W klasztorze przy Namiestnikowskiej

Wybuch I wojny światowej, zmiana okupanta na terenie Królestwa Polskiego, nadzieja zdobycia niepodległości, mobilizowały społeczeństwo do dynamicznej pracy od podstaw, w tym także do walki o polski charakter szkoły, o jak najszybsze zorganizowanie szkolnictwa na poziomie podstawowym i średnim. W przededniu odzyskania niepodległości, działająca od 1915 r. Rada Szkolna Ziemi Lubelskiej, zainteresowana sprawą założenia szkoły katolickiej, zwróciła się do urszulanek we Lwowie z propozycją podjęcia pracy dydaktycznej i wychowawczej na terenie Lublina. Szkoły urszulańskie na terenie zaboru austriackiego cieszyły się dużym społecznym uznaniem.
Pertraktacje zakończone zostały wiosną 1917 r. z pełną aprobatą arcybiskupa lwowskiego Józefa Bilczewskiego. Ówczesna przełożona lwowska m. Cecylia Łubieńska uzyskała zgodę administratora diecezji ks. Zenona Kwieka (stolica biskupia była nieobsadzona od 1914 r. po śmierci bp. Franciszka Jaczewskiego) na utworzenie klasztoru i założenie szkoły w przekazanych przez władze kościelne budynkach dawnego klasztoru Brygidek przy ul. Namiestnikowskiej 8 (obecnie ul. Narutowicza). Był to zabytkowy kompleks klasztorny wraz z kościołem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zwycięskiej, ufundowany w latach 1410-12 przez króla Władysława Jagiełłę w podzięce za zwycięstwo grunwaldzkie i oddany brygidkom, sprowadzonym tu w 1426 r. z Gdańska. W okresie zaborów, po kasacie zakonu w 1830 r. przez władze carskie, budynki klasztorne przejęły lubelskie wizytki, wysiedlone z własnego domu przy ul. Szpitalnej. Represje rządowe zmusiły je w 1882 r. do opuszczenia Lublina. Zabudowania pobrygidkowskie przeszły pod zarząd państwowy, częściowo zajęte zostały przez archimandrytę prawosławnego na rządowy internat dla chłopców oraz przez wojsko.

Szkoły dla dziewcząt

Po przybyciu urszulanek do Lublina i przejęciu budynku, już 1 września 1917 r. siostry otworzyły szkołę. Tego dnia 190 dziewczynek zapełniło trzy klasy przygotowawcze oraz pięć pierwszych oddziałów ośmioklasowego gimnazjum. Wzrost liczby uczennic wymagał w latach adaptacji i rozbudowy pomieszczeń. W 1924 r. dobudowano drugie piętro do zabytkowego jednopiętrowego budynku, w latach 1925-26 wzniesiono nowe boczne skrzydło i budynki gospodarcze. Do 1923 r. zakład naukowo-wychowawczy nosił nazwę Ośmioklasowe Gimnazjum Żeńskie Zgromadzenia Sióstr Urszulanek w Lublinie. W 1924 r. nazwę przekształcono na Gimnazjum Żeńskie Zgromadzenia Sióstr Urszulanek w Lublinie. Po reorganizacji szkolnictwa polskiego w 1932 r. szkoła ośmioklasowa przekształcona została w gimnazjum, z klasami typu humanistycznego i z programem ogólnokształcącym. Rok później utworzono siedmioklasową Szkołę Powszechną. W 1934 r. nastąpiła kolejna zmiana nazwy szkoły średniej - Prywatne Żeńskie Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Lublinie.
Od roku szkolnego 1937/1938, obok czteroletniego gimnazjum, funkcjonowało tu dwuletnie liceum typu humanistycznego i przyrodniczego. Nazwa brzmiała odtąd - Prywatne Żeńskie Gimnazjum i Liceum Sióstr Urszulanek w Lublinie. Szkoła była znana z wysokiego poziomu naukowego i wychowawczego. Obie szkoły i internat rozwijały się pomimo poważnych trudności finansowych.
Okres dwudziestolecia międzywojennego był trudny dla prywatnego szkolnictwa średniego, opartego na zasadzie samowystarczalności. Pauperyzacja społeczeństwa w następstwie ogólnego kryzysu gospodarczego odbijała się ujemnie na wypłacalności rodziców. Ale urszulanki dawały sobie i z tym radę. Przyjmowano tyle dziewczynek, na ile pozwalały warunki lokalowe. W roku szkolnym 1938/1939 uczyło się aż 594 dziewcząt, choć od 1937 r. istniało na Podwalu ogólnokształcące liceum sióstr kanoniczek.
Wśród jedenastu zakładów urszulańskich Lublin zajmował w tym czasie, pod względem liczby uczennic, trzecie miejsce po Krakowie i Poznaniu. Życie szkolne, malowane wszystkimi kolorami tęczy, obok nurtu codziennej pracy i obowiązków, niosło ze sobą cudowne przeżycia, dziesiątki przygód, niezapomniane chwile i wiele, wiele serdecznych przyjaźni. Więź z ukochaną szkołą podtrzymywało założone w 1927 r. Koło Byłych Wychowanek i coroczne zjazdy absolwentek.

(cdn.)