Papież dostrzega w obecnym kryzysie szansę na poczucie się zjednoczonym ludem. Podkreśla, że kryzys jest czasem, w którym trzeba zacząć od nowa i zmienić nasze postawy, inspirując się przykładem osób, które w minionych dniach poświęciły się dla innych, ryzykując własnym życiem a także tych, którzy pozostali w swych domach, aby uniknąć rozprzestrzeniania się zarazy. „Jeśli mogliśmy się czegoś nauczyć przez cały ten czas, to tego, że nikt nie ocali się sam” - zauważa.

Franciszek podkreśla, że „żadne indywidualne działanie nie jest działaniem odosobnionym". Ma dobre i złe konsekwencje dla innych, ponieważ wszystko jest połączone w naszym wspólnym domu. Zwraca uwagę, że „o ile władze sanitarne zarządzają zamknięcie w domach, to umożliwiają to ludzie, świadomi swojej współodpowiedzialności za powstrzymanie pandemii”.

Podziel się cytatem

Zatem każda osoba ma decydujące dla życia społecznego, a nie jest jedynie trybikiem w maszynie, wypełniającym polecenia wydawane z góry, każdy decyduje o swojej historii i o losach społeczeństwa.

„Możemy zatem wspólnie odpowiedzieć na wszystkie przejawy zła, z powodu którego już teraz cierpią miliony braci na świecie. Jeśli zachowujemy się jak jeden lud, także w obliczu innych epidemii, możemy osiągnąć rzeczywisty efekt” – twierdzi Ojciec Święty.

Papież wzywa więc do odpowiedzialności, wskazując, że nasze reakcje na pandemię są testem na wszystkie inne problemy.

„Czy będziemy umieli zachowywać się odpowiedzialnie w obliczu głodu, który cierpi tak wiele osób, wiedząc, że jest pożywienie dla wszystkich? Czy nadal będziemy odwracali wzrok ze współwinnym milczeniem w obliczu wojen napędzanych pragnieniem panowania i władzy? Czy będziemy skłonni zmienić nasz styl życia, który pogrążył wiele osób w ubóstwie, promując i zachęcając nas do prowadzenia bardziej wstrzemięźliwego życia, które umożliwi sprawiedliwy podział dóbr? Czy jako wspólnota międzynarodowa podejmiemy środki niezbędne do ograniczenia dewastacji środowiska, czy też nadal będziemy zaprzeczali oczywistości?” – w dramatycznych słowach pyta Franciszek.

Ojciec Święty, zauważa realistycznie, że nadal będzie nas kusiła „globalizacja obojętności”, ale „da Bóg, że znajdziemy niezbędne przeciwciała sprawiedliwości, miłości i solidarności", nie bojąc się "żyć alternatywą cywilizacji miłości”.