Przepis na dobrą imprezę sportowo-turystyczną? Kilka ważnych składników: dobra intencja, dobra organizacja, odpowiednie fundusze, dobra trasa i dobra... ekipa uczestników - w sumie 46 osób. A przede wszystkim - dobry przewodnik, taki „od wszystkiego”, nie zapominając o duszy. To wszystko było, zatem impreza musiała się udać. Przecież wielu organizatorów i uczestników miało już za sobą i ten pierwszy rajd rowerowy od Krakowa do Częstochowy trasą Orlich Gniazd, i drugi także - po Mazurach. O III Rajdzie Rowerowym Suwałki - Osowiec (24-31 lipca 2007 r.) zatem słów kilka. Tegoroczna trasa miała swój specjalny schemat: zestawiliśmy ze sobą historyczne losy twierdzy Modlin i Twierdzy Osowiec oraz fragment drogi pielgrzymkowej Ojca Świętego Jana Pawła II - od klasztoru pokamedulskiego w Wigrach po rejs tym samym statkiem... i lądowanie w Studziennicznej.
Dlaczego w te miejsca? Wiele mówi się o pokoleniu JPII. Dla nas historia miesza się z życiem. To na naszych terenach toczyły się walki o niepodległość - to tradycja, patriotyzm. Patrząc na młode, wspaniałe pokolenie ludzi, można mieć nadzieję, że to, czego nam się nie uda zdobyć, będą dalej zdobywać oni ze swoimi dziećmi jako rodzice i wychowankowie. Papież, patron naszego pokolenia, mówił bardzo wiele o zdobywaniu wewnętrznej niepodległości, dojrzałości. Taka była intencja rajdu.
Do Suwałk dojechaliśmy pociągiem we wcześniej zarezerwowanych przedziałach. Bez zmęczenia dosiedliśmy wyładowanych już przez sponsora transportu rowerów i dwie pomarańczowe kolumny ruszyły do Wigier. Tu nocleg na przyklasztornym polu namiotowym. Oczywiście była Msza św. i zwiedzanie klasztoru. Wieczorem śpiewy przy gitarach. Deszcz bębnił po namiotach całą noc, ale rankiem ruszyliśmy planowo do Raczków. Na miejscu, przy małej lokalnej zaporze na słynnej rzece Rospudzie, drugi postój poświęcony na odpoczynek i suszenie rzeczy, bo pogoda była kapryśna. Następnego dnia przy pełnym słońcu spływ Rospudą, rzeką zasługującą na swoją sławę. Potem spotkanie ze Świętym Miejscem. W przewodnikach było napisane, że „jest to miejsce z szemrzącym klimatem” - mały skrawek ziemi, a jaka emanująca moc, naprawdę czuć coś niezwykłego. Opowiada się od dawna o cudach, które objawiły się tutaj za sprawą Najświętszej Maryi Panny. Pierwszy z nich miał zdarzyć się za czasów Jaćwingów, kiedy to krzyż wrzucony do wody zamiast spłynąć w dół - powrócił do tego samego miejsca. Drugi cud nastąpił, gdy otoczonych przez Tatarów ludzi uratowała Matka Boża, okrywając ich niewidzialnym płaszczem…
Czwartego dnia przejazd do Augustowa i rejs papieskim statkiem do Studziennicznej. Niezapomniane wrażenia, zwłaszcza w miejscu, w którym Papież zszedł na ląd, by odwiedzić miejscowe sanktuarium. Potem dłuższa nieco trasa do leśniczówki Grzędy w Biebrzańskim Parku Narodowym. Tu zaś zwiedzanie Parku, Czerwonych Bagien. Szóstego dnia - w niedzielę, Msza św. na polu namiotowym. Dzień siódmy to przejazd do Twierdzy Osowiec. Wieczorne ognisko pożegnalne i refleksje. Następnego dnia przed południem odjazd autokarem do Modlina.
Przejechaliśmy na rowerach 220 km, zwiedziliśmy ważne miejsca historyczne i przyrodnicze, nabraliśmy doświadczenia jazdy drogami publicznymi, poznaliśmy się lepiej i zrozumieliśmy, że młodzież i dorośli mają do dyspozycji wiele płaszczyzn porozumienia się. Poznaliśmy też, co znaczy dyscyplina, ale to akurat było konieczne: dla bezpieczeństwa grupy i naszej obywatelskiej przyszłości.
Niemal każdy zadaje już sobie pytanie: czy będzie czwarty rajd? Pytanie ważne, bo wszystkie te przedsięwzięcia to pomysł i realizacja ks. Tadeusza Milczarskiego, od niedawna przeniesionego z Modlina do Płocka. On jest naszym przewodnikiem „od wszystkiego pożytecznego”, także przewodnikiem duszy. Rajd wspomagali życzliwie i uczynnie: Urząd Miejski w Nowym Dworze Mazowieckim, Nowodworski Klub Sportowy „Dziesiątka” LOK, 22. Modlińska Drużyna Harcerska „Cichociemni” i przede wszystkim - niezawodni, wspaniali Rodzice. Myślę, że dzięki nam, dorosłym, ci młodzi ludzie zyskali jakieś pasje i klucz do tego, by być dla innych. Często tych samych ludzi na co dzień można zobaczyć w innych rolach, ale zawsze blisko młodzieży i innych ludzi: Mariola Zielińska (na co dzień dyrektor szkoły) wraz z mężem Andrzejem (dzielnym kierowcą „teamu rajdowego”) wspomagali to przedsięwzięcie; Jacek Więch, który nie tylko odważnie przemierzał szosy, ale dał swój samochód, przewożący cale zaplecze; Arkadiusz Ziółkowski - dzielny tata (to już trzeci rajd na kółkach) był na trasie ostoją dla zmęczonych uczestników; Marzena i Bogdan Ciuchcińscy pracowali nie tylko w kuchni, ale także służąc swoim samochodem, wyprzedzali grupę, by przygotować następny posiłek; Ewa Żułtak, krzątająca się koło wszystkich dzieci z równie matczynym sercem; duża wdzięczność dla jej męża Dariusza, który jako sponsor przewiózł wszystkie rowery na trasę rajdu i z powrotem; Grzegorz Sorbian, który zamienił swoją rogatywkę na rower, by wspomóc nas finansowo, jak również swoim doświadczeniem i wsparciem; Piotrek Cienkowski i Mirka Mosakowska, którzy pilotowali grupę i rejestrowali na taśmie. Nad cennym zdrowiem czuwał lekarz Paweł Newski, który korzystał ze swojego cennego pielgrzymkowego doświadczenia. I wreszcie uczestnicy, którzy wzajemnie okazywali sobie nie tylko „bratnie serce”. Swojego wsparcia nie żałowali burmistrz miasta Nowy Dwór Mazowiecki Jacek Kowalski i wielki społeczny działacz, przewodniczący Rady Miejskiej Nowy Dwór Mazowiecki, radny Krzysztof Bisialski, którym młodzież i organizatorzy wyrażają wdzięczność.