„Żaden człowiek nie jest górą lodową, dryfującą po oceanie historii. Każdy z nas jest członkiem wielkiej rodziny, wewnątrz której ma określone miejsce i zadanie do spełnienia. Egoizm czyni człowieka głuchym i niemym, miłość natomiast rozszerza horyzont widzenia i otwiera serce, uzdalnia człowieka do tworzenia niepowtarzalnego i niezastąpionego dzieła, które - wraz z tysiącem gestów wielu braci, często dalekich i nieznanych - przyczynia się do budowania mozaiki miłości, zdolnej zmieniać etapy historii”.
Jan Paweł II
By zrozumieć sens miłosierdzia, nie wystarczy mówić o dobroczynności, pomocy charytatywnej, czy ofiarności. Nie wystarczy też odnieść się do bliźniego, który potrzebuje pomocy. Prawdziwy sens ukryty jest w Bożym działaniu, bo największym przymiotem Stwórcy jest miłosierdzie. Bóg sam pochyla się nad człowiekiem i - jak czytamy w encyklice Dives in misericordia - podnosi w górę, „wydobywając dobro spod wszelkich nawarstwień zła, które jest w świecie i w człowieku”. Jan Paweł II, którego przywołujemy jako „Sługę Miłosierdzia”, dla współczesnych stał się wyjątkowym nauczycielem miłości miłosiernej. Będąc pilnym uczniem w szkole Jezusa, zrozumiał, że miłosierdzie należy praktykować czynem, słowem i modlitwą. Głosił miłosierdzie Boże w homiliach, na katechezach i w jednej z pierwszych encyklik, wyniósł na ołtarze s. Faustynę Kowalską - orędowniczkę Bożego Miłosierdzia, upominał się o ubogich, chorych i potrzebujących, przebaczył zamachowcowi. Modlił się nieustannie o miłosierdzie dla całego świata, często powtarzając słowa „Jezu, ufam Tobie”. Wreszcie, mówiąc o „wyobraźni miłosierdzia”, zachęcał, by intelektualnym rozważaniom towarzyszyła konkretna pomoc, wynikająca ze wzruszenia i współczucia, okazywanego potrzebującym. Odpowiedzią na te wezwania Jana Pawła II jest wiele inicjatyw, podejmowanych w środowiskach lokalnych.
„Pora na nas” - to odpowiedź ludzi młodych archidiecezji lubelskiej. Skupieni w Centrum Duszpasterstwa Młodzieży, działającym przy kościele Świętego Ducha w Lublinie, modlą się i zgłębiają naukę Jana Pawła II, przekuwając słowa na czyny. Programy pomocowe, opracowane i realizowane przez młodych, są świadectwem tego, że papieskie wołanie o „wyobraźnię miłosierdzia” nie pozostało bez echa. W świetlicy dla dzieci z Ośrodka dla Cudzoziemców wolontariusze pomagają małym mieszkańcom zapomnieć o dramatycznych przeżyciach i poznać nowe miejsce. Inni pracują z dziećmi i młodzieżą z zaniedbanej dzielnicy Bronowice Stare, organizując im czas wolny i ukazując pozytywne wzorce życiowe. Jeszcze inni w okresie zimowym podejmują działania na rzecz bezdomnych. Kolejni otaczają kuratelą nieletnich, którzy weszli w konflikt z prawem, czy podejmują opiekę nad dziećmi przebywającymi w Dziecięcym Szpitalu Klinicznym. Są też ci, których spotkać można wśród stypendystów funduszu „Szansa dla 1000”, czy zajmujących się dziećmi i młodzieżą z terenów wiejskich. Wojtek, Magda, Renata, Marek, Kasia... Oni już zobaczyli w Janie Pawle II „Sługę Miłosierdzia”. Idąc Jego śladami, zmieniają historię i budują „cywilizację miłości”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu