Kłodzko jest miastem powiatowym, leżącym w centralnej części Kotliny Kłodzkiej nad rzeką Nysą. To ponad 30-tysięczne miasteczko jest dziś stolicą największego powiatu w Polsce, który stał się odpowiednikiem historycznego Hrabstwa Kłodzkiego. Jest także kulturalnym i gospodarczym centrum regionu. Pierwsze wzmianki o Kłodzku pochodzą z XII-wiecznej „Kroniki Czech” Kosmasa i podają informację, że już ok. 981 r. na terenie dzisiejszego miasta istniał drewniany gród obronny. Gród ten z uwagi na swoje strategiczne położenie na szlaku z Polski do Czech kilkakrotnie był zdobywany, niszczony, po czym na nowo odbudowywany. Usytuowanie miasta na „szlaku bursztynowym” oraz rzymskie monety znalezione podczas nielicznych prac archeologicznych wskazują na to, że Kłodzko mogło istnieć znacznie wcześniej.
Istotny wpływ na historię stolicy ziemi kłodzkiej miał fakt, iż w najczęściej kojarzonym z Kłodzkiem miejscem - w Twierdzy Kłodzkiej, funkcjonowało najbardziej osławione na Dolnym Śląsku więzienie niemieckie, a następnie fabryka zbrojeniowa przeniesiona z Łodzi, zatrudniająca więźniów z pobliskiego obozu Gross-Rosen. Pobyt w tym miejscu dla wielu oznaczał kres życia poprzedzony ogromnym cierpieniem, a ci, którzy przeżyli, na pewno do końca swoich dni wspominali to, czego tu doświadczyli.
Z Kłodzkiem związane są także postacie świętych, jak choćby św. Franciszka Ksawerego i św. Jana Nepomucena. Kiedy w 1643 r. Kłodzko nawiedziła zaraza, która zdziesiątkowała liczbę mieszkańców (zmarło ich prawie 4,5 tysiąca), kłodzczanie postanowili szukać pomocy u sił nadprzyrodzonych: zwrócili się w modlitwie o opiekę i wstawiennictwo do współzałożyciela Towarzystwa Jezusowego św. Franciszka Ksawerego. Ślubowali mu, że w zamian za pomoc każdego roku w dniu 3 grudnia obchodzone będzie uroczyste święto ku jego czci. I rzeczywiście miasto zostało uleczone. Kilkadziesiąt lat później władze miasta ogłosiły, że od tej pory święty jezuita będzie patronem Kłodzka.
Tyle o historii, choć pisać można by bardzo wiele. A jak wygląda współcześnie życie w Kłodzku? Na pewno część problemów i spraw dnia codziennego niczym się nie różni od tych, z którymi borykają się mieszkańcy innych miasteczek. Uwagę szczególną zwraca fakt, iż wiele wydarzeń, które mają doniosłe znaczenie dla życia mieszkańców Kłodzka ściśle splatają się z działaniem Boga w życiu człowieka i z rolą Kościoła... A poza tym ziemia kłodzka z uwagi na swoje piękno nazwana została przez Josepha Wittiga „Krainą Pana Boga”...
„Człowiek żyje ciągłością kultury, ciągłością dziejów i żyjąc w XX wieku, oddycha całym tysiącleciem kultury narodowej, i dzięki temu jest sobą, i sobą pozostanie” - tak o pamięci i świadomości historycznej mówił kiedyś sługa Boży Jan Paweł II. Jego słowa niosą dziś naukę wszystkim, którzy chcą jej słuchać. Mówiąc prosto: „historia jest nauczycielką życia”. Wchodząc jednak w głąb wypowiedzi Jana Pawła II, musimy dojść do wniosku, że aby pozostać sobą, powinniśmy „oddychać tysiącleciem kultury narodowej”. Oddychać - to znaczy najpierw ją poznać, żeby móc korzystając z „mądrości ojców” - nie popełniać tych samych błędów. Ale to nie wystarczy: trzeba starać się szlachetnym życiem, poświęceniem i rzetelną pracą zapisywać nowe karty historii.
Wróćmy na moment do historii Kłodzka: w 1945 r. pomimo roszczeń zgłaszanych przez Czechów ziemia kłodzka została przyłączona do Polski. Nastąpiła wtedy prawie całkowita wymiana ludności. Miejsce wysiedlonych Czechów i Niemców zajęli przybyli jako osadnicy mieszkańcy wschodnich terenów przedwojennej Polski, włączonych do Związku Radzieckiego. Początki były trudne, zwłaszcza, że Czesi w sposób stanowczy domagali się powrotu do granic sprzed 1938 r. Dziś, z perspektywy przynależności Polski i Czech do Unii Europejskiej, a także w związku z wejściem obu tych krajów do strefy Schengen dawne animozje mogą śmieszyć. Ale wtedy, kilka miesięcy po wojnie nikomu nie było do śmiechu.
Dawne urazy nie szybko znikają, dlatego ważne są wszelkie inicjatywy, które powodują coraz szybsze zabliźnianie ran, a nawet zacieśnianie współpracy i polepszanie relacji pomiędzy zwykłymi mieszkańcami przygranicznych miejscowości. Jedną z takich inicjatyw są Polsko-Czeskie Dni Kultury Chrześcijańskiej organizowane od kilkunastu lat. Również w Kłodzku odbywają się cykle prelekcji, spotkań twórców różnych dziedzin sztuki, konkursy dla dzieci i młodzieży, które pozwalają na lepsze poznanie się Polaków i Czechów.
W minionym roku w Kłodzku miało miejsce wiele imprez, które świadczą o tym, że współpraca Kościoła z państwem (w tym przypadku z instytucjami samorządowymi) jest możliwa, potrzebna i owocna. Święto Wojska Polskiego nierozerwalnie łączone jest z przeżywaniem uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Powodów jest wiele, wymieńmy choćby dwa: Maryja wielokrotnie wstawiała się za żołnierzem polskim i ratowała go od pewnej śmierci; 15 sierpnia swój parafialny odpust przeżywa Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kłodzku.
Inne uroczystości państwowe, jak choćby Święto Niepodległości, również łączone są z celebracją Eucharystii i wspólną modlitwą za naszą ojczyznę. Modlitwa w takim dniu jest czymś bardzo naturalnym i wszyscy zebrani na uroczystościach, które zazwyczaj rozpoczynają się w kościele, a kończą przy jakimś pomniku pamięci, również to odczuwają. Słowa pieśni „Boże coś Polskę” zmieniły się: „Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie” zostało zamienione na „Ojczyznę wolną pobłogosław Panie”. Jednak nie zmieniła się w Polakach wielka narodowa świadomość, że odzyskać niepodległość po 123 latach zaboru - to cud...
W ubiegłym roku po raz pierwszy uczniowie kłodzkich szkół szli w marszu zorganizowanym przy współpracy, ojców jezuitów oraz Urzędu Miasta, który odbył się z okazji Uroczystości Wszystkich Świętych, a przeżywany był pod hasłem „Każdy może być święty”. Kilka dni po uroczystym przemarszu ulicami miasta z wizerunkami swoich świętych i z radosną piosenką na ustach zorganizowany został ewangelizacyjny koncert Magdy Anioł. Fundusze zebrane w wyniku sprzedaży cegiełek, które były zarazem biletem wstępu na koncert, zostały przeznaczone na zakup zimowego obuwia dla najuboższych dzieci z Kłodzka.
Św. Melchior Grodziecki to postać, która w ostatnich trzech latach została przypomniana i na nową odkryta, a wszystko za sprawą odnalezienia zabytkowych malowideł ściennych w jednej z sal w LO nr 1 im. Bolesława Chrobrego w Kłodzku. Poświęcenie sali, która została nazwana Salą Pamięci i Historii, dokonał bp Ignacy Dec. Poświęcenie wiązało się z nadaniem temu miejscu imienia św. Melchiora Grodzieckiego i przypomnieniem młodzieży, rodzicom, pedagogom, ale i wszystkim mieszkańcom miasta prawdy o tym, że kiedyś po tych samych ulicach chodził, oraz w tych samych salach w których obecnie uczy się młodzież wykładał ktoś, kogo Kościół zaliczył w poczet świętych.
W Kłodzku odbywają się również cyklicznie Międzynarodowe Wieczory Muzyki Organowej i Kameralnej. To najstarszy tego typu festiwal na Dolnym Śląsku. Organizatorem jest Kłodzki Ośrodek Kultury oraz Towarzystwo Autystyczno - Kulturalne Ziemi Kłodzkiej a dyrektorem artystycznym przedsięwzięcia - prof. Andrzej Chorosiński. W ramach Festiwalu w zabytkowych, sakralnych wnętrzach miasta Kłodzka rozbrzmiewa muzyka klasyczna w interpretacji najwybitniejszych solistów, zespołów, chórów i orkiestr z Polski i całego niemal świata.
Ubiegły rok zakończony został wspólną wigilią dla mieszkańców Kłodzka, która odbyła się na rynku głównym. Oprócz strawy duchowej - wspólnego śpiewu (do którego włączył się bp Ignacy Dec) nie zabrakło także czegoś „dla ciała” (barszcz z uszkami oraz kutia). A wszystko po to, jak mówił do zgromadzonych burmistrz miasta Bogusław Szpytma - „aby budować wspólnotę, aby tworzyć relacje między ludźmi, którzy są powołani do tego, żeby żyć w tej samej miejscowości, aby było nam ze sobą lepiej...”.