- Sakrament chrztu świętego wprowadza chrześcijanina w nową rzeczywistość. Z jednej strony ubogaca go wieloma przywilejami, a z drugiej nakłada nań nowe, ważne obowiązki. Co więc daje i czego domaga się ten sakrament?

- Po przyjęciu sakramentu chrztu, chrześcijanin staje się członkiem Kościoła, a więc winien we wszystkim zależeć od Chrystusa - Głowy Kościoła; staje się uczniem Chrystusowym, a więc winien zapatrywać się ustawicznie na swojego Mistrza; staje się żołnierzem Chrystusowym, a więc winien iść wszędzie za swoim Wodzem; staje się poddanym i sługą Chrystusowym, a więc winien spełniać wiernie rozkazy swego Króla i Pana; wreszcie staje się przyjacielem Chrystusowym, a więc nigdy nie powinien odstępować swego Najświętszego Przyjaciela.

- Wymienione przywileje i wymagania można sprowadzić do wspólnego mianownika, a więc do stwierdzenia, że chrzest zobowiązuje chrześcijanina do naśladowania Chrystusa. Na czym to naśladowanie winno polegać?

- Polega ono przede wszystkim na wiernym podążaniu za Mistrzem. To znaczy, że Jego uczeń ma tak sądzić, tak pragnąć, tak mówić, tak działać i tak cierpieć, jak to On sam czynił, czyli ma powtórzyć w sobie - o ile można - Jego życie. Winien też pamiętać o tym, że tylko ten kto tak postępuje jest prawdziwym uczniem i sługą Chrystusowym oraz o tym, że naśladowanie Chrystusa jest konieczne do zbawienia. W przypadku, gdy postępuje inaczej, nie jest godzien nosić pięknego miana chrześcijanina.

- Trudno sobie wyobrazić chrześcijanina, świadomego swego powołania i godności, który nie chciałby naśladować Chrystusa. W doskonałym wypełnieniu tego zadania niejednokrotnie przeszkadzają mu jednak różnego rodzaju obowiązki i troski życiowe, a także własne słabości. Co może mu pomóc przezwyciężyć te przeszkody?

- Dobrym sposobem jest częste wpatrywanie się w Chrystusa oraz porównywanie swego życia z Jego życiem. W ten sposób bowiem można poznać i zapamiętać cnoty Chrystusowe. Pomocne w tym względzie jest też rozmyślanie o słowach i czynach Chrystusowych. Należy też często wpatrywać się w krzyż Chrystusowy, który jest Bożym drogowskazem na drodze wiodącej do zbawienia. Wpatrując się w ten znak na pewno nie pobłądzimy. Nie wolno jednak poprzestawać tylko na życiu Chrystusa, ale trzeba wnikać w Jego Serce, aby poznać Jego myśli, uczucia i zamiary. Mówiąc inaczej, chrześcijanin musi najpierw poznać i pokochać swego Mistrza, a następnie, w swoich myślach, uczuciach, słowach, czynach i cierpieniach odwzorować Go. Wtedy dopiero będzie mógł powtórzyć za Apostołem: "Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus" ( Ga 2, 20).

- Z powyższego wynika, iż naśladowanie Chrystusa nie ogranicza się tylko do sfery zewnętrznej, ale obejmuje też wnętrze życia ludzkiego. Jakie warunki musi ono spełnić, aby zapewnić nam doskonałość?

- Naśladowanie Chrystusa przede wszystkim winno być powszechne, to jest obejmujące wszystkie objawy życia, tak wielkie, jak małe, tak wewnętrzne, jak zewnętrzne; winno być wytrwałe i jednostajne, tak w szczęściu, jak w cierpieniu, tak w walce, jak w pokoju. Ma być ono nadto odważne, by od Chrystusa nic nie zdołało nas oderwać, ani utrapienie, ani ucisk, ani prześladowanie, ani żadna pogróżka czy ponęta świata. Wreszcie ma być ono doskonałe, aby można było dostrzec przez nie samego Chrystusa.

- Powiedziano wyżej, że naśladowanie Chrystusa potrzebne jest do zbawienia. Jest to jego najważniejszy owoc. Czy jednak nie daje nam ono także innych korzyści?

- Wierne naśladowanie Chrystusa daje wielorakie owoce. Przede wszystkim uświęca ono nasze czynności. Kto zatem chce być świętym, winien zawsze łączyć się z Chrystusem i działać tak jak On. Drugim owocem jest oświecenie. Naśladując Chrystusa, który jest Światłością, możemy dojść do światła prawdy i światła chwały, przygotowanej dla wybranych. Wreszcie przykład Chrystusa zachęca do czynu i pokrzepia w słabości. Nasz Mistrz bowiem szedł pierwszy drogą krzyża, żył w ubóstwie, ponosił trud pracy, cierpiał i doświadczył wzgardzenia, aby nas pociągnąć za sobą i dodać nam odwagi. Jeśli więc pójdziemy chętnie śladami Zbawiciela, doznamy cudu i wszelki ciężar stanie się lekki, a wszelka gorycz słodka.