Zgromadzenie Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej (bezhabitowe) zostało powołane do istnienia przez bł. o. Honorata Koźmińskiego (kapucyna) w 1878 r. Był to czas kiedy w Polsce, na terenie zaboru rosyjskiego, przeprowadzano bezwzględną rusyfikację. Ograniczano działalność duszpasterską duchowieństwa i kasowano zakony.
Ojciec Honorat podejmował wysiłki, by ratować wiarę, podźwignąć moralność i umocnić świadomość narodową Polaków. Wielką siłę, zdolną do dokonania dzieła duchowego odrodzenia narodu, upatrywał w życiu zakonnym. Dlatego usiłował je ocalić, wprowadzając nową, nieznaną dotąd w kraju formę ukrytego życia zakonnego. Założył kilkanaście bezhabitowych zgromadzeń zakonnych, powierzając każdemu z nich odrębne zadania, na miarę potrzeby czasu. Członkowie tych wspólnot służyli Bogu i ludziom w środowisku, z którego się wywodzili, zachowując na zewnątrz dotychczasowy sposób życia i nie ujawniając swej przynależności do zgromadzenia. Zwyczajne - a jednak inne, dawały świadectwo chrześcijańskiego życia i wielkiej miłości do Boga, wszędzie tam, gdzie przebywały.
Siostrom Służkom ojciec Honorat - jako podstawę duchowego życia wskazał naśladowanie Chrystusa i Jego Niepokalanej Matki w tajemnicy ukrycia, a jako szczególne zadanie zlecił pracę nad odrodzeniem ducha wiary i moralności chrześcijańskiej ludu wiejskiego. Siostry starają się to zadanie wypełniać w różnorakiej formie; przede wszystkim starają się o głębokie, osobiste życie duchowe, aby świadectwem codziennego, zwykłego, ale zjednoczonego z Bogiem życia pociągać innych do Chrystusa. Prowadzą własne szkoły podstawowe, średnie, gimnazja, oraz przedszkola. Troszczą się o dobre wychowanie religijne, patriotyczne oraz praktyczne przygotowanie dzieci i młodzieży do życia we współczesnym świecie. Nauczają religii, propagują abstynencję, prowadzą kółka różańcowe. Niosą pomoc ludziom cierpiącym i potrzebującym. Cenią każdą pracę, ponieważ każda jest doskonałą okazją do dawania świadectwa o Chrystusie, którego umiłowały.
Pomimo ścisłego ukrycia zgromadzenie rozwija się dynamicznie i jest najliczniejszym ze zgromadzeń bezhabitowych w Polsce. Obecnie liczy ok. 800 członkiń, skupionych w trzech prowincjach na terenie kraju i poza granicami - na Litwie, Łotwie, Białorusi, USA, Rzymie, a także na misjach w Afryce. Do diecezji zamojsko-lubaczowskiej Siostry Służki przybyły niedawno. W 2002 r. w Zwierzyńcu powstała pierwsza placówka na prośbę ks. kan. Emila Wojtasia. Tworzą ją trzy siostry z prowincji sandomierskiej.
Siostry, na miarę swoich możliwości, starają się służyć Bogu i ludziom, spełniając powierzone im zadania. Zajmują się dziećmi, odwiedzają ludzi starszych, samotnych. Otaczają modlitwą wszystkich potrzebujących. Ludzie coraz częściej odwiedzają dom sióstr oczekując wysłuchania, życzliwej rozmowy, zrozumienia i modlitwy.
Pomóż w rozwoju naszego portalu