, że nie urodziliśmy się dla śmierci, ale dla zmartwychwstania. Zachęcił w związku z tym do zastanowienia się nad tym: co sugeruje mi myśl o zmartwychwstaniu? Jak odpowiadam na moje powołanie do zmartwychwstania?

Franciszek wskazał, że po pierwsze trzeba iść do Jezusa, aby zaszczepić się przeciwko śmierci, przeciwko lękowi, że wszystko się skończy. Oznacza to, że „nie można należeć do Jezusa i kręcić się wokół siebie. Ten kto należy do Jezusa żyje wychodząc ku Niemu” – podkreślił papież. „Modląc się za naszych braci kardynałów i biskupów, którzy wyszli z tego życia, aby udać się na spotkanie ze Zmartwychwstałym, nie możemy zapominać o najważniejszym i najtrudniejszym wyjściu, które nadaje sens wszystkim innym: wyjściu z naszych ograniczeń. Jedynie wychodząc z naszych ograniczeń otwieramy bramę, która prowadzi do Pana”- dodał Ojciec Święty.

Następnie Franciszek podkreślił, że miłosierdzie wobec innych otwiera na oścież drzwi wieczności. Zachęcił do postawienia sobie pytań: „czy daję się wzruszyć sytuacją kogoś potrzebującego? Czy potrafię płakać z powodu tych, którzy cierpią? Czy modlę się za tych, o których nikt nie myśli? Czy pomagam komuś, kto nie może mi się odwzajemnić?”.

Wreszcie nawiązując do Ćwiczeń Duchowych świętego Ignacego papież zachęcił do podejmowania ważnych decyzji życiowych w perspektywie zmartwychwstania. Zaznaczył, że chodzi o to, „aby spoglądać ku przyszłości, ku zmartwychwstaniu, a nie tylko na dzień dzisiejszy, który przemija; by dokonywać wyborów, które mają posmak wieczności, smak miłości”.

„Wśród wielu głosów świata, które powodują zatracenie sensu istnienia, dostrójmy się do woli Jezusa zmartwychwstałego i żyjącego: sprawmy od dzisiaj, abyśmy żyli jutrzenką zmartwychwstania” – stwierdził na zakończenie swej homilii Ojciec Święty.