Ks. Piotr Bączek: - Jak według Pana wygląda stan muzyki chóralnej w naszych parafiach i kościołach?

Piotr Jakóbiec: - Wiadomo, że większość chórów połowę czasu spędza przy kościele. Tam przecież, przy parafiach ci ludzie się integrują, spotykają, ćwiczą. Prawie każdy chór występuje przecież właśnie w świątyni. Kościół, w aktywności każdego praktycznie chóru odgrywa bardzo istotną rolę. Można pytać o poziom, ale w amatorskich chórach chodzi przede wszystkim o to, aby ludzie wspólnie śpiewali.
Niewątpliwie trudnością dla wykonujących dziś muzykę chóralną w kościołach jest ich, niestety, fatalna akustyka. Śpiewanie w przestrzeniach charakteryzujących się dużym pogłosem jest bardzo trudne. Często chórzyści są pogubieni w tym, co słyszą śpiewając w takich trudnych akustycznie kościołach. Mam tu na myśli głównie kościoły współczesne. Mogę natomiast powiedzieć, że dosyć dobrze śpiewa się w kościołach starszych, np. w naszej bielskiej katedrze św. Mikołaja.

- Jak postrzega Pan rolę Kościoła w muzycznej edukacji społeczeństwa?

- Powiedziałbym, że najważniejszą rolę w tej edukacji - jak zresztą w każdej - spełnia dom rodzinny. Tam dokonuje się najwięcej w tej dziedzinie. 60 proc. to wychowanie w domu, uwrażliwianie na muzykę w rodzinie. Resztę podzieliłbym między szkołę i Kościół właśnie.
Oczywiście sporo zależy od samych księży. Jestem jurorem eliminacji rejonowych Ogólnopolskiego Konkursu Kolęd i Pastorałek w Będzinie i wiele razy widziałem, że to właśnie księża przyjeżdżają z dziećmi i młodzieżą, która próbuje swych sił w tym konkursie. Podałbym jeszcze inny przykład. Gdy razem z chórem występowaliśmy w kościołach, to często od zaangażowania księdza, od jego zachęt, zależała liczebność tych, którzy na przykład po Mszy św. zostawali, aby słuchać koncertu.

- Jak zatem z tą naszą edukacją...

- Nie jest dobrze. Szkoła praktycznie nie uczy muzyki... Myślę, że istnieje potrzeba stworzenia całego systemu edukacji muzycznej. Tak kiedyś zrobili Węgrzy i dziś mają najlepsze chóry na świecie. Ponadto brakuje zwyczajnej promocji choćby naszego folkloru i tradycji nie tylko muzycznej. Dlaczego np. na Dniach Bielska nie ma takich inicjatyw, które promowałyby naszą rodzimą kulturę: stroje, potrawy, muzykę...? Za to mamy wielkie nazwiska z telewizji. Choć one też są potrzebne, może właśnie trzeba pomyśleć o tym, co nasze...

- A plany na przyszłość?

- Dotychczas w Międzynarodowym Konkursie Chórów każdy z występujących miał przedstawić zróżnicowany repertuar utworów chóralnych z różnych okresów oraz utwór kompozytora rodzimego. Chciałbym, aby to spektrum poszerzyć o jeden utwór muzyki sakralnej. Oczywiście takie utwory pojawiały się często, ale nie były wymogiem konkursowym. Ponadto Święto Pieśni i konkurs powinien stać się imprezą dwudniową. Goście, czy to z Polski czy z Zagranicy mieliby szansę lepiej poznać nasz region. I jeszcze jeden pomysł podsunęli mi tego roku goście z Węgier. Oni chcieli przede wszystkim zobaczyć Kalwarię Zebrzydowską i papieskie Wadowice. Być może uda się tak poszerzyć formułę konkursu, by jego uczestnicy mogli koncertować w wadowickiej bazylice. To byłoby także ich spotkanie z Papieżem Polakiem.

PZChiO

działa w Bielsku-Białej, skupia ok. 1000 osób zaangażowanych w działalność chórów i orkiestr dętych. Od 1996 r. organizuje w Bielsku-Białej Święto Pieśni, które w zamierzeniu ma być szansą spotkania się w jednym miejscu ludzi zakochanych w śpiewie i chcących dzielić się tą radością z innymi. Od 2001 r. koncerty chórów odbywają się także w innych miejscowościach powiatu bielskiego, głównie w parafialnych kościołach. Od dwóch lat Świętu Pieśni towarzyszy Międzynarodowy Konkurs Chórów. Tegoroczna edycja imprezy zgromadziła rekordową ilość 30 zespołów.

(PB)